Κατερίνα Σνάιντερ & Θάνος Αλεξανδρής προβάρουν Αισχύλο (Αγαμέμνων)

"άστο, γάμηστο το Ρωμάιο"
όβερ

Αλλοί μου! ω ποια φωτιά χυμίζει και μ' αδράχνει!
Οτοτοτοί (οποποπο στο βίδεο), Απόλλων Λύκειε, αλλοίμονό μου!
Αυτή, λιόντισσα με δυο πόδια, που κοιμάται
με λύκο, ενώ το αρχοντικό λιοντάρι λείπει
θα με σκοτώση τη φτωχιά, κι ως να ετοιμάζη
φάρμακο, θε να χύση μέσα στην οργή της
και τη δικιά μου πλερωμή κ' ενώ ακονίζει
το σπαθί για τον άντρα της, θε να εγκωμιάζη
πως γιατί μ' έφερε μαζί τον εκδικιέται.
Και τι λοιπόν τα θέλω αυτά σα να μ' εμπαίζουν
τα σκήπτρα και τα μαντικά στεφάνια εμπρός μου;
Εσένα πριν του τέλους μου θα σε χαλάσω·
και στην οργή και σεις, κ' εγώ ταχιά ακλουθώ σας,
στολίσετε άλλη συμφορά αντίς για μένα.
Νά! με τα χέρια του ο Απόλλωνας μου βγάζει
το μαντικό το φόρεμα· κι αφού είδε πρώτα,
και μ' όλη αυτή μου τη στολή, τα περιγέλοια
που φίλοι εχθροί μου κάνανε, βέβαια του κάκου,
κ' υπόφερα σα μια ζητιάνα γυρολόγα
να με λένε φτωχιά, στρίγγλα και λιμασμένη —
και τώρα ο μάντης μάντισσα που μ' έχει κάμη,
μ' ωδήγησε σ' αυτές τις θανάσιμες τύχες!
Κι αντίς ο πατρικός βωμός, με περιμένει
ζεστό το κρεατοσάνιδο που θα με κόψουν.
Μα ακδίκητο οι θεοί το αίμα μου δε θαφήσουν,
γιατί άλλος πάλι εκδικητής θαρθή δικός μας
να πάρη από τη μάννα που τον γέννα πίσω
του πατέρα το γαίμα· κ' έρχεται διωγμένος
πλανημένος κι απόξενος αυτής της χώρας,
κορώνα στου σπιτιού τις συμφορές να βάλη.
Κ' εστέριωσε από τους θεούς μεγάλος όρκος
νάρθη του ξαπλωμένου ανάγερμα πατέρα.
Μα γιατί τάχα εδώ πονετικά να κλαίω
μια που είδα με τα μάτια μου του Ιλίου την πόλη
να πάθη ό,τι έπαθε; και κείνοι που την πήραν
έτσι με των θεών την κρίση ξεμπερδεύουν;
Πηγαίνω στο γραφτό μου και στο θάνατό μου
και χαιρετάω αυτές εδώ του Άδη τις πόρτες.
Μόνου άμποτε μια και καλή πληγή να λάβω
που να μπορέσω ασφάδαστη και με χυμένο
το γαίμα ευκολοθάνατη να ξεψυχήσω.

ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΟΡΕΣΤΕΙΑ
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ: I.Ν. ΓΡΥΠΑΡΗ
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ - ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ
1911

#greektrash #karakortada #snainter