Φιλία ~ Μακαριστός Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης, π Παύλος

Φιλία
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Απόσπασμα από την ομιλία του μακαριστού μητροπ. Σισανίου & Σιατίστης, π. Παύλου
με θέμα:
"Είναι θέλημα Θεού ο σύντροφός μου;"
***
Ακούστε και μελετήστε όλη την εξαιρετική ομιλία εδώ:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Σήμερα τα παιδιά με ρωτάνε: «Πάτερ, υπάρχουνε φίλοι;». Και τους απαντώ: «Σας λυπάμαι μόνο που με ρωτάτε. Γιατί αυτό σημαίνει πως δεν έχετε φίλους.»

Εμάς όμως, ένας φωτισμένος άνθρωπος, ζει ακόμα, όταν ήμασταν δεκαπέντε χρονών κι ήμασταν μαζεμένοι και θορυβώδεις, πέρασε μπροστά μας, μας είδε, μας χαμογέλασε και μας είπε:
«Παιδιά, χαίρομαι που βλέπω ότι είστε φίλοι. Μια κουβέντα θα σας πω και θα φύγω.» Και μας την είπε:

«Παιδιά μου, η φιλία σας θα κινδυνεύσει μόνο απ’ τον εγωισμό σας» κι έφυγε.
Κι εμείς είπαμε τι μας είπε; Η φιλία σας θα κινδυνεύσει μόνο απ’ τον εγωισμό σας. Και συμφωνήσαμε ότι είχε δίκιο και διερωτηθήκαμε:
«Εμείς θέλουμε να ζήσει η φιλία μας ή ο εγωισμός μας;».
Και είπαμε ότι θέλουμε να ζήσει η φιλία μας.

Φαίνεται ο Θεός μας ευλογούσε εκείνη την ώρα και μας φώτιζε. Και βρήκαμε και τον τρόπο, στα δεκαπέντε μας χρόνια. Ποιος ήταν ο τρόπος; Παιδιά ήμασταν δεν ξέραμε ούτε τον εαυτό μας.

Να μην αφήσουμε να πέσει μεταξύ μας η παραμικρή παρεξήγηση.
Συμφωνήσαμε ότι δε θα κρατήσουμε το παραμικρό παράπονο ο ένας για τον άλλο, θα το πούμε αμέσως. Κι έτσι κάναμε. Και αυτή η φιλία κρατάει μέχρι σήμερα.

Σήμερα τα παιδιά μας μας λένε: «αυτός είναι ο κολλητός μου, αυτή είναι η κολλητή μου» και σε μια βδομάδα έχουν «ξεκολλήσει»! Η «κόλλα» είναι πολύ χαλασμένη! Δεν «κολλάει»!

Και θα σας πω και κάτι ακόμα. Ένας απ’ την παρέα μας έφυγε νωρίς. Είχε τότε δυο μικρά παιδιά. Το ένα ήταν και αβάφτιστο. Αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν μέσα στην παρέα μας. Όταν μεγάλωσαν κι έγιναν φοιτητές, η μητέρα τους τους έδωσε έναν φάκελο. Ο φάκελος ήταν η ιστορία της παρέας μας. Όσα είχαμε κάνει, τα γράμματα που ανταλλάσσαμε -ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν κινητά και γράφαμε γράμματα- κ.ο.κ. Τα παιδιά τα διάβασαν, την παρέα την ήξεραν. Τους έκανε κάτι εντύπωση.

Όταν εγώ, δεκαοχτάχρονο παιδί, έγραφα στον πατέρα τους, δεκαεφτάχρονος αυτός, «αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Δημήτρη» κι εκείνος μου έλεγε «αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Γιώργο» κι ήταν έτσι όλη η αλληλογραφία της παρέας.
Ξαφνιάστηκαν με το «αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ».

Μου το είπε η μητέρα τους. Και της είπα, δεν πειράζει, κανόνισε μια μέρα θα με κάνεις τραπέζι και θα είναι τα παιδιά εδώ, θα τους απαντήσω εγώ. Κι έτσι κι έγινε. Και αφού φάγαμε, την ώρα του καφέ, τους είπα: «Παιδιά, ξέρω ότι η μητέρα σας σας έδωσε το φάκελο του πατέρα. Την παρέα μας βέβαια, την ξέρετε γιατί μέσα στην αγάπη της μεγαλώσατε. Έχετε όμως μια απορία έμαθα.

Τι νόημα είχε σε παιδιά δεκαεξάχρονα και δεκαπεντάχρονα και δεκαοχτάχρονα και εικοσάχρονα, η φράση «αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ»; Να σας πούμε την αλήθεια, ναι.
Κι όμως, παιδιά μου, αυτές οι τρεις λέξεις είναι το μυστικό και η δύναμη αυτής της παρέας που τη ζήσατε και κρατάει ακόμα.

Γιατί ο πατέρας σας δεν ήταν ένας φίλος μου. Δεν ήταν ούτε καν αδελφός μου. Ήταν εν Χριστώ αδελφός μου.
Τι σήμαινε αυτό; Ότι αν εγώ τα χάλαγα με τον πατέρα σας, θα τα είχα χαλάσει με τον Χριστό.
Και η ευθύνη της σχέσης μου με τον πατέρα σας, και μεταξύ μας όλοι, η ευθύνη της σχέσης μας στις κοπέλες της παρέας μας, που έτσι τις βλέπαμε, ήταν εκείνη που κράτησε αυτήν την παρέα.

Τώρα συγκρίνετε τις δικές σας τις παρέες, συγκρίνετε αν έχετε παρέες, αν έχετε φιλίες, αν έχετε ζήσει κάτι απ’ όσα ξέρετε ότι εμείς ζήσαμε, κι ελάτε να μου το πείτε.

Ναι, αυτές οι τρεις λέξεις. Γιατί; Γιατί αυτή η λέξη, «Χριστός», ήταν η συγκολλητική δύναμη, που ήταν τεράστια."
_______________________________________________________________________
Δεν έχω κανένα όφελος απ' τη δημοσίευση του παρόντος αποσπάσματος.
Το παρόν βίντεο περικόπηκε, απομαγνητοφωνήθηκε (πιστά το κατά δύναμιν @Des), και δημοσιεύθηκε εδώ προς δόξαν Θεού και προς κοινή ψυχωφέλεια.
+ IC XC NIKA +
🌿☦️🌿 Χριστὸς Ἀνέστη! 🌿☦️🌿