ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΕΛΑΩΡΑΣ ΚΑΤΟΥΝΑΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΕΛΑΩΡΑΣ ΚΑΤΟΥΝΑΣ
Το εκκλησάκι του Αι Γιώργη βρίσκεται απέναντι και ανατολικά από τη Κατούνα σε ένα από τα όμορφα Ακαρνανικά βουνά τη Βελαώρα, που είναι τα μισά γεμάτα βελανιδιές και τα υπόλοιπα εντελώς γυμνά, το βουνό αυτό θα λέγαμε χωρίζει το Βάλτο από το Ξηρόμερο, κατά την άποψη μερικών η Βελαώρα χωρίζεται σε Κατουνιώτικο, Στανιάτικο, Αμφιλοχιώτικο και Σπαρτιώτικο μέρος (σύμφωνα με τα χωριά που το περιτριγυρίζουν).
Ιστορικά στοιχεία
Επί Τουρκοκρατίας τα παιδιά της Κατούνας έτρεχαν να μάθουν λίγα γράμματα στον Άγιο Γεώργιο στη Βελαώρα. Το εκκλησάκι υπήρχε και πριν το 1912. Το χωράφι που ήταν κτισμένο ανήκε στους Πετιμεζαίους που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην ιστορία της Κατούνας και λέγεται πως το πρώτο χτίστηκε από κάποιον από αυτούς. Αργότερα ο Ξενοφών Ζέλος πατέρας του Κωνσταντίνου, του Λεωνίδα και της Αμαλίας νυμφεύτηκε την Παναγιώτα Πετιμέζη και κληρονόμησε την περιοχή. Στα ερείπια της παλαιοτέρας εκκλησίας ο Ξενοφώντας έχτισε την σημερινή, πριν την αναστήλωση της εγκαταλειμμένης εκκλησίας κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου.
Πριν καλά καλά τελειώσει η κατασκευή της σκεπής όπως μας αφηγήθηκε ο Λεωνίδας Ζέλος, έγινε ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της Εθνικής Αντίστασης στην περιοχή μας. Η ανατίναξη με νάρκες της Γερμανικής Φάλαγγας που κατευθυνόταν προς το χωριό μας, από τους αντάρτες στη θέση Υψουρά. Αμέσως οι Γερμανοί κατακτητές ως πράξη αντεκδίκησης άρχισαν να πυροβολούν εναντίων όλων. Τα πολυβόλα τους πήραν φωτιά, σκότωσαν όσα ζώα έβρισκαν μπροστά τους και δίνοντας διαταγή να μαζευτεί το χωριό στην Πλατεία, με σαφή διαταγή για εκτελέσεις.
Μετά όμως από διαβουλεύσεις αποφασίσθηκε να μην γίνουν εκτελέσεις αλλά να κάψουν το χωριό, κάηκαν πολλά σπίτια τότε. Οι γερμανοί είχαν στήσει και έριχναν όλμους από την περιοχή της αρχαίας Μεδεώνας κοντά στη θέση του σημερινού Αι – Λιά και σε ότι έβλεπαν και νόμιζαν πως μπορεί να υπάρχουν αντάρτες έριχναν όλμους. Ένας από αυτούς έπεσε στο εκκλησάκι και τον κατέστρεψε. Από τότε παρέμεινε ερειπωμένος, όπως ήταν πριν ξεκινήσει η αναστήλωση του το 2005. Τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και αργότερα πολλοί από τους συγχωριανούς μας κοιμόντουσαν στο εκκλησάκι, είτε για προστασία είτε επειδή καθόταν μόνιμα στην περιοχή με τα ζώα τους και προφυλασσόταν από τις ασχήμιες του.
Η αναστήλωση
Στόχος, αλλά και χρέος όλων μας ήταν να λειτουργήσει ο Άγιος Γεώργιος που στέκει εκεί ψηλά και αγναντεύει το χωριό μας κάτω από πανύψηλη βελανιδιά που σε αναγκάζει να σεβαστείς τη δύναμη της φύσης, αλλά και των ανθρώπων έργα. Όλα τα παραπάνω έδωσαν το έναυσμα στο Σύλλογο Κατουνιωτών Αθήνας «Φίλιππος ο Ακαρνάν» και μετά από παρότρυνση πολλών κατοίκων του χωριού μας το εκκλησιαστικό μνημείο έπρεπε να αναστηλωθεί, να γίνει ένα λαμπερό κτίσμα, πέτρινο, παραδοσιακό όπως ήταν και όχι σύγχρονο. Έτσι λοιπόν πρόσφατα ανακαινίστηκε και αποκαταστάθηκε κατά το δυνατό στην αρχική του μορφή με τη φροντίδα του Συλλόγου Κατουνιωτών Αθήνας « Φίλιππος ο Ακαρνάν» με την οικονομική συνδρομή πολλών χωριανών και εθελούσια εργασία όπως και δωρεών αυτών και φίλων το 2006.
Σήμερα o ναός έχει αποκατασταθεί και ο προαύλιος χώρος έχει διαμορφωθεί καλαίσθητα με πέτρα, ώστε το εξωκλήσι να αποτελέσει ξανά τόπος λατρείας, αναψυχής αλλά να μας θυμίζει και τα χρόνια της κατοχής. Οι διαστάσεις του εσωτερικού χώρου είναι 4μ Χ 9μ. και είναι πετρόχτιστος με σιδερένια δίριχτη στέγη.
Ο περιβάλλον χώρος είναι στο κτήμα των αδελφών Λεωνίδα και Κων/νου Ζέλου που το έκαναν δωρεά για την αναστήλωση του.
Το πρώτο χτύπημα της καμπάνας-Τα Θυρανοίξια– Τα πρώτα χαμόγελα
Στις 12 Αυγούστου 2006 το πρωί χτύπησε για πρώτη φορά η καμπάνα του Αι Γιώργη έγιναν τα θυρανοίξια (Εγκαίνια) ενώ είχε προετοιμαστεί πρόχειρα ο περιβάλλον χώρος. Τα Θυρανοίξια έγιναν από τον πάτερ Απόστολο Μπλέτσα και τον πάτερ τότε Θεόδωρο Τριάντη και τον ιεροψάλτη Μενελάου Γεώργιο.
Η μεγάλη εκδήλωση ανήμερα τ' Αι Γιωργιού με το «ύψωμα» στο χέρι. Πρώτη φορά ανήμερα τ’ Αϊ Γιωργιού στη Βελαώρα Κατούνας το 2009
Μια όμορφη λαμπρή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κατουνιωτών Αθήνας με συνδιοργανωτές τον ιππικό όμιλο όπως και τον Σύλλογο Γυναικών, και το χορευτικό των Μερακλήδων από το Αγρίνιο, με θρησκευτικό και παραδοσιακό –πολιτιστικό χαρακτήρα που ήταν και η τελευταία δυστυχώς μέχρι σήμερα.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΤΙΒΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ ΑΠΟ ΦΥΤΕΙΕΣ