Ο Γκιώνης - Ρίτα Αντωνοπούλου - 2017

Από την μουσική παράσταση του Μανόλη Ανδρουλιδάκη "Με μια κιθάρα στο κελάρι" Athenaeum-Κελάρι 2017
Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης
Μουσική: Μιχάλης Κουμπιός
Ερμηνεία: Ρίτα Αντωνοπούλου

Ήταν δυό αδέλφια πάντα αγαπημένα,
πρόβατα βοσκούσαν σ΄άρχοντα μεγάλο,
Γκιώνη λεν τον ένα, Δήμο λεν τον άλλο.

Κάποια μέρα ο Γκιώνης δυό αρνάδες χάνει
Ψάχνει δεν τις βρίσκει τριγυρνά και κλαίει.
Έρχεται στη στάνη τ΄ αδελφού το λέει.

Βρέθηκε κι εκείνος στην κακιά του ώρα
άδικα χολιάζει ,σα θεριό θυμώνει,
το μαχαίρι βγάζει και τόνε σκοτώνει.

Οι αρνάδες ήρθαν στο κοπάδι πάλι
κι ο φονιάς τις βλέπει, στέκεται κλαμένος
γέρνει το κεφάλι μετανοημένος.

Κι ο Θεός τον είδε που χτυπά τα στήθη
κλαίει νύχτα μέρα θέλει να πεθάνει
και τον ελυπήθη και πουλί τον κανει.

Και γι αυτό το βράδυ άμα σκοτεινιάζει
το πουλί θλιμένο στο δεντρί κλαρώνει
κι όλη νύκτα κράζει...

Γκιώνη, Γκιώνη, Γκιώνη!

[irakliskremmidas]

Μπράβο μπράβο μπράβο.
Ηρακλής και Σούλα.
Από την Νέα Υόρκη

[socratisovezilidis]

Εξαιρετικό. Θα ήθελα μία διόρθωση. Οι στίχοι ανήκουν στον Ζαχαρία Παπαντωνίου και περιέχονται στο αναγνωστικό της Γ΄ δημοτικού του 1918 τα Ψηλά Βουνά.