filmov
tv
Λάθος μήνυμα στους Τούρκους! Έτσι γυρίζει το...έργο

Показать описание
Ομιλία με θέμα «Άξονες επιβίωσης του κυπριακού ελληνισμού», η οποία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2024, στο Αμφιθέατρο UNESCO του Πανεπιστημίου Λευκωσίας πραγματοποίησε ο Μελέτης Μελετόπουλος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Καθηγητής της Σχολής Πολέμου Αεροπορίας και Λυκειάρχης της Ιονίου Σχολής. Την εκδήλωση διοργάνωσε η Σύναξη Νέων του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Μακεδονιτίσσης και χαιρέτισε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος.
Κύρια σημεία ομιλίας
Το 1974 στείλαμε το λάθος μήνυμα στους Τούρκους, ότι δεν πολεμάμε για την πατρίδα μας. Αυτό το λάθος μήνυμα καθόρισε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μέχρι σήμερα. Ο Μωάμεθ είχε επιλογή να αποχωρήσει ειρηνικά και να παραδώσει την Πόλη. Απάντησε όμως στον Μωάμεθ με το γνωστό "Το δεν την Πόλιν σόι δούναι ούτ' εμόν εστίν...". Την απόφαση έχει πάρει η ελληνική ιστορία. Ο Μιλτιάδης, ο Λεωνίδας, ο Θεμιστοκλής. Είναι η σοφία της αδιαλλαξίας. Θα πεθάνουμε, αλλά δεν θα παραδοθούμε.
Η αδιαλλαξία μας έφερε εδώ μέχρι το 2024, είμαστε ζωντανοί και μιλάμε ελληνικά. Είμαστε Έλληνες και έχουμε ελληνική ταυτότητα, διότι υπήρξαμε αδιάλλακτοι. Γιατί είπαμε το Μιλώντας Λαβέ. Γιατί είπαμε το ΟΧΙ. Η αδιαλλαξία λοιπόν δεν είναι ένας ακραίος εθνικισμός.
Λάθος μήνυμα ήταν ότι δεν καταρρίψαμε το πρώτο τουρκικό μαχητικό που παραβίασε εθνικό εναέριο χώρο. Λάθος μήνυμα ήταν τα Ίμια. Το τελευταίο επεισόδιο σε αυτό το σίριαλ ήταν στην Κάσο, στην οποία όπως αποκάλυψε ο καθηγητής Ροζάκης, υπεράνω εθνικιστική υποψίας, η Ελλάδα υποχώρησε υπό την πίεση της Τουρκίας.
Το λάθος μήνυμα γεννά το τέλος. Η πραγματικότητα είναι, ότι στην Τουρκία όποιος εκφράζει τον φανατικότερο εθνικισμό αυτός κερδίζει πολιτικά. Μην έχουμε ψευδαισθήσεις... Ο Ελληνισμός βρίσκεται μπροστά σε σοβαρότατη υπαρξιακή κρίση, εφάμιλλη με τη ρωμαϊκή κατάκτηση και την Άλωση του 1453. Ελλάδα και Κύπρος μαζί είναι η μισή Μεσόγειος.
Παράδειγμα το Ισραήλ. Το Ισραήλ ακολούθησε το παράδειγμα της Αρχαίας Σπάρτης. Ο Μπεν Γκουριόν, ήταν κλασσικός φιλόλογος, ήξερε αρχαία ελληνικά και είπε το "πρέπει να μεταλλαχθούμε δωρικώς". Η αρχαία Σπάρτη έχει να μας διδάξει πολλά πράγματα και κυρίως τον συνδυασμό ανδρειας σεμνότητα και λιτότητας.
Η ΔΔΟ είναι η ωραιοποιηση και η νομιμοποιηση της εισβολής και της κατοχής. Είναι η νομιμοποίηση του Αττίλα. Ένα σοβαρό κράτος θα έλεγε, απελευθέρωση του νησιού, αποχωρήσει των κατοχικών στρατευμάτων και επανένωση του νησιού με την αποχώρηση των εποίκων. Η Τουρκία γελειοποιεί το Διεθνές Δίκαιο.
Η ιστορία μας και η γλώσσα μας αποτελούν το μεγάλο μας συντριπτικό πλεονέκτημα. Υπάρχουν δύο στοιχεία που μου δείχνουν ότι μπορει να γυρίσει το έρηο. Το πρώτο ειναι ότι το Ισραήλ για τους δικούς του λόγους χρειάζεται την Ελλάδα ζωντανή, δυνατή και όχι φινλαδοποιημένη. Το δεύτερο είναι ότι έκανε κάτι η Τουρκία που την έβαλε στη μαύρη λίστα και κατά τη γνώμη μου έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Ζήτησε να γίνει μέλος των BRICS.
Αυτά τα δύο όμως μόνα τους δεν αρκούν. Κανείς δεν θα σε βοηθήσει,αν δεν είσαι διατεθειμένος να πολεμήσεις. Οι φιλέλληνες ήρθαν να πολεμήσουν, όταν διάβασαν το ποίημα του Ουγκώ "Το ελληνοπουλο". Το ρωτάνε "τι θέλεις ελληνοπουλο με το θλιμμένο μάτι;" και απαντά "μπαρούτι θέλω, βόλια! Να".
Το Ελληνόπουλο
Το ποίημα «Το Ελληνόπουλο» γράφτηκε από τον Βίκτωρ Ουγκώ το 1828 και αναφέρεται στην καταστροφή της Χίου από τους Οθωμανούς Τούρκους στις 30 Μαρτίου 1822.
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τα' όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ' αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ' τα νερά.
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μεσ' την αφάνταστη φθορά.
Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ' ήθελες τάχα να 'χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν' αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;
Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;
Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ' το δεντρί
που μεσ' στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ' έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ' απ' τον ίσκιο του να βγει;
Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα
και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ' όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά.
Μετάφραση στα ελληνικά: Κωστής Παλαμάς
Κύρια σημεία ομιλίας
Το 1974 στείλαμε το λάθος μήνυμα στους Τούρκους, ότι δεν πολεμάμε για την πατρίδα μας. Αυτό το λάθος μήνυμα καθόρισε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μέχρι σήμερα. Ο Μωάμεθ είχε επιλογή να αποχωρήσει ειρηνικά και να παραδώσει την Πόλη. Απάντησε όμως στον Μωάμεθ με το γνωστό "Το δεν την Πόλιν σόι δούναι ούτ' εμόν εστίν...". Την απόφαση έχει πάρει η ελληνική ιστορία. Ο Μιλτιάδης, ο Λεωνίδας, ο Θεμιστοκλής. Είναι η σοφία της αδιαλλαξίας. Θα πεθάνουμε, αλλά δεν θα παραδοθούμε.
Η αδιαλλαξία μας έφερε εδώ μέχρι το 2024, είμαστε ζωντανοί και μιλάμε ελληνικά. Είμαστε Έλληνες και έχουμε ελληνική ταυτότητα, διότι υπήρξαμε αδιάλλακτοι. Γιατί είπαμε το Μιλώντας Λαβέ. Γιατί είπαμε το ΟΧΙ. Η αδιαλλαξία λοιπόν δεν είναι ένας ακραίος εθνικισμός.
Λάθος μήνυμα ήταν ότι δεν καταρρίψαμε το πρώτο τουρκικό μαχητικό που παραβίασε εθνικό εναέριο χώρο. Λάθος μήνυμα ήταν τα Ίμια. Το τελευταίο επεισόδιο σε αυτό το σίριαλ ήταν στην Κάσο, στην οποία όπως αποκάλυψε ο καθηγητής Ροζάκης, υπεράνω εθνικιστική υποψίας, η Ελλάδα υποχώρησε υπό την πίεση της Τουρκίας.
Το λάθος μήνυμα γεννά το τέλος. Η πραγματικότητα είναι, ότι στην Τουρκία όποιος εκφράζει τον φανατικότερο εθνικισμό αυτός κερδίζει πολιτικά. Μην έχουμε ψευδαισθήσεις... Ο Ελληνισμός βρίσκεται μπροστά σε σοβαρότατη υπαρξιακή κρίση, εφάμιλλη με τη ρωμαϊκή κατάκτηση και την Άλωση του 1453. Ελλάδα και Κύπρος μαζί είναι η μισή Μεσόγειος.
Παράδειγμα το Ισραήλ. Το Ισραήλ ακολούθησε το παράδειγμα της Αρχαίας Σπάρτης. Ο Μπεν Γκουριόν, ήταν κλασσικός φιλόλογος, ήξερε αρχαία ελληνικά και είπε το "πρέπει να μεταλλαχθούμε δωρικώς". Η αρχαία Σπάρτη έχει να μας διδάξει πολλά πράγματα και κυρίως τον συνδυασμό ανδρειας σεμνότητα και λιτότητας.
Η ΔΔΟ είναι η ωραιοποιηση και η νομιμοποιηση της εισβολής και της κατοχής. Είναι η νομιμοποίηση του Αττίλα. Ένα σοβαρό κράτος θα έλεγε, απελευθέρωση του νησιού, αποχωρήσει των κατοχικών στρατευμάτων και επανένωση του νησιού με την αποχώρηση των εποίκων. Η Τουρκία γελειοποιεί το Διεθνές Δίκαιο.
Η ιστορία μας και η γλώσσα μας αποτελούν το μεγάλο μας συντριπτικό πλεονέκτημα. Υπάρχουν δύο στοιχεία που μου δείχνουν ότι μπορει να γυρίσει το έρηο. Το πρώτο ειναι ότι το Ισραήλ για τους δικούς του λόγους χρειάζεται την Ελλάδα ζωντανή, δυνατή και όχι φινλαδοποιημένη. Το δεύτερο είναι ότι έκανε κάτι η Τουρκία που την έβαλε στη μαύρη λίστα και κατά τη γνώμη μου έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Ζήτησε να γίνει μέλος των BRICS.
Αυτά τα δύο όμως μόνα τους δεν αρκούν. Κανείς δεν θα σε βοηθήσει,αν δεν είσαι διατεθειμένος να πολεμήσεις. Οι φιλέλληνες ήρθαν να πολεμήσουν, όταν διάβασαν το ποίημα του Ουγκώ "Το ελληνοπουλο". Το ρωτάνε "τι θέλεις ελληνοπουλο με το θλιμμένο μάτι;" και απαντά "μπαρούτι θέλω, βόλια! Να".
Το Ελληνόπουλο
Το ποίημα «Το Ελληνόπουλο» γράφτηκε από τον Βίκτωρ Ουγκώ το 1828 και αναφέρεται στην καταστροφή της Χίου από τους Οθωμανούς Τούρκους στις 30 Μαρτίου 1822.
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τα' όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ' αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ' τα νερά.
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μεσ' την αφάνταστη φθορά.
Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ' ήθελες τάχα να 'χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν' αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;
Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;
Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ' το δεντρί
που μεσ' στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ' έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ' απ' τον ίσκιο του να βγει;
Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα
και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ' όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά.
Μετάφραση στα ελληνικά: Κωστής Παλαμάς
Комментарии