Καραντίνα (Μάρτιος 2020)

εθελοντές καθηγητές και μαθητές κάθε ηλικίας από το «Εργαστήρι Μουσικής & Θεάτρου Μαρία Χρυσοστόμου» στέλνουν το δικό τους θετικό μήνυμα γι’ αυτές τις μέρες που διανύουμε.
Γιατί στα δύσκολα έχουμε τρόπους να τα καταφέρουμε.
****************************************************************************
Κείμενο: Μαρία Χρυσοστόμου
Κιθάρα και φωνή: Διονυσία Στούππου

Editing Video: Ραφαέλλα Χρυσοστόμου
***************************************************************************
Να ‘μας λοιπόν! Αρχή της Άνοιξης, μήνας Ποίησης, μήνας Θεάτρου. Μήνας Πολιτισμού!
Κι εμείς το γιορτάζουμε διαδικτυακά και χώρια... αλλά μαζί! Μπορεί το σύνθημα να είναι «μένουμε σπίτι» αλλά δεν είναι τόσο κακό όταν μπορείς να ΠΑΙΖΕΙΣ με τις ΤΕΧΝΕΣ.

Έχεις σκεφτεί πόσο σημαντικό είναι να ξέρεις ένα μουσικό όργανο αυτές τις δύσκολες μέρες; Να έχεις παρέα και να γίνεσαι δημιουργικός.
Ίσως ακούγεται άσχημο, αλλά σ’ αυτές τις στιγμές πραγματικά εκτιμάς την ουσία. Και δε μιλώ για το μεγάλο νόημα, δηλαδή να αγαπάς, να βοηθάς, να περνάς αρκετό χρόνο με αυτούς που αγαπάς.

Μιλώ για τα μικρά που σου προκαλούν το νόστο... Αυτά τα μικρά που σχεδόν τα είχες ξεχάσει.
Να κάνεις μάθημα, ζωντανά, να νιώθεις την αλληλεπίδραση μεταξύ δυο ανθρώπων.
Να δεις τον Ουρανό από την κορφή του Τροόδους.
Να ακούσεις το κύμα που σκάει στη γέφυρα των ερωτευμένων στην Αγία Νάπα.
Να πας στον κινηματογράφο.
Να βλέπεις θέατρο. Ζωντανό.
Να πας σε συναυλία. Ζωντανή.
Να επισκεφτείς ένα μουσείο. Ζωντανό. Να δεις τις λεπτομέρειες.
Να δεις την άμμο. Να την αγγίξεις και να την αφήσεις ελεύθερη.
Να μαζέψεις κοχύλια.
Να απολαύσεις τον χυμό σου με θέα το χωριό.
Να μυρίσεις τα λουλούδια στο σπίτι του φίλου σου.
Να πας σε ένα φράγμα και να κάνεις πικνίκ.
Να νιώσεις τη μελαγχολία του Φθινοπώρου που ρίχνει τα φύλλα του.
Να νιώσεις το κρύο του Χειμώνα και να μυρίσεις την φρέσκια Γη από τα πολλά νερά.
Να δεις τις πεταλούδες, να δεις τις μέλισσες, να δεις τις κάμπιες και να νιώσεις την Άνοιξη.
Να νιώσεις τη ζέστη του Καλοκαιριού, να κάθεσαι κάτω από τον ήλιο και ταυτόχρονα να ζητάς να ‘ρθει επιγόντως το Φθινόπωρο.
Να βγεις ξανά στο δρόμο και να θυμώσεις για την κίνηση αυτού του τόπου.
Να πας βόλτα στο κέντρο και να χαίρεσαι που βλέπεις τόσο κόσμο να κάνει τα δικά του.
Να είσαι στο δρόμο μέσα στο αυτοκίνητο, να βάζεις δυνατά το αγαπημένο σου τραγούδι και να νιώθεις την ελευθερία.
Να παίζεις επιτραπέζια παιχνίδια με τους φίλους σου.
Να πας στο πάρκο και να ταϊσεις τα γατάκια και τις πάπιες.
Να κάνεις πάρτυ.
Να πας ταξίδια. Ξανά.

Γιατί αυτό είναι το όλο νόημα. Να κάνει ο καθένας ελεύθερα αυτό που θέλει. Να είναι διαφορετικός. Αλλά τώρα έχουμε ένα κοινό.
Είμαστε σπίτι για να γίνουν όλα αυτά σύντομα.
Για να προφυλάξουμε τη μαμά.
Για να προφυλάξουμε τον μπαμπά.
Για να προφυλάξουμε την αδερφή.
Για να προφυλάξουμε τον αδερφό.
Για να προφυλάξουμε τη γιαγιά.
Για να προφυλάξουμε τον παππού.
Για να προφυλάξουμε τους ανοσοκατασταλμένους φίλους.
Για να προφυλάξουμε το γείτονα με διαβήτη.
Για να προφυλάξουμε τη θεία με το άσθμα.
Για να προφυλάξουμε τη δασκάλα που είναι έγκυος.
Για όλους αυτούς και άλλους τόσους.

Θυμήσου πόσο δεδομένα είχες το χάδι, το φιλί, την αγκαλιά...
Την αγκαλιά!

Και στα δύσκολα αντιλαμβάνεσαι πως η γνώση των Τεχνών είναι μεγάλο δώρο.
Να γράψεις μια ιστορία.
Να παίξεις ένα μουσικό όργανο.
Να παίξεις θέατρο.
Να τραγουδήσεις.
Να χορέψεις.
Να ζωγραφίσεις.
Να κάνεις κεραμική.
Να κάνεις ένα γλυπτό.
Να γράψεις μουσική.
Να γράψεις ένα ποίημα.

ΘΥΜΗΣΟΥ.
Κι όταν ο νόστος γίνει πάλι ζωή να είσαι παρατηρητικός. Χρώματα κι αρώματα. Παντού.
Για να μη ζήσουμε ξανά «διαδικτυακή» γιορτή Θεάτρου ή Ποίησης.

#stayhome #staysafe #menoumespiti #quarantine #coronavirus #nicosia #cyprus