Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΑ ΤΑΙΝΙΑ

Διώξε μακριά τις επιθέσεις απελπισίας του σατανά
με την ταπεινή εγκάρδια προσευχή σου στον Θεό Πατέρα μας

Προσέξτε πάρα πολύ αυτό που προσπαθεί ο σατανάς να βάλει μέσα στην καρδιά σας: «Μα εσύ δεν έχεις σχέση τώρα με τον Θεό! Εσύ είσαι αμαρτωλή! Εκείνος είναι Άγιος! Εσύ κάνεις εκείνο, κάνεις το άλλο, κάνεις τόσες αμαρτίες». Και στη συνέχεια σου αραδιάζει όλα τα φαινομενικά λάθη της ψυχής σου. Μα, για ποια λάθη σου μιλάει; Σαν άνθρωπος θα κάνεις λάθη. Ένα λάθος εγώ βλέπω, σαν το πιο ουσιώδες: Όταν δεν Τον αγαπάς! Αυτό είναι το πραγματικό λάθος!
Γι’ αυτό λοιπόν, άφησε τις δικαιολογίες ή μάλλον άφησε τον σατανά να φύγει μακριά σου λέγοντάς του: «Άκουσε σατανά, όσα λάθη και αν κάνω, Μάνα μου και Πατέρας μου μοναδικός είναι ο Θεός μου στον ουρανό. Εσύ δεν έχεις καμία θέση και καμία αξία δίπλα μου. Εγώ Εκείνον θα αγαπώ όσο ζω. Όσα λάθη κι αν έχω κάνει, στα πόδια Του θα πέσω, στην αγκαλιά Του θα ριχτώ, μέσα στα βάθη της καρδιάς Του θα μπω και θα Του πω: “Πατέρα μου, Μανούλα μου, συγχώρησέ με”. Κι Eκείνος τότε, θα μου δώσει άπειρο το έλεος και την ευσπλαχνία Του. Είναι για μένα ο Θεός μου, ο πολυέλεος και πολυεύσπλαχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών. Αυτός είναι ο Θεός μου! Γι’ αυτό σατανά, άφησε τα κόλπα σου και φύγε μακριά μου».
Όταν πεις αυτά τα λόγια στην προσευχή σου, τότε να ξέρεις ότι ο διάβολος καίγεται! Μην του δίνετε αφορμή, να θέλει να σας καθ’ υποβάλει και να σας κρατά μακριά από τον Θεό. Μην λέτε, «μα είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, ελεεινός, μολυσμένος, δεν μπορώ να έλθω να μεταλάβω». Δυστυχώς πολλές φορές το ακούω και αυτό. Κι εγώ σε ρωτώ: Αφού είσαι τόσο μολυσμένος, γιατί έρχεσαι στην Εκκλησία; Να την μολύνεις; Μα αλήθεια, διερωτήθηκες, ποιον θα μολύνεις; Τον Θεό; Μολύνεται ο Θεός; Ίσα ίσα, γι’ αυτό ήλθε στη γη, για να πάρει την μόλυνσή μας! Για να πάρει τα δηλητήριά μας! Να πάρει τις αμαρτίες μας και να μας αγιάσει!
Ποιος θα κάψει τα λάθη σου; Εσύ θα τα κάψεις; Με ποιες αρετές θα τα κάψεις; Διερωτήθηκες ποτέ, ποια είναι αυτά τα αμαρτήματα που κάνεις και που έχεις την δύναμη να λες ότι «εγώ μπορώ να τα κάψω, να τα διώξω και να τα εξαφανίσω»; Αν δεν σε βοηθήσει, παιδί μου, ο πραγματικά πολυεύσπλαχνος Πατέρας σου, Αυτός που είναι ο μοναδικός σου Πατέρας, η μοναδική σου Μητέρα, εσύ μπορείς από μόνος σου; Όχι. Επομένως, πως θα το κάνεις αυτό; Μόνο με το να λες «Θεέ μου, συγχώρησέ με» ή «Θεέ μου απλά βοήθησέ με;» Όχι. Πρέπει να Του πιάσεις το χέρι. Να νιώσεις το ζεστό Του πατρικό, μητρικό χέρι να σε κρατάει και να σου λέει: «Παιδί Μου, δεν είσαι μόνος σου στη ζωή. Εγώ είμαι μαζί σου. Κι εσύ έτσι θα πολεμάς. Δεν είσαι μόνος σου! Μην το ξεχνάς αυτό!».
Ότι πιο όμορφο, ότι πιο γλυκό, ότι πιο τρυφερό, ότι πιο στοργικό έχει σ’ αυτή την γη ένας άνθρωπος είναι το παιδί του, το μωρό του. Βλέπεις ότι ένας πατέρας κάνει του κόσμου τα πράγματα, δουλεύει σε πολλές δουλειές, χύνει πολύ ιδρώτα μόνο και μόνο για να θρέψει τα παιδιά του, γιατί έχει πολύ αγωνία γι’ αυτά. Δεν το κάνει τόσο για τη γυναίκα του, που την αγαπά, όσο για τα παιδιά του. Κάνει πολλές θυσίες. Αυτό σημαίνει αγάπη!
Το να αγαπάει ο πατέρας το παιδί του, το να αγαπάει η μάνα το παιδί της, να το λατρεύει και να το κρατάει στην αγκαλιά της, είναι μια αγάπη μοναδική στο κόσμο. Πουθενά δεν θα δείτε τέτοια λατρεία να υπάρχει. Σε κανέναν έρωτα επί της γης δεν θα δείτε τέτοια λατρεία, τέτοια αφοσίωση, γιατί είναι μοναδική αυτή η αφοσίωση. Ούτε κι αυτός ο σαρκικός έρωτας ανάμεσα σε έναν άντρα και σε μια γυναίκα, που εγκωμιάζεται με τραγούδια, με θεατρικές παραστάσεις, μέσα από την τηλεόραση, μέσα απ’ όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτόν τον μητρικό έρωτα, τον πατρικό έρωτα, που έχει ένας γονιός στο παιδί του.