filmov
tv
Leonard Cohen- Famous Blue Raincoat (cover)
Показать описание
Her dinlediğimde bu fotoğrafta gibi hissederim...
Famous Blue Raincoat, Cohen tarafından eşi ve en yakın arkadaşının yaşadığı aşkı öğrenmesi sonucunda yazılmış bir şarkı, bir şiirdir aslında. Eşi Jane’in, Lili Marlen’in o hüzünlü şarkılarını artık dinlemediğini farkeden Cohen, yine aynı dönemde Jane’in sürekli giydiği ve çok sevdiği o meşhur mavi yağmurluğunda bir erkeğe ait olduğu belli olan saç telleri bulur. Bu durumu eşi Jane’e soran Cohen, Jane’den acı itirafı duyar; saç telleri Cohen’ın en yakın arkadaşına aittir…
İtiraf sonucu yıkılmış bir halde günlerini geçiren Cohen, sevdiği kadının en yakın arkadaşıyla mutlu olduğunu fark ettiğinde bir kez daha zorlaşır her şey onun için, en yakın arkadaşı da sevdiği kadınla mutludur… Cohen’ın göz ardı edemediği bir gerçek ise yaşadığı ihanete rağmen her ikisini de özlemeye devam etmesidir. Bir müzisyenin yapacağı şekilde tüm duygularını önce mektuba, sonra notalara aktarır. Böylece bizlere ulaşır Famous Blue Raincoat, sözleri ise şu şekildedir:
Meşhur Mavi Yağmurluğun
Aralığın sonu, sabahın dördü
İyi olup olmadığına bakmak için yazıyorum
New York soğuk olsa da, seviyorum buraları
Akşam boyunca Clinton Caddesi’nde müzik oluyor
Duydum ki, o küçük evini çölün içinde yapıyormuşsun
Hep bir yerlere kaydettiğini sandığım şeylerin hiçbiri için yaşamıyorsun artık
Elinde senin saçının bir tutamıyla Jane geldi
Dediğine göre sen vermişsin onu
Her şeyi kafandan atmaya gittiğin gece
Kafandan atabildin mi bari?
Seni son gördüğümüzde, çok daha yaşlı görünüyordun
O pek ünlu mavi yağmurluğun da omuzdan yırtılmıştı
Bir keresinde tüm trenleri karşılarmışçasına istasyona gitmiştin hani
Sonra da eve Lili Marlenesiz gelmiştin
Ve yaşamından sıyırırmışçasına kadınıma yüklenmiştin
Ve sonunda eve geldiğinde kimsenin kadını değildi artık
Pekala, seni orada ağzında bir gülle dururken görüyorum
Bir zayıf hırsız çingene daha
Eh, Jane uyanmış
Sana sevgilerini iletiyor
Kardeşim, katilim, sana daha ne söylerim ki
Ne söyleyebilirim
Sanırım seni özlüyorum, sanırım seni affediyorum
Aslında beni durdurduğun için sana teşekkür etmeliyim
Eğer buralara yolun düşerse, Jane için ya da benim
İşte katilin uyuyor, kadının da özgür
Ve onun gözlerinden o belayı aldığın için de teşekkürler
Onun orada durmasının iyi olduğunu düşündüğümden ben dokunmamıştım.
Ve Jane elinde senin saçından bir tutamla geldi
Dediğine göre onu sen vermişsin
O kafanı düzlüğe çıkartacağın gece
Sevgiler, L. Cohen…
Famous Blue Raincoat, Cohen tarafından eşi ve en yakın arkadaşının yaşadığı aşkı öğrenmesi sonucunda yazılmış bir şarkı, bir şiirdir aslında. Eşi Jane’in, Lili Marlen’in o hüzünlü şarkılarını artık dinlemediğini farkeden Cohen, yine aynı dönemde Jane’in sürekli giydiği ve çok sevdiği o meşhur mavi yağmurluğunda bir erkeğe ait olduğu belli olan saç telleri bulur. Bu durumu eşi Jane’e soran Cohen, Jane’den acı itirafı duyar; saç telleri Cohen’ın en yakın arkadaşına aittir…
İtiraf sonucu yıkılmış bir halde günlerini geçiren Cohen, sevdiği kadının en yakın arkadaşıyla mutlu olduğunu fark ettiğinde bir kez daha zorlaşır her şey onun için, en yakın arkadaşı da sevdiği kadınla mutludur… Cohen’ın göz ardı edemediği bir gerçek ise yaşadığı ihanete rağmen her ikisini de özlemeye devam etmesidir. Bir müzisyenin yapacağı şekilde tüm duygularını önce mektuba, sonra notalara aktarır. Böylece bizlere ulaşır Famous Blue Raincoat, sözleri ise şu şekildedir:
Meşhur Mavi Yağmurluğun
Aralığın sonu, sabahın dördü
İyi olup olmadığına bakmak için yazıyorum
New York soğuk olsa da, seviyorum buraları
Akşam boyunca Clinton Caddesi’nde müzik oluyor
Duydum ki, o küçük evini çölün içinde yapıyormuşsun
Hep bir yerlere kaydettiğini sandığım şeylerin hiçbiri için yaşamıyorsun artık
Elinde senin saçının bir tutamıyla Jane geldi
Dediğine göre sen vermişsin onu
Her şeyi kafandan atmaya gittiğin gece
Kafandan atabildin mi bari?
Seni son gördüğümüzde, çok daha yaşlı görünüyordun
O pek ünlu mavi yağmurluğun da omuzdan yırtılmıştı
Bir keresinde tüm trenleri karşılarmışçasına istasyona gitmiştin hani
Sonra da eve Lili Marlenesiz gelmiştin
Ve yaşamından sıyırırmışçasına kadınıma yüklenmiştin
Ve sonunda eve geldiğinde kimsenin kadını değildi artık
Pekala, seni orada ağzında bir gülle dururken görüyorum
Bir zayıf hırsız çingene daha
Eh, Jane uyanmış
Sana sevgilerini iletiyor
Kardeşim, katilim, sana daha ne söylerim ki
Ne söyleyebilirim
Sanırım seni özlüyorum, sanırım seni affediyorum
Aslında beni durdurduğun için sana teşekkür etmeliyim
Eğer buralara yolun düşerse, Jane için ya da benim
İşte katilin uyuyor, kadının da özgür
Ve onun gözlerinden o belayı aldığın için de teşekkürler
Onun orada durmasının iyi olduğunu düşündüğümden ben dokunmamıştım.
Ve Jane elinde senin saçından bir tutamla geldi
Dediğine göre onu sen vermişsin
O kafanı düzlüğe çıkartacağın gece
Sevgiler, L. Cohen…
Комментарии