10. Π.Ι.Ε.Β. - Αν όλα πήγαιναν καλά τελικά (Prod. Electabaz)

Subscribe:
The Bad Poetry Social Club
Π.Ι.Ε.Βασιλείου
Α. Επίθετη

Π.Ι.Ε.Β. - Αν όλα πήγαιναν καλά τελικά (Prod. Electabaz)

Στίχοι / Ερμηνεία - Π.Ι.Ε.Β.
Μουσική παραγωγή - Electabaz
Μίξη / Mastering - Sativa at Black Spot Studio
Προγραμματισμός - Π.Ι.Ε.Β. , Sumo Beats
Ηχογράφηση - Sumo at Red Frame Studio
-
Σκηνοθεσία / Σενάριο / Διεύθυνση Φωτογραφίας / Μοντάζ / Χρώμα - Έβαν Κακούρης
Τίτλοι - Nove Graphics
Πρωταγωνιστεί ο Μάριος Δημητρίου
-
Παραγωγή - The Bad Poetry Social Club
-
Links:

The Bad Poetry Social Club

Π.Ι.Ε.Βασιλείου

Electabaz

Έβαν Κακούρης

Sativa

Sumo Beats

Black Spot Studio

Red Frame Studio

Nove Graphics

#tokserw #thaeixanpaeiolakala

[thebadpoetrysocialclub]

ΚΕΙΜΕΝΟ

ΑΝ ΟΛΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΚΑΛΑ ΤΕΛΙΚΑ (2021)

Ακόμα πετάνε ελικόπτερα πάνω από την πρωτεύουσα,
μπορώ να τα ακούσω.
Ακόμα ακούω ανθρώπους να σφαδάζουν,
πεσμένοι στην άσφαλτο.

Έχω ένα μικρό φως αναμμένο στο δωμάτιο δίπλα στην πόρτα,
σαν έξοδο κινδύνου.

Ακόμα καίγονται κάδοι,
ακόμα καίνε συνειδήσεις,
ακόμα δεν έσβησε η φλόγα μέσα μας.
Το μυρίζω.

Δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Ακόμα ακούω τις φωνές μας.

Μαντήλια, φλέβες και maalox,
γύρω από τις κατακόκκινες διεσταλμένες μας κόρες.
<<Ε, και;>> με ρωτάνε και μετα να σκορπάμε προς κάθε κατεύθυνση.
Δεν θα σωθούμε φοβάμαι.

Δεν μπορώ να βρω καν άσυλο πια μέσα στο σπίτι μου.
Στα πανεπιστήμια τους πάτησα μόνο για κάνα party ή punk συναυλία.
Έτσι και αλλιώς από εκεί βγήκαν κυρίως παιδιά που θα ακολουθήσουν στο σωρό άλλα παιδιά,
που θα βρουν μια δουλειά και θα κάνουν παιδιά, να τα μεγαλώσουν να τους πουν πως έτσι πρέπει ζουν,
για να βρουν την χαρά.

Θέλουν να μας δουν ζωντανά στην σκηνή,
για να μάθουν πως διάολο την βγάλαμε και φέτος καθαρή.
Όχι, όχι, όχι δεν ήταν μόνο οι 3 που θρηνήσαμε νεκροί.
Δεν φταίνε τα Εξάρχεια, δεν φταίει η rap, ούτε ο ακτιβισμός και αν ήταν drag.

Ήταν όπως και εμείς φτωχοί.

Ήταν παιδί, ήταν 20 χρονών παιδί και μου είπε σε σπαστά ελληνικά,
<<Παναγιώτη, φυλακή Ελλάδα καλό φυλακή, με το φαγητό δίνετε ψωμί.
Γερμανία φυλακή, ρύζι σκέτο.>>
<<Στεγνό.>>, του είπα.
<<Ρύζι πας κατουράς, πεινάς το πρωί.>>

Τι κόσμος είναι αυτός;

Δεν γίνεται ο κόσμος να είναι έτσι και εγώ να μη φταίω καθόλου.
Το επέτρεψα,
τους τα έγραψα λάθος.
Κάτι φταίει.

Φταίω.
Το συντακτικό μου,
οι λέξεις,
ο τόνος μου.

Ούτε έναν δεν κατάφερα να πείσω να μην πάρει την μηχανή, μετά από δυο μπουκάλια.
Δεν την έπεισα πως θα της το ξανάκανε και πως δεν αγαπούν έτσι οι άνθρωποι χάλια.
Δεν την έπεισα να...
Δεν τον έπεισα να...

Πραματικά, δεν γίνεται ο κόσμος να είναι έτσι και εγώ να μην φταίω πουθενά.
Μέχρι και ο Θεός πέθανε πάνω σε αυτό τον πλανήτη.
Παραιτήθηκε ήδη, όταν αφέθηκε στην οργή του διψασμένου πλήθους,
που έσβηνε για λίγο, πάντα, με αίμα.

Δεν γίνεται ο κόσμος να είναι έτσι και εγώ να μη φταίω καθόλου.
Αν τελικά τα κατάφερνα,
αν την έπειθα να γυρίσει,
αν τελικά με αγαπούσαν οι γονείς μου και εγώ εκείνους όπως είμαστε,
αν τελικά υπήρχε Θεός,
για ποιον θα έκλαιγα εγώ;

(Για ποιον θα έκλαιγα εγώ;)

Σε ποιον θα φόρτωνα όλες αυτές τις στιγμές, που γέμιζα το ορθάνοιχτο στόμα μου με το σεντόνι χωρίς να ακουστεί κιχ;
Σε ποιον θα φόρτωνα τα αδικαιολόγητα νεύρα μου;
Ποιος θα έφταιγε που τα κείμενα μου γέμισαν κατάρες και στερήθηκαν εικόνες;
Αν όλα πηγαίναν καλά τελικά, τι αξία θα είχα εγώ, που έμαθα μονάχα να πολεμώ;

Και το ξέρω, το ξέρω, το ξέρω,
πως αν είχα κάνει άλλες επιλογές,
ίσως τα πραγματα να ήταν καλά.
Έστω καλύτερα.

Θα είχαν πάει όλα καλά,
αν από την πρώτη στιγμή που περπατήσαμε πλάι πλαι,
σου έλεγα να καούμε μαζί στη φωτιά.
Αλλά το άφησα για άλλη φορά.

Θα είχαν πάει όλα καλά,
αν διάλεγα μια κανονική δουλειά,
με συμβατικούς φίλους,
να έχω σχέσεις εξάρτησης με τους γονείς μου και δυο παιδιά.

Αλλά είπα
πως εγώ είμαι για κάτι άλλο,
είμαι διαφορετικός,
δεν είμαι για αυτά.

Θα είχαν πάει όλα καλά,
αν δεν έβρισκα το λάθος σαν ενδιαφέρουσα επιλογή κάθε φορά.
Αλλά πάντα πίστευα πως παίζω σε κάποια ταινία,
που ναι μεν ο πρωταγωνιστής πεθαίνει στο τέλος, αλλά το κάνει θεαματικά.

Θα είχαν πάει όλα καλά,
αν αυτό το κείμενο ήταν καλό,
αν το πίστευα λίγο, αν σου άρεσε λίγο,
αν για λίγο μπορούσε να τραβήξει τα δάκρυα μου
και να τα απλώσει στα μάγουλα μου, όσο με κοιτάζεις.

Αλλά δεν είναι ικανό για αυτό.
Ακριβώς όπως εγώ,
δεν είμαι ικανός να κρατήσω ούτε την ψυχραιμία μου,
ούτε την γλώσσα μου,
ούτε καν έναν όμορφο άνθρωπο για πολύ κοντά μου.

Φτάνω ένα βήμα πριν τον τερματισμό και γλιστράω.
Ένα βήμα πριν την κορυφή και γλιστράω.
Ένα βήμα πριν καταφέρω να νιώσω χαρούμενος πάνω από 10 ολόκληρα λεπτά
και γλιστράω ξανά στα σκατά.

Θα είχαν πάει όλα καλά.
Αλλά γιατί να πάνε;
Aφού μπορούν να πάνε σκατά.
Εσύ μου το έμαθες.

Και κάπως έτσι έμαθα να νιώθω αναπαυτικά, ώστε να μπορώ να τους τα διαβάζω δυνατά.

[gpanag]

Είμαστε λίγοι αλλά δεν είμαστε μόνοι. Τίποτα δεν έχει σημασία από μόνο του κι έχουμε ο ένας τον άλλο να δίνουμε νόημα. Ο κόσμος δε θα γίνει ποτέ όπως τον θέλουμε γιατί πολύ απλά ό, τι αγαπάμε το αφήνουμε ελεύθερο.
Ευχαριστώ γι αυτό το κομμάτι, έπρεπε να το ακούσω σήμερα.

[mislopci]

πραγματικα μπορω να σε ακουω πολλες ωρες να μιλας Γκολ Ντι Ροτζερ ;)