Κυριάκος Πασχαλίδης/ Απόσπασμα από την ''ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ''/κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γρηγόρη

Ο έρωτας, η γέννηση κι ο θάνατος, το τέρας της ματαιοδοξίας, ο πόλεμος, η πραγματική ελευθερία, η Τέχνη κι ο ρόλος του καλλιτέχνη, η πίστη και η προσευχή, η μοναξιά, το γήρας, η Ελπίδα.

Ένας μονόλογος που τολμά να θέσει καίρια ερωτήματα για την ειμαρμένη, τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, την αποσάθρωση της ύλης, αλλά και της ψυχής.
__________________________________________________________

Σκέψεις για το έργο

Η ατέρμονη ματαιοδοξία ενός ανθρώπου. Ή, μήπως, κάθε ανθρώπου; Η μοίρα, όπως ακριβώς και η σκηνή, κρύβει στροφές απρόσμενες και μονοπάτια δύσβατα, ελλοχεύει κινδύνους αλλά και μια γοητεία απαράμιλλη, μεθυστική. Φωτίζεται πάντοτε καλύτερα ο ερωτευμένος, σκοτεινιάζει μεμιάς όταν το μεγαλειώδες, αυτό, κι αδηφάγο συναίσθημα αποχωρεί.

Ο έρωτας εξυψώνει τον άνθρωπο ψυχή τε και σώματι, συνεπαίρνει σαν άνεμος το Εγώ. Δίνει ελπίδα, μοιάζει κατάρα, μαζί κι ευλογία. Να βρεις, να κρατήσεις, να ζήσεις το ένα, το αμοιβαίο, το απόλυτο. Γιατί ο άνθρωπος μαθαίνει ποιος είναι πραγματικά μέσα από την ερωτική συνδιαλλαγή του με τον Άλλον. Καθρέφτης της ψυχής σου ο άλλος, και ποιος, άραγε, δεν αναζητά το καθρέφτισμα αυτό;

Η ομορφιά είναι παντού όταν ο Έρωτας κατακλύζει το είναι σου. Έτσι, απλά, το χέρι να τεντώσεις και την έφτασες. Παραμύθι η ζωή. Να αντέχεις να κοιτάς τον εαυτό σου κατάματα, κατάβαθα, να μην έχεις την ανάγκη να προσποιηθείς, να μην υποκρίνεσαι εκτός σκηνής. Πάνω σε αυτήν είναι μια άλλη ιστορία.

Αυτοκαταστροφή η τάση του εκτιθέμενου; Ρωτώ κι απάντηση δεν παίρνω. Ησυχία. Έχει τόση ελευθερία η μοναξιά, όσο και κόστος. Ο πόλεμος για την ελευθερία. Μάχη αέναη. Αρχή και τέλος ο πόλεμος, από μέσα προς τα έξω και τούμπαλιν. Εσύ και το εγώ σου. Εσύ και οι Άλλοι. Σε ματαιώνει αυτός ο πόλεμος; Νιώθεις κάπου κάπου ότι γερνάς κι ας είσαι νέος; Νιώθεις ακινητοποιημένος, πριν καλά-καλά ξεκινήσεις;