Τα λιβάδια της μεγάλης ξεφτίλας-στίχοι, μουσική & ερμηνεία Μαριάνα Καλτσά (ΜΠ 07/02/2016)

Από τα εγκαίνια του Μικρό Πολυτεχνείο ενός ζωντανού κύκλου από 10 Κυριακές όπου για 60' έως κάτι λιγότερο από 90' νέοι δημιουργοί (στιχουργοί, ερμηνευτές, τραγουδοποιοί, ηθοποιοί, γραφιάδες, εικαστικοί) στήνουν με κέφι τη δική τους μικρή καλλιτεχνική παραγωγή, αποφασίζουν το concept και το περιεχόμενο της παράστασης που ετοιμάζουν και της δίνουν μια πρώτη ευκαιρία να αναζητήσει το κοινό της να αναμετρηθεί με αυτό και να αποσπάσει τα όποια εύσημα, θα της επιτρέψουν μετά ως παραγωγή καλλιτεχνική, να κάνει την διαδρομή της στην πολιτιστική Αθήνα.
Εδώ πλάνα από την παρθενική Κυριακή η 7η Φεβρουαρίου με "οικοδεσπότες" τους: Μαριάννα Καλτσά - Τραγουδοποιός, Μαρία Παπαδοπούλου - Ερμηνεύτρια και Σταμάτη Καλογερόπουλο - Στιχουργός & Ποιητής.

στίχοι, μουσική & ερμηνεία Μαριάνα Καλτσά

Που πάει ο ύπνος τις νύχτες που με πλημμυρίζει φως,
Μοιάζω παιδί που φοβάμαι με παιδιά άλλα να παίξω,
Κλείνω ρολά, μένω εκτός….
Στην άδεια παιδική χαρά μόνο τα βράδια πάω να παίξω.

Σαν παραμύθι εμπρός μου, απλώνονται…

R
Είν’ τα λιβάδεια της μεγάλης ξεφτίλας,
γεμάτα πρόβατα ψυχρής ανατριχίλας,
που όλο βοσκάνε, που όλο βοσκάνεεε,
-χόρτο δεν πρόκειται να γίνω να με φάνε.

Και δεν μετρώ το σφυγμό μου για να δω ακόμα αν ζω,/(ζει)
Ξέρω καλά την καρδιά μου είν’ καρδιά που αντέχει,
Κλείνω ρολά, δίχως φως…
στην ίδια παιδική χαρά μέρα και νύχτα η σκέψη τρέχει.

Σαν παραμύθι εμπρός μου, απλώνονται…

R
Είν’ τα λιβάδεια της μεγάλης ξεφτίλας,
γεμάτα πρόβατα ψυχρής ανατριχίλας,
που όλο βοσκάνε, που όλο βοσκάνεεε,
-χόρτο δεν πρόκειται να γίνω να με φάνε.