Johи MiRяoR | Οι 3 Μοίρες. Μέρος Πρώτο (Σταχτοπούτα) (Μάταια LP)

Показать описание

Μια φορά, κι έναν καιρό, σ ένα βασίλειο, διεφθαρμένο και σκοτεινό
Σ ένα χωρίο μολυσμένο, από μαύρο πυρετό, ζούσε ένα κορίτσι ξένο και στον κόσμο μοναχό
ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ, τη φωνάζαν, και κάθε πρωινό, ανάμεσα στων μανάδων, το μοιρολογητό
Για νεκρούς γιους και άντρες ζητιάνευε φαγητό, κλέβωντας από πτώματα πριν τα ρίξουν στο σωρό, το σπίτι της μια φυλακή, ένα μέρος ψυχρό, σαν κόλαση με μόνη απόλαυση, χρόνο πενιχρό
Πριν ξυπνήσει η μητριά της, ο εφιάλτης, πριν η γρια της ψάξει τη μικρή αυθάδη στο δειλινό
Πριν της θυμίσει ως τίμια καθηγήτριά της το τίμημα της πικρής αγάπης στη πλάτη χάδι με μαστίγιο, στο χωριό ακούγαν, μόνο τα ουρλιαχτά της όταν από τα χτυπήματα έπεφτε λιπόθυμο
Λοιπόν θυμό είχε πολύ, κι είχε προοπτική, και σα κηνυγός που έυκολο θήραμα έχει μυριστεί
Κατάλαβα τι ψάχνει και πως θα μου δώσει ηδονή, λίγη μαγεία και μπροστά της πήρα νύμφης μορφή, της είπα «Μέχρι η νύχτα να φτάσει στη μέση της θα σαι συ, η πλουσιότερη κοπέλα που ο κόσμος θα χει δει, θα χεις το πιο ακριβό αμάξι, το πιο λαμπερό φουστάνι, που σαν εμφανιστεί, κάθε άντρας θα μαγευτεί»
Κι έτσι κι έγινε, κι η μονάκριβη έφτασε στο παλάτι, κι ήπιε πολύ, κι ήπιε κι άλο, και μετά ακόμα κάτι, χόρευε αγκαλιά με 3 άντρες όταν της βγήκε το γοβάκι, το είδε μόνο ένα παληκάρι
Το καβαλάρη που άλλαξε την ώρα κοίταξε με τρόμο
Μεσάνυχτα κι ο οδηγός της είχε πάρει δρόμο, το φουστάνι είχε σκιστεί,
τα λεφτά της όλα είχε ξοδέψει και ξάφνου όλοι γύρω της την κοίταξαν με φθόνο
Κάποιος την άρπαξε, άλλοι την δείχναν και γελούσαν, ποτήρια της πετούσαν όσο την αγγίζαν άλλοι σε σημεία που δεν κάνει... εκεί εμφανίστηκα την τράβηξα... χαθήκαμε στο σκοτάδι
Στο ημίφως, νόμιζε πως ήρθα να τη σώσω και μου είπε
«βοήθησε με κ ότι έχω θα στο δώσω» κ έτσι
Της πήρα το πολυτιμότερο προικιό της, με τη βία, και αργά, λες και το θελε δικό της
Για κάποιον σα το παληκάρι, που έσκασε ξαφνικά, άρχισε να με χτυπά, βοήθεια να ζητά
Με μια σπαθιά το πριγκηπόπουλο έσκυψε το κεφάλι
που κυλίστηκε στο πάτωμα μες τη βρώμικη λάσπη...
Κι η Σταχτοπούτα δεν άνοιξε ούτε μάτι... ίσως ν άρχιζε να τ απολαμβάνει
Μα η ηδονή έστω πικρή δε κράτησε για πολύ, ως το πρωί είχε πεθάνει
Κι είχα εξαφανιστεί.

Πριγκήπισσα, του παραμυθιού – κοιμήσου γλυκά
Χίλια φιλιά, θα σου δώσω παντού - να σε ξυπνήσω
Μέσα στη φυλακή του μυαλού – κι ας διεισδύσω
Βαθιά στη τρύπα του κακού (αφού το ξέρω πως θέλεις)

Εθίστηκε ήδη απ τη πρώτη δόση
Πείστηκε τη καρδιά της να προδώσει
Βυθίστηκε στα στήθη της το ξίφος για να νιώσει
Πως γδύθηκε σα πόρνη όχι για το θρόνο μα για το δολοφόνο

Album: Μάταια
Τίτλος: Οι 3 Μοίρες. Μέρος Πρώτο (Σταχτοπούτα)
Στίχοι/Ερμηνεία/Μουσική: John Mirror
2014