Ad Astra - Μια Φορά Κι Έναν Καιρό (Once Upon A Time) (Lyric Video)

#adastra #harvest #miaforakienankairo #onceuponatime

From The Album "Harvest"

LYRICS

Μια φορά κι έναν καιρό, στην πύλη της σαρκαστικής σπηλιάς
Εκεί που το φως και το σκοτάδι αγκαλιάζονται
Ένας ερημίτης με δυσμορφία στη γλώσσα του, βυθισμένος στους λογισμούς του μηδενός
Άκουσε μια φωνή από μέσα του

Kαι η φωνή του είπε:
"Ακούραστε, Αθάνατε, μη με φοβάσαι εμένα
Είμαι ένα κύτταρο απ'το δεξί σου άκρο που απέκτησε συνείδηση
Και σου μιλάει τώρα, έχοντας μια επιθυμία που τόσα χρόνια σιωπούσε"

"Και τι επιθυμείς απ'τα υπόλοιπα κύτταρά μου;"
Αποκρίθηκε ο ερημίτης με τη μιλιά της σκέψης του

"Θέλω να πάψεις τον έρωτα σου με το άπειρo και σαν σηκωθείς στα δυο σου πόδια,
να μπεις στα βάθη της σπηλιάς, γιατί μέσα της κρύβεται το πιο λαμπερό σκοτάδι"

Και πριν ξυπνήσει απ'το έβδομο ονειρο και σφαιρωθεί στο έκτο
Άλλη μία φωνή ακούστηκε από τη χορωδία του μυαλού του

"Σοφέ ταξιδευτή,
Άκου το κύτταρο από τ'αριστερό σου άκρο και πήγαινε με τον ορίζοντα να τροχίσεις τη σκοτεινή αυγή,
γιατί υπάρχουν άνεμοι που δεν χαϊδέψανε το γερασμένο δέρμα σου"

Και όταν το πέμπτο όνειρο νανούρισε το έκτο
Κι άλλη φωνή ψιθύρησε σε άλλη μελωδία

"Άνθρωπε,
Παιδί της γης και της φωτιάς,
Είμαι ένα ερυθρό αιμοσφαίριο που κυλάει στις φλέβες των χεριών σου
και σου ζητά να σκάψεις με τις χούφτες σου τα σπλάχνα της μητέρας γης, τότε θα δεις και μόνος σου τα αρχέγονα ένστικτά της"

Η τέταρτη διάσταση σκορπίστηκε με δέος
Και μια φωνή ακόμη δίχασε την πηγή της

"Πρωτότοκε της σιωπής,
Σφίξε τον κτύπο από τα αγγεία της καρδιάς σου
και θυμήσου πόσο σε αγάπησε αυτό το χώμα,
μείνε εδώ και πουθενά,
σαν πιάνο σιδερένιο που οι ανάσες του χρόνου
δεν σκούριασαν τις χορδές του"

Μια τελευταία φωνή πλημμύρισε με βία την έρημο της τρίτης διάστασης και είπε:

"Ψυχρέ της μοίρας απαγχονιστή,
Άκουσε το νευρώνα του εγκεφάλου σου και πιάσε
τη ραχοκοκκαλιά της δέσμης των συννέφων
Κι όταν ηχήσουν τα κρουστά, ένωσε τη φαιά ουσία σου
με τα άγια νεφελώματα"

Κι έπειτα ήρθε η βροχή
Τοξική και παγωμένη σαν αρτηρία που χτυπά πριν από το σφαγείο
Και με τις τοξικές σταγόνες της, ξεφλούδισε τις εποχές
σε μια τσουλήθρα από συρματόπλεγμα

Οι φωνές γίναν αιχμηρές
Αιχμηρές σαν σειρήνες από αγκαθωτούς, έμβιους φάρους

Και τότε η τρέλα θέρισε τη μανία
Κι ο Μέγας Θεριστής ζηλέυοντας από το μοναχικό του θρόνο,
Μάτωσε τις πληγές του από ηδονή με την τραχειά του γλώσσα

Μέχρι που οι φωνές ενώθηκαν σε ένα κρυστάλινο ουρλιαχτό
Κι ο Θεός του Πόνου δάγκωσε τα χείλη
σαν είδε απ'το μελανιασμένο του καθρέφτη
τον ακροβάτη χωρίς άκρα να σκίζει τα κουρέλια του

Με νύχια και με δόντια έσκισε πρώτα τα δυο του πόδια
Ύστερα έμπηξε το ένα του χέρι μες το στήθος
και με το άλλο έσπασε το κρανίο του

Κι όταν Εκείνος έκλεισε τα μάτια
Ξερίζωσε καρδιά και νου
Κι ελευθερώθηκε..

BAND

Fanis - Vocals
Stavros - Guitars
Nestoras - Guitars
Orestis - Bass
Alexis - Drums

©2023 The Ad Astra

#AdAstra #blackmetal #metal

Subscribe for more videos: @theadastraband