Είμαστε Οι Δόλιοι Λιγοστοί (Ντίνος Σκορδής-Γιάννης Στάμος) Ζωντανή Ηχογράφηση Καστριώτισσα

Κλαρίνο:Κώστας(Ντίνος) Σκορδής (Μαυρολιθάρι Φωκίδας)
Τραγούδι:Γιάννης Στάμος (Σπαρτιά Φθιώτιδας)
Ζωντανή ηχογράφηση στην Καστριώτισσα Φωκίδας.
(το βιντεάκι στο τέλος είναι στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας με τους ίδιους μουσικούς)

σε ρυθμό τετράσημο (στα 3)
[Είμαστε οι δόλιοι λιγοστοί] ή [Είμαστε οι μαύροι λιγοστοί]
Στίχοι:
Είμαστε οι μαύροι λιγοστοί, λίγοι και διαλεγμένοι,
όλοι παιδιά του είκοσι, παιδιά του εικοσιένα.
Φορούν τσαρούχια λαρ(ι)σινά, με μεταξένιες φούντες,
φορούν και στα φεσάκια τους, ελληνικιά κορώνα,
και πάν' για να πατήσουνε, τα τούρκικα κονάκια.

--
Σε όλες τις φωτογραφίες και τα βίντεο εμφανίζεται ο Κώστας Τσιαπάρας (από την Καστριώτισσα) για τον οποίο ο Σκορδής έπαιζε πάντα το συγκεκριμένο τραγούδι και ο μπάρμπα-Κώστας το χόρευε φορώντας τα τσαρούχια και το φέσι του…
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο είναι από το αρχείο της οικογένειας Τσιαπάρα εκτός από το απόσπασμα στο Μαυρολιθάρι που είναι από το αρχείο του κ. Ηλία Κλάβα.

…
“Imaste I Dolioi Ligosti” (We are only a few)
Live recording at Kastriotissa, Fokida (early 80s)
Traditional greek song (tetrasimos rhythm) about the greek war of independence in 1821
Lyrics:
We are only a few, a few but special
All, children of ’20, children of 1821
They wear tsarouchi from Larissa, with pompons from silk
and over their fez, they have a greek crown
and they are after the Turkish konacs

clarinet:Kostas(Ntinos) Skordis (Mavrolithari, Fokida)
vocals:Giannis Stamos (Spartia, Fthiotida)

--
All photos are from Tsiaparas family archive and show Kostas Tsiaparas from Kastriotisa, Fokida. Skordis was always playing for him this song.
The video at the end is from Mavrolithari showing Tsiaparas dancing while Skordis plays this song again.

--
--
Ntinos Skordis (1928-1989) was a clarinet player from Mavrolithari, Fokida, Greece. He became famous in the region by performing in numerous local music festivals. The music was mainly greek folk songs (known in greek as demotika tragudia)

--
--
επεξεργασία βίντεο/ήχου (video&music editing): mindcrimek

[bobphones]

Έψαχνα αυτό το τραγούδι εναλλακτικά του Γκοβαρη..και έπεσα σε μια συγκλονιστική ιστορία όσο και σε μια ανθρώπινη αυτή του αιωνόβιου χορευτή με τα τσαρούχια!

ΥΓ είμαι υπερήφανος που είμαι και γω ένας από τους "λιγοστούς"

[kathymemou]

Για την ιστορία... Πρωί: γιαγιά Ασπασία: Τσαπάρα, δεν πέθανες ακόμα; Απάντηση: Όχι, περιμένω να σου φάω τα κόλυβα!... Ο μπάρμπα Κώστας έπαιρνε τα ζωντανά του χωριού και πήγαινε για βοσκή.... Απόγευμα (όταν ο μπάρμπα Κώστας γύρναγε στο χωριό από τη βοσκή και τα ζωντανά στα σπίτια των νοικοκυραίων): ο μπάρμπα Κώστας: Πασιώ, δεν πέθανες ακόμα; Απάντηση: Όχι, περιμένω να σου φάω τα Πόσα χρόνια το άκουγα Τούτες, εγώ, τις ξέρω για κολώνες. Η Ασπασία ήταν η γιαγιά μου και ο μπάρμπα Κώστας, το γνωστό καστριώτικο

[kathymemou]

Ποιός είσαι, φίλε μου, που δεν σου Ξέρεις τον μπάρμπα Ξέρεις τον μπάρμπα φεύγει το τσαρούχι με 120 χιλιόμετρα και να τρέχεις να σωθείς; Ο Τσαπάρας είναι καστριώτικο καθεστώς! Και ο μπάρμπα Ντινος το σεβόταν!!!! Εγώ είχα την τιμή να τους ζήσω και είναι κομμάτι της ζωής μου.... Και αυτό το κλαρίνο (εννοώ το κομμάτι) το χορεύαν λίγοι... από σεβασμό και αγάπη για τις κολώνες του χωριού.... Μόνο σεβασμός και για μένα και λίγο δάκρυ γιατί μου λείπουν