Ραψωδός Φιλόλογος - Πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας; (Official Audio Release)

Показать описание

Stream/Download the Full Album ''Κελί 218'' on:

Credits:
Στίχοι - Ερμηνεία : Ραψωδός Φιλόλογος
Μουσική παραγωγή : Κριτής
Post production : DJ X-Lib & Λόγος Απειλή
Μίξη - Επεξεργασία : DJ X-Lib & Λόγος Απειλή
Mastering : Λόγος Απειλή
Artwork : 3d eye revolution graphics

Lyrics:
Refrain:
Τώρα που φως και ζεστασιά λούζουν τα βάθη της κρυψώνας
μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;
Τώρα που άντεξε η καλύβα σου και πέρασε ο τυφώνας
μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;
Τώρα που δώρο ειν’ η κάθε σου στιγμή κι όχι αγώνας
μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;
Κι είδες το πως η ομορφιά δεν περπατιέται κατά μόνας
μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;

Σβήνω και γράφω, δεν ξέρω πώς να τ’ αρχίσω.
Τι να πρωτοπώ και πώς να το εξηγήσω, ποιον θέλω να πείσω.
Υπάρχει στου μυαλού μου το μέρος το πίσω
ένα δεύτερο που θέλω να εκτοπίσω, νιώθω ξενιστής.
Μα πόσο εύκολα στο γκρίζο μπορείς να εθιστείς;
Τόσο νομίζω όσο σε σένα να κλειστείς.
«Ελπίζω». Πόσο δύσκολη κουβέντα για να πεις
αν εξ’ αρχής διαλέγεις το να μαραθείς απ’ το «ανθίζω»;
Τρεις, τέσσερις, πέντε, δέκα λόγοι, εκατό, χιλιάδες.
Πόσες αράδες πονεμένες, σελίδες, τετράδες;
Πόσα στυλό πήρε λιακάδες να κάνω και δάδες,
να λιώσουν οι χιονοστιβάδες, να γίνουν νιφάδες;
Μα τα κατάφερα κι έχω γείρει την πλάστιγγα.
Τον πόνο μου κατέγραψα τόσο που πια κουράστηκα.
Κι αυτοί που νιώσανε με πείθουνε πως μαλάκας δεν πιάστηκα.
Καιρός για ομορφότερα τετράστιχα.

Refrain

Τώρα το ξέρω, δεν νικιούνται οι σειρήνες με ρίμες.
Ούτε ωφελεί το να προσάπτεις σε ‘κείνες ευθύνες.
Κι αν δεν αλλάζουνε με χρόνια και μήνες οι μνήμες
αν περιφέρεσαι γύρω τους σχηματίζουν δίνες.
Κι έχουνε παρασύρει τόσα πλοία.
Φοράνε οι καμαρότοι τον κυνισμό πανοπλία.
Απλή αναλογία. Σαχλή πολύ μ’ αντλεί επιτυχία.
Σηκώνεται η πληγή μεσοτοιχία μ’ ευτυχία
να μη νιώθουν και πολλά – πολλά,
κοιτώντας απ’ το φινιστρίνι τους δειλά – δειλά,
τον κόσμο που ονειρευόντουσαν παλιά, μιλιά
δε βγάζουν, πίνουν το φαρμάκι τους γουλιά – γουλιά – γουλιά…
Μεθώντας με τις αυταπάτες
γιατί το γαμημένο δεν τελειώνει κι ας πίνεις κανάτες.
Ερωτεύεσαι το βυθό κι ας έχει νάρκες.
Θέλει κουράγιο ν’ αναδυθείς προς τις βάρκες.

Refrain

Τώρα που το κοιτώ απ’ έξω,
τόσο καιρό βουτηγμένος στ’ άσχημο που τ’ όμορφο δεν μπορώ να πιστέψω.
Πολύ καλό για να ΄ναι αληθινό, λες και φοβάμαι να το ζήσω να επιτρέψω,
πως να το χωνέψω;
Κελί από μεμβράνη. Ντεκόρ μελατονίνη και μελάνι, αλκοόλη και ντουμάνι
και του φτάνει για να συντηρηθεί,
κι έτσι θα κάνει ότι πρέπει για να διατηρηθεί και να τηρηθεί
το μοτίβο που να θορυβηθεί ήταν επείγον
γιατί κόντευε ν’ απορροφηθεί απ’ των θορύβων
τη συσσωρευμένη συγκομιδή των ίδιων ήχων.
Να που τώρα έχουν πια σιγαστεί , υπό των στίχων τη γαλήνη.
Και νιώθω πια λες κι ήρθε για να μείνει,
να σβήσει το καμίνι, να χτίσει, ν’ απαλύνει.
Ο κύκλος κλείνει.
Διαγράφοντας καινούργια καμπύλη τροχιά μου δίνει
και μελάνι και πάλι εκκρίνει.

Follow ''Ραψωδός Φιλολόγος'' στα Social Media:

#RapsodosFilologos #PosoKratiseAutosOXeimwnas #Keli218

Рекомендации по теме

Комментарии

ενα 4λεπτο ταξιδι....Αλεξανδρε σε ακουω εδω και 7 χρονια και ουτε μια φορα δεν με απογοητευσες...τα τραγουδια σου ειναι μαθηματα τα οποια σιγουρα εχουν παιξει, εστω και λιγο, ρολο για το τι ειμαι σημερα.Ευχαριστω

PsychosocialGR

Σε ακουω απο τα 13 μου τωρα στα 17 μου ξανακουω αυτο το κομματι και πρωτη αντιδραση ειναι να χαμογελασω...Περιφανος που μεγαλωσα με αυτα τα τραγουδια...Να σαι καλα Αλεξανδρε

kostaspapasimakis

Σε ευχαριστώ για όλα, Αλέξανδρε! Για όλες τις μαύρες μέρες, τις πονεμένες νύχτες, τις μοναχικές ώρες που πέρασα συντροφιά με σένα...Σε ευχαριστώ για τα υπέροχα 7 συνεχόμενα χρόνια, για τον άνθρωπο που έχω γίνει σήμερα -βοήθησες πολύ- και για όλα τα όμορφα ποιήματα και διδάγματα, θα τα έχω πάντα οδηγό στη ζωή ❤

elisavetxyloporta

Οσο μεγαλώνω και το ξαναακούω, τοσο πιο πολύ νόημα βρίσκω στα λεγόμενα σου Αλέξανδρε και ανατριχιάζω, γιατι αρχίζω να ταυτίζομαι.

alkhstiflo

Έπεσα τυχαία πάνω σε αυτό το τραγούδι λόγω μιας νύχτας με μια παρέα που γνώρισα ως φοιτητής. Ένα ασυναισθητο παραλήρημα και με συνεπήρε και άκουσα όλα τα τραγούδια του ρφ. Νομίζω ότι με κέρδισε τόσο στην καρδιά όσο και στο μυαλο. Η ικανότητα του να δημιουργεί εικόνες στο μυαλό είναι απίστευτη. Φιλαράκο δεν ξέρω σίγουρα τίποτα για σένα, αλλά ο τρόπος που εκφράζεσαι δείχνει την υγιή παιδεία που εχεις. Βλέπω σχόλια ότι έχεις εγκαταλείψει το τραγούδι και το μόνο που μου βγαίνει είναι να θέλω κι άλλα νέα τραγούδια από σένα.

panteliskourtis

Δεν έχω λόγια...έσβησα για 3 λέπτα και 54 δευτερόλεπτα!!

petros

ο, τι αρτιοτερο εχεις γραψει Αλεξανδρε, συγχαρητηρια..!

Aristoswtf

Αλεξανδρε τα τραγουδια σου να ξερεις μας βοηθανε και μας δινουν κουραγιο !! Συνεχισε φιλε μου τα χρειαζομαστε.

ΓιώργοςΚασνής

Διαγραφοντας καινουργια καμπυλη τροχια μου δινει και μελανι και παλι εκκρινει

Απλα

mizormac

τελικά όλα είναι αγώνας Αλέξανδρε..δεν σταματάει ποτέ..

johnsavvidis

τώρα που δώρο είναι η κάθε σου στιγμή και όχι αγώνας, μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας...

darko

Αλεξ, ελπιζω καποια στιγμη να ερθεις γιαννενα να δωσεις κανα μαθημα, να κανεις και ενα live μετη ευκαιρια. Ξερω πως δεν χρειαζεσαι αναγνωριση, αλλα μαν εισαι ο καλυτερος MC που μιλαει αυτη τη γλωσσα. Σεβασμος.

crushclaw

εισαι ο μοναδικος που βγαζεις νοημα αδερφε μακαρι να σε ξαναακουσουμε δεν περιγραφεσαι σβηνω καθε φορα που σε ακουω

Διομηδηςθεολογιδης

Είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.. και ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι του ρφ μαζί με το δικαίωση.

georgann

Τώρα που φως και ζεστασιά λούζουν τα βάθη της κρυψώνας
Μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;
Τώρα που άντεξε η καλύβα σου και πέρασε ο τυφώνας
Μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;
Τώρα που δώρο ειν’ η κάθε σου στιγμή κι όχι αγώνας
Μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;
Κι είδες το πως η ομορφιά δεν περπατιέται κατά μόνας
Μα πόσο κράτησε αυτός ο χειμώνας;

Σβήνω και γράφω, δεν ξέρω πώς να τ’ αρχίσω
Τι να πρωτοπώ και πώς να το εξηγήσω, ποιον θέλω να πείσω
Υπάρχει στου μυαλού μου το μέρος το πίσω
Ένα δεύτερο που θέλω να εκτοπίσω, νιώθω ξενιστής
Μα πόσο εύκολα στο γκρίζο μπορείς να εθιστείς;
Τόσο νομίζω όσο σε σένα να κλειστείς
«Ελπίζω». Πόσο δύσκολη κουβέντα για να πεις
Αν εξ’ αρχής διαλέγεις το να μαραθείς απ’ το «ανθίζω»;
Τρεις, τέσσερις, πέντε, δέκα λόγοι, εκατό, χιλιάδες
Πόσες αράδες πονεμένες, σελίδες, τετράδες;
Πόσα στυλό πήρε λιακάδες να κάνω και δάδες
Να λιώσουν οι χιονοστιβάδες, να γίνουν νιφάδες;
Μα τα κατάφερα κι έχω γείρει την πλάστιγγα
Τον πόνο μου κατέγραψα τόσο που πια κουράστηκα
Κι αυτοί που νιώσανε με πείθουνε πως μαλάκας δεν πιάστηκα
Καιρός για ομορφότερα τετράστιχα

kirilekiklos