Μειδίαμα — Άβατο

Μειδίαμα — Άβατο

◄ Στίχοι ►

Στα μονοπάτια των θεών και των ανέμων
θέλω να τρέξω να κρυφτώ από τη γη
γιατί σαπίζουνε τα κόκαλα και λιώνουν
κι ανατριχιάζω όταν σ' αγγίζω στη σιωπή

Ποτέ καμιά σιωπή δε σκότωσε κανέναν
απλά τους λύτρωσε τους έστειλε ψηλά
κι ο δρόμος που ήθελες για πάντα να περάσεις
θα 'ρθει η ώρα σου ποτέ δεν είναι αργά

Γίνε εσύ απόψε γίνε ο ίδιος ο θεός
πάρε το δρόμο που ονειρεύεσαι από πάντα
και μη σε νοιάζει για το τι θα υποστείς
κυνήγα το όνειρο και αν θα χρειαστεί
αν χρειαστεί να σταυρωθείς

Στις αναμνήσεις των τρελών και των χαμένων
υπάρχουνε κάποιες στιγμές που αιμορραγούν
κι η νύχτα κλαίει στο χορό των μεθυσμένων
που πάλι ξέχασαν αυτό που είχαν να πουν

Ποτέ καμιά σιωπή δε σκότωσε κανέναν
απλά τους λύτρωσε τους έστειλε ψηλά
κι ο δρόμος που ήθελες για πάντα να περάσεις
θα 'ρθει η ώρα σου ποτέ δεν είναι αργά

Γίνε εσύ απόψε γίνε ο ίδιος ο θεός
πάρε το δρόμο που ονειρεύεσαι από πάντα
και μη σε νοιάζει για το τι θα υποστείς
κυνήγα το όνειρο και αν θα χρειαστεί
αν χρειαστεί να σταυρωθείς