ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΩΤΙΣΣΑ, 1910, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΙΝΑ

MIA PRINGIPIOTISSA, ELLINIKI ESTOUDIANTINA

Μια Πριγκιπιώτιτισσα αφροπλασμένη
με τα ναζάκια της με ξετρελαίνει

τη μια μου λέγει πως με λατρεύει
την άλλη λέγει πως με γελά

είναι μικρό, είναι τρελό
μ’ εμένα θέλει ώρες να περνά

μα ’γώ πονώ, μα ’γώ θρηνώ
και δεν βαστώ την τόση απονιά

είναι μικρό, είναι τρελό
μ’ εμένα θέλει ώρες να περνά

μα ’γώ πονώ, μα ’γώ θρηνώ
και δεν βαστώ την τόση απονιά

μέσα στα τζάμια σαν την αντικρίζω
’κείνη γελά μ’ εμέ, μα εγώ δακρύζω

με μαγνητίζει με τη λαλιά της
με κάνει θύμα με μια ματιά

είναι μικρό, είναι τρελό
μ’ εμένα θέλει ώρες να περνά

μα ’γώ πονώ, μα ’γώ θρηνώ
και δεν βαστώ την τόση απονιά

είναι μικρό, είναι τρελό
μ’ εμένα θέλει ώρες να περνά

μα ’γώ πονώ, μα ’γώ θρηνώ
και δεν βαστώ την τόση απονιά