Αδιέξοδα

Αδιέξοδα
Φεύγει η ψυχή σου και πονά όλη ο καημός την καίει
και η σιγαλιά της ερημιάς μες την καρδιά σου καίει
και την ματώνει με φιλί με πάθος και με χάδι
άστρο που χάνεται αυγή ήλιος που σβήνει βράδυ

Όσο κι’αν θέλω δεν μπορώ τον κόσμο μου ν’αλλάξω
ίσκιος φαντάζω όπου σταθώ αέρας όπου στάξω
κι’όταν βραδιάζει στη σιωπή και καίγεται η ψυχή μου
λέω στους άλλους για ζωή μα χάνω την δική μου

Πλανιέμαι μες τα όνειρα τον κόσμο να ξεχνάω
κι’ανηφορίζω στης ψυχής τους ίσκιους που αγαπάω
το σήμερα να λησμονώ στο χθες να μην πονάω
να ζω κι’ας είναι ψέματα αυτά που αγαπάω

Όσο κι’αν θέλω δεν μπορώ τον κόσμο μου ν’αλλάξω
ίσκιος φαντάζω όπου σταθώ αέρας όπου στάξω
κι’όταν βραδιάζει στη σιωπή και καίγεται η ψυχή μου
λέω στους άλλους για ζωή μα χάνω την δική μου

κι’όταν βραδιάζει στη σιωπή και καίγεται η ψυχή μου
λέω στους άλλους για ζωή μα χάνω την δική μου

Μουσική-Ερμηνεία: Δημήτρης Δριστίλας
Στίχοι: Γιάννης Σακκαλής