07. ΑΡΤΕΜΙΟΣ/ΕΥΘΥΜΙΟΣ - ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΠΑΕΙ

Στίχοι: Ἀρτέμιος Φανουργιάκης
Ἑρμηνεία: Ἀρτέμιος Φανουργιάκης, Εὐθύμιος Μπίλιος
Κιθάρα: Δημήτριος Κουτσούκης
Μπάσο: Λεωνίδας Πετρόπουλος
Τύμπανα: Λάμπρος Κριτσιμᾶς
Παραγωγὴ - Scratch: Δημήτριος Κρητικὸς (Dj MCD)

ΣΤΙΧΟΙ:
ΑΡΤΕΜΙΟΣ (ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ 1)
Τινάζω τὴν σποδὸ καὶ νᾆμαι πάλι ἐδῶ.
Ἀνοίγω δίοδο γιὰ κάθε νέο ῥαψῳδό.
Ἀνακάμπτω σὲ πεῖσμα αὐτῶν ποὺ θὰ μὲ θέλαν κάτω.
Τὰ πόδια μου ἀκουμποῦν στὴν Ἰθάκη· ὁ νοῦς στὴν Πάτμο.
Δὲν τὸ πράττω γιὰ τὴν δόξα καὶ τὸ χάρτο, μὰ τὸ πράττω γιὰ τὸ πνεῦμα·
μὲ τὸ κυρίως ῥεῦμα δὲν συμπλέω.
Σ’ τὸ λέω, ἔτσι γιὰ τὴν ἱστορία:
διατηρῶ ἀνεξάρτητη πορεία.
 
ΕΠΩΔΟΣ
Καί: ἔτσι εἶναι, γιατὶ ἔτσι πάει.
Ἂν τὸ νοιώθῃς, μεῖνε· φύγε, ἂν σὲ χαλάῃ.
Καί: ἔτσι πάει, γιατὶ ἔτσι εἶναι.
Φύγε, ἂν σὲ χαλάῃ· ἂν τὸ νοιώθῃς, μεῖνε.
Κι ἂν τὸ νοιώθῃς... Πᾶμε! Χέρια ψηλά!
Ἔτσι εἶναι! Ἔτσι πάει! Πᾶμε! Χέρια ψηλά!
Κι ἂν τὸ νοιώθῃς... Πᾶμε! Χέρια ψηλά!
Ἔτσι πάει! Ἔτσι εἶναι! Πᾶμε! Χέρια ψηλά!
 
ΑΡΤΕΜΙΟΣ (ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ 2)
Βῆτα φάση προτοῦ πῇς πὼς τὄχω χάσει.
Λέω: τὸ “rap” μου εἶναι βατό, γιὰ νὰ μπορῇς νὰ δώσῃς βάση.
Δίχως παύση τὸ κρατῶ ζωντανὸ πάσῃ θυσίᾳ,
ὅπως κρατάει ζωντανὸ τὸ πολυτονικὸ ἡ Ἑστία.
Εἶπες κἄτι; Φίλε μου, δὲν ἀλλάζω μονοπάτι·
«Μωραϊτίδη» μνημονεύω καὶ «Παπαδιαμάντη».
Ἄπειρα λάθη, μὰ δόξα τῷ Θεῷ εἶμαι πιὰ στὸν τόπο μου·
τὰ μυστικὰ ἄνθη δρέπω ὅπως ὁ «Φώτης Κόντογλου».
Κι ἐκεῖ ποὺ ἤτανε τὸ μένος, τώρα πρέπει: αἶνος.
Ἑπομένως, ἂς μὴ ἠχῇ στ’ αὐτιά σου ὁ λόγος ξένος.
Μὰ ἂν θὲς κρατᾷς τὰ μίση· ἐγὼ κρατῶ τὴν πίστη.
Ἀρτέμης στὸ μικρόφωνο καὶ “MCD” στὸν μίκτη.
 
ΑΡΤΕΜΙΟΣ (ΕΜΜΕΤΡΟΣ ΛΟΓΟΣ 3)
Κυττῶ τὸ δένδρο κέδρος.
Μοῦ λὲς νὰ δῶ τὸ κέρδος.
Λέω: δῶσε στὸν πνευματικὸ ὁρίζοντά σου εὖρος.
Χείλη λαλοῦν τὸ ψεῦδος·
λαλοῦν τὸν δόλο.
Μοῦ λὲς νὰ παίξω σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο, μὰ δὲν θέλω αὐτὸν τὸν ρόλο.
Πορεύομαι ἐκεῖ ποὺ προτρέπει ὁ «Νῖκος Γκάτσος» στὸ ποίημά του: ὁ δράκος.
Μοῦ λὲς νὰ γίνω κἄποιος ἄλλος
καὶ στὸν νοῦ μου νὰ ἀλλάξω ῥοῦ,
μὰ ὅπως ὁ «Παλαμᾶς» ἀκούω τὸ τραγοῦδι τοῦ σταυροῦ.
Μοῦ λές: μὲ πόσες ἔχεις πάει καὶ πόσους ἔχεις κλέψει;
Σκέψου πόσους ἔχεις ἐλεήσει ἢ πόσο ἔχεις νηστέψει.
Μοῦ λὲς τρεῖς φορὲς τὸ ἕξι· ἀνταπαντῶ:
κράτα, ἂν θές, τὸ σκότος· κρατῶ τὸν ἥλιο τὸν νοητό.