06.Void Post Mortem Χ Alive - Ανάσα

Показать описание

Μουσική Παραγωγή: Notebeat
Προγραμματισμός, Επιμέλεια Ήχου: BlurLine Studio

Artwork: negativespace

Void Post Mortem

BlurLine Studio

Notebeat

negativespace

-Στίχοι-

Alive

Οι κατηφόρες μου γλιστράνε
Μαζεύουν την βροχή να πίνω πικρές να περνάνε
Στράγγιξα τα μάτια μου να ξέρω πού κοιτάμαι
Δεν αυταπατάμαι μόνο αυτά παταμαι
Τα χρόνια που δεν γυρνάνε

Είμαστε μόνοι μας στην σκόνη μας δες
Τρυπώνει και φανερώνει χαραμάδες παλιές
Χωρίς το γνώθις μας παγώνει το σήμερα στο χθες
Ψάχνω μέρες πορφυρές μέσα από τις ρωγμές

Με έχουν σκοτώσει αναμνήσεις μισό αναμμένες μισό πεθαμένες στου καπνού τά αποτσίγαρα
Με έχουν πεισμώσει ερωτήσεις μπερδεμένες και εσκεμμένες γιατί από έτοιμες απαντήσεις τίγκαρα
έχω κλειδώσει σε εύκολες λύσεις μα πως να με πείσεις αφού ποτέ μια οπτική γωνία δεν ήθελα
Ανέλυσα τα πάντα για να βρω το τίποτα
Ποιος ξέρει τι περίμενα?

Στου νου μου τον συρφετό
σε απάτητα μέρη της γης πάτω
Το πιο μετέωρο βήμα είναι ένα ποίημα
Που λέει χύμα πως το κυμα
Παρεισφρέει ενω η πλυμμήρα με μαθαίνει να αδειάζω το μυαλό μου για να μην πνιγώ

Στο ημίφως
να παλέψω μέχρι στο ηλιοβασίλεμα μου να βρεθώ
Πόσο ακόμα στο νόστο
Μου να βυθιστώ να πειστώ
Πως το να γυρνάς σε καμμένη γη ίσως να ναι για καλό

Όσο το γκρίζο γύρω μου θεριεύει και υπονομεύει τα χαμόγελα τόσο θα με πεισμώνει
Και αφού δεν βρίσκω νηνεμίες οι αϋπνίες θα τυλίγονται γύρω από τα σεντόνια σαν αγχόνη
Εδώ δεν παίζει οξυγόνο μα το μόνο που ξέρω είναι πως η θέληση μονάχα σε πυρώνει

Περιμένω τίποτα να βρω τα πάντα
Ποιος ξέρει Γιατί ακόμη?

ψάχνω ανάσα να βρω
μες το κενό μου μπορώ να χωρέσω μονάχα για λίγο
μέσα σε μαύρο βυθό
στα μάτια σκοτάδι και μέσα στο χάος τον νου μου τυλίγω
βρίσκω ουρανό να κρυφτώ
σε μπόρες με σύννεφα και κατηφόρες γλιστράω μα κοίτα με
μόνος μου αναζητώ
εκείνο τον κόσμο που κάποτε κάπως μαζί ονειρευτήκαμε.

Void Post Mortem

αφού χαθήκαμε, τι πίκρα πήραμε και καταλήξαμε τυφλοί, τι φρίκη, βρήκαμε
τον κόσμο που κάποτε ονειρευτήκαμε, οι άνθρωποι έχουνε την τάση να εξαφανίζονται!
μην αυταπατάσαι αυτός ο κόσμος φτιαγμένος είναι από δαίμονες
τον εαυτό μας πρέπει να κρατήσουμε, μη χάσουμε την μάχη, μα πως θα εξασφαλίσουμε
αυτό το κάτι που μας ξεχωρίζει ορίζει κάπως κάποτε με κάποιο τρόπο το ποιοι είμαστε

γι'αυτο σου λέω πρέπει να νικήσουμε !
απ'τη μόνιμη λήθη που μεταλλάζει το νου μας να ξεφύγουμε!
ανάσα να πάρω θέλω αφήστε με!
εδώ που ζω έχει γκρεμό και στο κενό κάνει αντίλαλο ουρλιάζοντας μια φωνή ξυπνήστε ρε !
δεν με χωρά ο κόσμος πόσο μάλλον το δωμάτιο σε κάτι μέρες δύσκολες!
και συ μου λες πως με καταλαβαίνεις μα αν με ήξερες !
νομίζω δεν θα μίλαγες...
άκουσε και δες
τα προβλήματα δεν είναι παραπάνω από ιδέες
που υλοποιηθήκανε και γίνανε βροχές
έτσι πέσανε με δύναμη να σβήσουν του εγωισμού τις φωτιές
δεν με νοιάζει το τι λες αλλά πιο πολύ το τι σκέφτεσαι
ενδέχεται να δείχνεις το ποιος είσαι από πράξεις που είναι απλές !
απλώς και εγώ σαν αφελής μιλώ ανοιχτά για ότι με πνίγει και μου κόβει την ανάσα
κάτι βράδια σαν θηλιές
το φως μες στο κεφάλι κουβαλάω από χθες !
έχοντας ήδη ξεπεράσει και ξεράσει κάθε φόβο
το πως αντιμετώπισα τις δύσκολες στιγμές
δείχνει ότι προσπαθώ για μας με χίλια ζόρια βρήκα τρόπο
αγνόησα ανθρώπους μα και συμπεριφορές
αυτό δεν σημαίνει ότι σταμάτησα να ξεσπαθώνω
κλέψε τα όνειρα μου ύπουλα πάρε ότι θες
και γω θα σε κοιτώ από μακριά για να σε καμαρώνω.

ψάχνω ανάσα να βρω
μες το κενό μου μπορώ να χωρέσω μονάχα για λίγο
μέσα σε μαύρο βυθό
στα μάτια σκοτάδι και μέσα στο χάος τον νου μου τυλίγω
βρίσκω ουρανό να κρυφτώ
σε μπόρες με σύννεφα και κατηφόρες γλιστράω μα κοίτα με
μόνος μου αναζητώ
εκείνο τον κόσμο που κάποτε κάπως μαζί ονειρευτήκαμε.