Παλεύουν με το χρόνο και τον αυξημένο όγκο δουλειάς αγρότες και εργάτες γης

Από το ξημέρωμα λοιπόν μέχρι το μεσημέρι, όπου ο ήλιος θα κάψει το χώμα και ο ιδρώτας θα γνέψει το πρόσωπο κι όλο το σώμα, αγρότες και εργάτες γης θα παλέψουν στην κυριολεξία με το χώμα

Καλοκαίρι και οι αγροτικές εργασίες βρίσκονται στο ζενίθ. Αγρότες και εργάτες γης έχουν μπροστά τους να αντιμετωπίσουν ένα ιδιαίτερο και βαρύ όγκο δουλειάς, προκειμένου να θέσουν υπό πλήρη έλεγχο τις εργασίες.

Εξάλλου το χωράφι και οι καλλιέργειες, όπως και οι ίδιοι υπογραμμίζουν, σε θέλει πάντα δίπλα το καλοκαίρι, αν θέλεις να έχεις την επιθυμητή σοδειά το φθινόπωρο.

Από το ξημέρωμα λοιπόν μέχρι το μεσημέρι, όπου ο ήλιος θα κάψει το χώμα και ο ιδρώτας θα γνέψει το πρόσωπο κι όλο το σώμα, αγρότες και εργάτες γης θα παλέψουν στην κυριολεξία με το χώμα.

Τσάπισμα για να πάρει αέρα και αναπτυχτεί το βαμβάκι, πότισμα, εναπόθεση στις καλλιέργειες των σταγόνων είναι από τις κυρίαρχες εργασίες αυτού του μήνα. Κι όμως δεν πρέπει να κουραστούν, πρέπει να παλέψουν και να καταφέρουν μέσα σε σύντομο χρόνο να ολοκληρώσουν τις εργασίες. Ο χρόνος κυλά και δεν είναι με το μέρος τους μιας και οι καλλιέργειες συνεχώς αναπτύσσονται.

Ειδικά την φετινή χρονιά, όπου υπήρχαν συνεχείς βροχοπτώσεις τις περασμένες εβδομάδες, αυτές συνέβαλαν ώστε να εμφανιστούν πολλά χόρτα στις καλλιέργειες και να τις απειλούν. Ως προς αυτό τα χωράφια και οι αγρότες απαιτούν περισσότερα εργατικά χέρια τα οποία φέτος δεν υπάρχουν λόγω κορονοϊού και των κλειστών συνόρων που δεν επέτρεψαν τους οικονομικούς μετανάστες κυρίως από την Αλβανία να βρεθούν στην Ελλάδα και την περιοχή μας.

Τις αγροτικές εργασίες πλέον καλούνται να τις εξυπηρετήσουν τα εργατικά χέρια που προέρχονται από την περιοχή μας, άνδρες και γυναίκες, που ρίχνονται στον αγώνα για το μεροκάματο, είτε να αλληλοβοηθηθούν στα χωράφια τους.

Το μεσημέρι πλησίασε και απαιτείται ξεκούραση. Η επιστροφή στο σπίτι για φαγητό και λίγη ξεκούραση. Για πολλούς η δουλειά δεν σταματά εκεί γιατί υπάρχει και συνέχεια το απόγευμα. Μέχρι που ο ήλιος δύσει το χωράφι τους θέλει εκεί. Κι όμως αυτούς τους ανθρώπους η δουλειά δεν τους κουράζει, αντιθέτως τους ευχαριστεί γιατί έτσι έμαθαν να ζουν από τα μικρά τους χρόνια.

Έμαθαν να γίνονται ένα με τη γη και να ζουν από αυτή. Να αγωνίζονται για το μεροκάματο και να προσπαθούν να σπουδάσουν παιδιά και να συντηρήσουν οικογένειες.