filmov
tv
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΝΤΖΕΛΟΣ - ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ (E.P. 'Erebus 2021')

Показать описание
Dimitris Mentzelos - E.P. "Erebus 2021"
Lyrics : George Konstantinaras
Music - Mix - Mastering : Thanasimos
Video : George Konstantinaras
Παράξενα όνειρα με νεράιδες και μάγους
μοιάζουνε οι φόβοι μου στης Ανταρκτικής τους πάγους
Οι ψυχές βαριά ανασαίνουν σαν αδύναμα κεριά
και η δική μου να μην σβήσει ψάχνει απάνεμη μεριά
Σ' ένα κόσμο που οι δρόμοι φτιάχτηκαν από κραυγές
τους περπάτησα και είδα αξημέρωτες αυγές
Και το βλέμμα παγωμένο δίχως δάκρυα άλλα να 'χει
για να βρω τα προς το ζην σαν κι εσένα δίνω μάχη
Σε παγκάκια και φανάρια σε είδα και κατάλαβα
παράδεισο ανύπαρκτο επί γης μετάλαβα
Η σιωπή σου στη σιωπή μου σαν του κεραυνού τον κρότο
μοναξιά κι εγώ βιώνω που με βρίσκει δίχως κόπο
Φόβου μάτια περιμένουν ένα αύριο στις γωνίες
ο καθρέφτης σου θα γίνω ζω τις ίδιες αγωνίες
Στην ψυχή η απελπισία αν σου έγινε λεπίδα
και εγώ την πολεμώ με μια τελευταία ελπίδα
Να μην σταμάταγε ποτέ ο δρόμος του ονείρου
μαζί να περπατάμε ως τα όρια του απείρου
και κάπου εκεί θα 'ναι η έκτη αίσθηση
Ενσυναίσθηση
Κι αν η μοίρα σου ‘δώσε χτυπήματα
στο πλάι σου θα στέκομαι με πράξεις και ποιήματα
νιώσε στην ψυχή την έκτη αίσθηση
Ενσυναίσθηση
Χίλια όνειρα τις νύχτες που πεθαίνουνε τις μέρες
όσα έχω ονειρευτεί πλοία που έπεσαν σε ξέρες
Κι αν προσεύχεσαι σε αγγέλους που φτερά έχουν διπλωμένα
ούτε εμένα έχουν ακούσει που έχω χέρια απλωμένα
Σ' ένα γκρίζο ουρανό η ζωή σου ψάχνει φως
τα σκοτάδια σου τα νιώθω σαν δικός σου αδερφός
γιατί όσα έχω περάσει δεν με ορίζουνε μ εκείνους
που σε νιώθουν όταν πάρουν και θυμίζουν αρλεκίνους
Ένα αύριο φτιαγμένο με μια κίβδηλη συμπόνια
μ’ έχουν μάθει όπως κι εσένα ν’ αγαπάω με κουπόνια
Και το σήμερα αν βλέπεις μπερδεμένο σαν κουβάρι
με τα μάτια μου τα βλέπω τα αόρατα μας βάρη
Που σηκώνεις και χαράζουν σαν ατσάλινα καρφιά
τα σημάδια τους ακόμα έχω μέσα στην καρδιά
Σ ένα κόσμο που μετράει αριθμούς και υπαλλήλους
έχω νιώσει τι θα πει να μην αγαπάς αλλήλους
Lyrics : George Konstantinaras
Music - Mix - Mastering : Thanasimos
Video : George Konstantinaras
Παράξενα όνειρα με νεράιδες και μάγους
μοιάζουνε οι φόβοι μου στης Ανταρκτικής τους πάγους
Οι ψυχές βαριά ανασαίνουν σαν αδύναμα κεριά
και η δική μου να μην σβήσει ψάχνει απάνεμη μεριά
Σ' ένα κόσμο που οι δρόμοι φτιάχτηκαν από κραυγές
τους περπάτησα και είδα αξημέρωτες αυγές
Και το βλέμμα παγωμένο δίχως δάκρυα άλλα να 'χει
για να βρω τα προς το ζην σαν κι εσένα δίνω μάχη
Σε παγκάκια και φανάρια σε είδα και κατάλαβα
παράδεισο ανύπαρκτο επί γης μετάλαβα
Η σιωπή σου στη σιωπή μου σαν του κεραυνού τον κρότο
μοναξιά κι εγώ βιώνω που με βρίσκει δίχως κόπο
Φόβου μάτια περιμένουν ένα αύριο στις γωνίες
ο καθρέφτης σου θα γίνω ζω τις ίδιες αγωνίες
Στην ψυχή η απελπισία αν σου έγινε λεπίδα
και εγώ την πολεμώ με μια τελευταία ελπίδα
Να μην σταμάταγε ποτέ ο δρόμος του ονείρου
μαζί να περπατάμε ως τα όρια του απείρου
και κάπου εκεί θα 'ναι η έκτη αίσθηση
Ενσυναίσθηση
Κι αν η μοίρα σου ‘δώσε χτυπήματα
στο πλάι σου θα στέκομαι με πράξεις και ποιήματα
νιώσε στην ψυχή την έκτη αίσθηση
Ενσυναίσθηση
Χίλια όνειρα τις νύχτες που πεθαίνουνε τις μέρες
όσα έχω ονειρευτεί πλοία που έπεσαν σε ξέρες
Κι αν προσεύχεσαι σε αγγέλους που φτερά έχουν διπλωμένα
ούτε εμένα έχουν ακούσει που έχω χέρια απλωμένα
Σ' ένα γκρίζο ουρανό η ζωή σου ψάχνει φως
τα σκοτάδια σου τα νιώθω σαν δικός σου αδερφός
γιατί όσα έχω περάσει δεν με ορίζουνε μ εκείνους
που σε νιώθουν όταν πάρουν και θυμίζουν αρλεκίνους
Ένα αύριο φτιαγμένο με μια κίβδηλη συμπόνια
μ’ έχουν μάθει όπως κι εσένα ν’ αγαπάω με κουπόνια
Και το σήμερα αν βλέπεις μπερδεμένο σαν κουβάρι
με τα μάτια μου τα βλέπω τα αόρατα μας βάρη
Που σηκώνεις και χαράζουν σαν ατσάλινα καρφιά
τα σημάδια τους ακόμα έχω μέσα στην καρδιά
Σ ένα κόσμο που μετράει αριθμούς και υπαλλήλους
έχω νιώσει τι θα πει να μην αγαπάς αλλήλους
Комментарии