Ωδή εις τους ψαράδες- Ωρολόγιο το Σκωπτικό

Τίτλος Βιβλίου : Ωρολόγιο το σκωπτικό
Συγγραφέας: Μακάριος Σιγαλας
Απόδοση : Μάριος Ιορδάνου
Η παραγωγή έγινε στο στούντιο NS στην Σαντορίνη.
Το βιβλίο κυκλοφορεί απ τις εκδόσεις Maestro.

Ωδή εις τους ψαράδες

Στη θάλασσα αρμενίζουνε
πολλών λογιών ψαράδες
θα συναντήσεις τους σωστούς
μα υπάρχουν κι οι φονιάδες.

Σκέπτονται μόνο πως ευρά
η τσέπη θα γεμίσει,
με τις Αρχές τα χουν καλά,
βρώμικο αλισβερίσι.

Ψαρεύουν με την ανοχή
απ’ τα λιμεναρχεία,
με τεχνικές παράνομες,
πλήρης ασυδοσία.

Παίρνεις τηλέφωνο και λες:
«βλέπω μια τράτα σέρνει»,
είναι δυο μέτρα απ΄ την ακτή,
σου λεν: «κουκιά θα σπέρνει».

Τους δίνουν νέες άδειες,
στόλο να εξοπλίζουν,
και καταστρέφουν το βυθό,
με βία τον θερίζουν…

Αν θες να φας καλό σαργό
νερόμπατσο έχε φίλο,
αλλιώς σε βλέπω αδερφέ
να τηγανίζεις σκύλο.

Εξαγγελίες, φούμαρα,
χορτάσαμε στα λόγια,
πως πιάνουν τους παράνομους,
και τα λοιπά λαμόγια.

Αυτοί που κάμουνε ζημιά
μεγάλη εις τη φύση,
και θέλουνε πραγματικά
παλούκι παραφύση,

είναι οι μηχανότρατες,
που στα εξήντα μέτρα
απ τις ακτές μας σέρνουνε,
και δεν αφήνουν πέτρα.

Και όσοι ρίχνουνε γρι γρι
δε νοιάζονται καθόλου,
κυκλώνουν ψάρια ολονυχτίς
με λάμπες του διαβόλου.

Μήνες που απαγορεύεται
το ψάρεμα ξιφία,
αβέρτα τους καλάρουνε
γεμίζουν τα ψυγεία.

Παραπονιέται ο ψαράς,
δεν έχει λέει ψάρια,
έπιασε μόνο γερμανούς,

Πέρασε η ανεμότρατα,
«τι ήθελες κει δίπλα;
μιλήσατε για τον καιρό
και για του Μπεργκ την τρίπλα;»

Φταίτε να ξέρετε και σεις
να το χετε ως κρίμα,
από αυτούς ψωνίζετε,
τα πάντα για το χρήμα.

Να τα πουλήσετε μετά
ως να ναι η ψαριά σας,
στο τέλος θα σας βλαστημούν
τα ίδια τα παιδιά σας.

Είναι και κάτι έξυπνοι,
δήθεν ερασιτέχνες,
που ξέρουνε πολύ καλά
της ψαρικής τις τέχνες,

προφέσορες στο ψάρεμα
δεν το ασκούν ως χόμπι,
να πάρεις ένα βούρδουλα
να κυνηγάς τα ζόμπι.

Ρίχνουν διχτάκι στα ρηχά
καρτέρια στο ένα μέτρο,
να κολυμπάς και να πιαστείς,
να πας στον Άγιο Πέτρο.

Μέχρι και που νοικιάζουνε
τις θέσεις στην μαρίνα,
σε γιότ και σε τουριστικά,
τα παίρνουν με το μήνα.

Δεν σέβονται το επάγγελμα
που είναι τιμημένο,
από ψαράδες που έραβαν
το δίχτυ το σκισμένο.

Ματώνανε τα χέρια τους
να πιάσουν λίγα ψάρια,
έκαναν μίλια με κουπί,
πάλευαν μαϊστράλια.

Δε λέμε εδώ για τον ψαρά
που έχει ένα καλάμι,
και πιάνει το φαγκράκι του,
σα βγει απ΄ το θαλάμι.

Ούτε εκείνον που ριξε
για χόμπι παραγάδι,
με λίγα αγκιστριά, νόμιμο,
και το σηκώνει βράδυ.

Μέχρι κι ο ψαροντουφεκάς
που τα χει μες τη μούρη,
θα τον αφήσει το ροφό
και το μικρό καβούρι.

Δε φταίει ο καλαμιδάς
μια τηγανιά θα πιάσει,
καλό θε να ταν βέβαια
στο Στέφανο να μοιάσει,

που δε κρατάει τα μικρά,
στη θάλασσα τα ρίχνει
τη σέβεται τη γαλανή,
και χαρακτήρα δείχνει.

Αν θες να λέγεσαι ψαράς,
να αγαπάς το κύμα,
να είσαι πρώτα Άνθρωπος,

έτσι όλα πάνε πρίμα…

Συντελεστές
Αφήγηση: Μάριος Ιορδάνου – Σοφία Καζαντζιάν –Μακάριος Σιγάλας
Σκίτσα: Sava Relu
Σύνθεση – ενορχήστρωση : Μανώλης Φύτρος
Ερμηνεία –ενσάρκωση χαρακτήρων: Μανώλης Φύτρος
Μπουζούκια – μπαγλαμάς –βιολί : Μανώλης Φύτρος
Πλήκτρα: Κυριάκος Φωτιάδης
Κιθάρες: Γιάννης Συβρίδης
Μπάσο: Νίκος Συρίγος
Προγραμματισμός – midi: Μανώλης Φύτρος
Μίξη - Mastering: Νίκος Συρίγος
Παραγωγή: Μανώλης Φύτρος - Νίκος Συρίγος – Μακάριος Σιγάλας