Μήνυμα Πρωτοχρονιάς 2022 Σεβ.Δημητριάδος και Αλμυρού κ.Ιγνατίου

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ & ΑΛΜΥΡΟΥ
κ.κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2022

Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
Ανατέλλει σήμερα ένας καινούργιος χρόνος, και αναπτερώνει μέσα από τα βάθη της ψυχής μας μία ανάγκη πύρινη και κυριαρχική: Να πορευτούμε στο αύριο με ανανεωμένη τη δύναμη και την ελπίδα. Να ονειρευτούμε, να στοχαστούμε, να ζήσουμε. Όσο ζοφεροί και αν είναι οι καιροί που διανύουμε, όσο ανεξιχνίαστα και αν είναι τα μονοπάτια που βαδίζουμε, όσο προβληματική και αν είναι η καθημερινότητά μας, η Πρωτοχρονιά ζεσταίνει πάντα την καρδιά μας με αυτή τη γλυκειά προσδοκία, γαληνεύει την άγρυπνη ανησυχία μας με μία επαγγελία χαράς.
Έχουμε όλοι τόση ανάγκη τον ανασασμό αυτής της γιορτινής ημέρας. Κρατάει για μας μία πύλη ανοιχτή στην ελπίδα, ακόμη και όταν κλείνουν οι περισσότερες πόρτες ολόγυρά μας, όπως συνέβη το έτος που διανύσαμε. Αντικρύσαμε με πόνο πόρτες εργασίας σφραγισμένες, πόρτες φίλων απρόσιτες, πόρτες εντατικών κλειστές, καρδιές κλειδωμένες. Μετρήσαμε πληγές, παλέψαμε με τον εαυτό μας, αριθμήσαμε απώλειες. Κάποιοι που πέρυσι γιόρταζαν μαζί μας, φέτος δεν είναι ανάμεσά μας. Έχουμε ακόμα έντονη την αίσθηση της παρουσίας τους, νωπή και ζωντανή την εικόνα τους, το χαμόγελο, το βλέμμα, τη ζεστασιά της φωνής τους. Η παγκόσμια δοκιμασία της πανδημίας μπορεί να έσπειρε πόνο στα αυλάκια της γης, πλην όμως η αγάπη του Θεού «το πικρόν εις γλυκύ μεταποιείται». Και από την πιο σκοτεινή άβυσσο μπορεί να ανατείλει την ελπίδα. Μέσα από το πρίσμα της, το δάκρυ αναλύεται σε ουράνιο τόξο, και η θλίψη παιδαγωγεί.
Είναι αλήθεια, ότι από την πανδημία προέκυψε μία απρόσμενη παιδαγωγία, που διηθεί σήμερα όλες τις λεπτομέρειες της ζωής μας. Η απειροελάχιστη οντότητα ενός ιού υπήρξε αρκετή να ταπεινώσει την έπαρσή μας, να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, να σμιλέψει καθοριστικά μία νέα οπτική στην ψυχή μας.
Έτσι, ατενίζουμε σήμερα σοφότεροι την ανατολή του Νέου Έτους. Εκτιμούμε πλέον τα καθημερινά δωρήματα του Θεού, που ίσως τα θεωρούσαμε έως τώρα δεδομένα, και τα προσπερνούσαμε με αδιαφορία. Χαιρόμαστε για την υγεία μας, καθώς συνειδητοποιήσαμε, αίφνης, πόσο ανεκτίμητο αγαθό είναι, αλλά συνάμα και πόσο εύθραυστο. Είμαστε ευγνώμονες για την παρουσία δίπλα μας ανθρώπων, που μας αγαπούν και μας νοιάζονται. Αναγνωρίζουμε την ευλογία της κοινωνίας με τους αδελφούς μας στη σύναξη της εκκλησίας. Μας ενθαρρύνει η δυνατότητα να μοιραζόμαστε μαζί τους την πίστη αλλά και την πτώση, τη χάρη αλλά και τις δοκιμασίες. αναπόσπαστα ενωμένοι «τω συνδέσμω της αγάπης», συσπειρωμένοι σε κοινό αγώνα προσευχής και επίκλησης του θείου ελέους. Μας κάνουν ευτυχισμένους μικρές στιγμές χαράς, που ποικίλουν την μονοτονία της καθημερινότητάς μας. Μπορεί να διδαχθήκαμε με μέθοδο επώδυνη την αξία της ελευθερίας στις κινήσεις μας, στην επικοινωνία και στις συναναστροφές μας, εμπεδώσαμε όμως εν τέλει πόσων αγαθών είμασταν έως τώρα αμνήμονες και αγνώμονες. Γι’ αυτό και στεκόμαστε σοφότεροι σήμερα στο κατώφλι του Νέου Έτους. Είμαστε πρόθυμοι τη νέα χρονιά να κινηθούμε αποφασιστικά, για να επανορθώσουμε την όποια αμέλειά μας, Είμαστε αποφασισμένοι να εστιάσουμε και να επιδοθούμε σε ό,τι καταξιώνει την υπόστασή μας πάνω στη γη.