filmov
tv
Στιγμές/Ελένη Σιώζου (Silena)
Показать описание
ΛΙΓΗ ΑΜΜΟ
Στα χέρια μου, έχω λίγη άμμο που μάζεψα από βόλτες νυχτερινές, διαφορετικές. Εκείνες που ονειρεύομαι να κάνουμε μαζί, πλάι - πλάι χωρίς να κοιταζόμαστε στα μάτια. Τα βλέμματά μας, θα συναντιούνται ντροπαλά στις άκρες από τα χείλη. Γιατί βέβαια εκείνη τη στιγμή περιμένουν και κείνα να αναδειχτούν, να ανυψωθούν στην κορυφαία θέση που τους αξίζει. Κι έτσι θα μαντεύουμε τις επιθυμίες ο ένας του άλλου, από τις κινήσεις των χειλιών. Όταν το δικό σου κάτω χείλος θα κρύβεται πίσω από τα λευκά δόντια, εγώ θα καταλαβαίνω πως το πρόσωπό σου κοκκινίζει από τη σκέψη που πέρασε διάφανη μέσα από το νου και θα αναγνωρίζω τούτο το σημάδι. Θα νιώθω πως δεν πρέπει να γυρίσω το βλέμμα μου πιο κάτω γιατί αυτό το κοκκίνισμα ίσως να σε κάνει να δακρύσεις, από προσμονή ή από πόθο. Και δε θέλω να δακρύσεις μα να μ' αγκαλιάσεις, έχοντας ακόμη το βλέμμα σου αγκιστρωμένο εκεί, στα χείλη μου. Όμως κι εσύ θα ξέρεις πως όταν δαγκώνω τα χείλια μου κάτι θέλω να κρύψω. Ίσως την αγωνία μήπως τα ρίξεις στη λησμονιά και δεν προλάβουν ούτε το φιλί σου να γευτούν.
Και με τέτοια μαντέματα επίγεια, θα τριγυρίζουμε, όλο το βράδυ. Θα ισορροπούμε πάνω στους φράχτες από τις αυλές που παίζαμε παιδιά, θα φυλάμε τρυφερά στο στόμα μας τη γλυκιά γεύση του έρωτα που μοιάζει τόσο με το μεγάλο ροζ «μαλλί της γριάς» που τρώγαμε με λαιμαργία όταν πηγαίναμε στο λούνα - παρκ και γέμιζαν τα μάγουλά μας ζάχαρη κι όνειρα καλοκαιρινά.
Τα φιλιά μας δεν θα 'ναι συνηθισμένα φιλιά. Θα μυρίζουν Φθινόπωρο και θα 'χουν γεύση μανταρινιού που μόλις ξεφλούδισες. Και τ' αγγίγματα θα' ναι απαλά, από βαμβάκι φτιαγμένα.
Να μην πληγώνουν μα να θωπεύουν και να σβήνουν όλες τις άσχημες μνήμες. Να τις διώχνουν μακριά. Κι όταν το σκοτάδι θ' αραιώνει μόνον τότε θα γυρνάμε ο ένας στον άλλον και θα κοιταζόμαστε.
Και θα υπάρχει και λίγη θλίψη σ' αυτό το κοίταγμα γιατί θα πρέπει να χωριστούμε. Θα ξαπλώνεις τότε εσύ και θα με καλείς να έρθω κοντά σου κι έτσι θα μας βρίσκει το χάραμα, αγκαλιασμένους.
Δύο κορμιά, ένα. Μην αναστατώνεσαι, ο χρόνος είναι δικός μας και το ξέρει. Και πλαταίνει για μας.
Στα χέρια μου, έχω λίγη άμμο που μάζεψα από βόλτες νυχτερινές, διαφορετικές. Και δυο κοχύλια. Τα όνειρά μας.
Από την παρουσίαση του βιβλίου "Στιγμές" της Ελένης Σιώζου (Silena) στο βιβλιοκαφέ "ΕΝΑΣΤΡΟΝ" 4/7/2013.
Στα χέρια μου, έχω λίγη άμμο που μάζεψα από βόλτες νυχτερινές, διαφορετικές. Εκείνες που ονειρεύομαι να κάνουμε μαζί, πλάι - πλάι χωρίς να κοιταζόμαστε στα μάτια. Τα βλέμματά μας, θα συναντιούνται ντροπαλά στις άκρες από τα χείλη. Γιατί βέβαια εκείνη τη στιγμή περιμένουν και κείνα να αναδειχτούν, να ανυψωθούν στην κορυφαία θέση που τους αξίζει. Κι έτσι θα μαντεύουμε τις επιθυμίες ο ένας του άλλου, από τις κινήσεις των χειλιών. Όταν το δικό σου κάτω χείλος θα κρύβεται πίσω από τα λευκά δόντια, εγώ θα καταλαβαίνω πως το πρόσωπό σου κοκκινίζει από τη σκέψη που πέρασε διάφανη μέσα από το νου και θα αναγνωρίζω τούτο το σημάδι. Θα νιώθω πως δεν πρέπει να γυρίσω το βλέμμα μου πιο κάτω γιατί αυτό το κοκκίνισμα ίσως να σε κάνει να δακρύσεις, από προσμονή ή από πόθο. Και δε θέλω να δακρύσεις μα να μ' αγκαλιάσεις, έχοντας ακόμη το βλέμμα σου αγκιστρωμένο εκεί, στα χείλη μου. Όμως κι εσύ θα ξέρεις πως όταν δαγκώνω τα χείλια μου κάτι θέλω να κρύψω. Ίσως την αγωνία μήπως τα ρίξεις στη λησμονιά και δεν προλάβουν ούτε το φιλί σου να γευτούν.
Και με τέτοια μαντέματα επίγεια, θα τριγυρίζουμε, όλο το βράδυ. Θα ισορροπούμε πάνω στους φράχτες από τις αυλές που παίζαμε παιδιά, θα φυλάμε τρυφερά στο στόμα μας τη γλυκιά γεύση του έρωτα που μοιάζει τόσο με το μεγάλο ροζ «μαλλί της γριάς» που τρώγαμε με λαιμαργία όταν πηγαίναμε στο λούνα - παρκ και γέμιζαν τα μάγουλά μας ζάχαρη κι όνειρα καλοκαιρινά.
Τα φιλιά μας δεν θα 'ναι συνηθισμένα φιλιά. Θα μυρίζουν Φθινόπωρο και θα 'χουν γεύση μανταρινιού που μόλις ξεφλούδισες. Και τ' αγγίγματα θα' ναι απαλά, από βαμβάκι φτιαγμένα.
Να μην πληγώνουν μα να θωπεύουν και να σβήνουν όλες τις άσχημες μνήμες. Να τις διώχνουν μακριά. Κι όταν το σκοτάδι θ' αραιώνει μόνον τότε θα γυρνάμε ο ένας στον άλλον και θα κοιταζόμαστε.
Και θα υπάρχει και λίγη θλίψη σ' αυτό το κοίταγμα γιατί θα πρέπει να χωριστούμε. Θα ξαπλώνεις τότε εσύ και θα με καλείς να έρθω κοντά σου κι έτσι θα μας βρίσκει το χάραμα, αγκαλιασμένους.
Δύο κορμιά, ένα. Μην αναστατώνεσαι, ο χρόνος είναι δικός μας και το ξέρει. Και πλαταίνει για μας.
Στα χέρια μου, έχω λίγη άμμο που μάζεψα από βόλτες νυχτερινές, διαφορετικές. Και δυο κοχύλια. Τα όνειρά μας.
Από την παρουσίαση του βιβλίου "Στιγμές" της Ελένης Σιώζου (Silena) στο βιβλιοκαφέ "ΕΝΑΣΤΡΟΝ" 4/7/2013.
0:04:20
0:02:04
0:01:01