Χώρα Ζώντων

--
Στίχοι:

[Verse]
Απόψε ακόμα ένα ταξίδι νοερό,
μέθεξης εόρτια φίλων αοράτων,
το άγγιγμά σας μέσα μου είναι πλέον αισθητό,
αρχίζω να διδάσκομαι μαθήματα θαυμάτων.

Μια γεύση απροσδιόριστη χαμού και προσφυγιάς,
σημείο μου εκκίνησης η φυλακή, το σκότος.
Τολμώ να ορθώσω ανάστημα εν μέσω ερημιάς,
και κάπου εκεί στην κόλαση ακούγεται ένας κρότος.

[Chorus]
Ένας άγγελος μου είπε, άκου τι να ξέρεις.
Ποτέ να μην πιστεύει το Εγώ σου ότι διαφέρεις.
Με αγάπη να μπορείς τ'όνομά σου να προφέρεις.
Τον εαυτό σου για να βρεις, πρέπει να τον προσφέρεις.

Με άλματα συνείδησης κινούμαι σιωπηρά,
στον δείπνο Σου τον μυστικό μιλώ εκ των ενόντων,
Με βήματα ψυχής αγγίζω νοερά,
το όραμα της μέθεξης που ζω σε Χώρα Ζώντων.

[Verse]
Αόρατες οντότητες ενέργειας υλικής,
ακούω το πρώτο κάλεσμα, του μαχαιριού του πόνου,
στην άκρα απελπισία μου στη μέση της σιωπής,
τα μάτια μου αντικρύζουνε την αίθουσα του θρόνου.

Το δεύτερο το κάλεσμα, της αυτογνωσίας,
αυθόρμητα με οδηγεί στα όρια της θυσίας.
Κι όλα τα σκαλοπάτια του έχουν αναχωρήσεις,
και αποχωρισμούς, αλλά και βαθιές ρήξεις.

[Chorus]
Ένας άγγελος μου είπε, άκου τι να ξέρεις.
Ποτέ να μην πιστεύει το Εγώ σου ότι διαφέρεις.
Με αγάπη να μπορείς τ'όνομά σου να προφέρεις.
Τον εαυτό σου για να βρεις, πρέπει να τον προσφέρεις.

Με άλματα συνείδησης κινούμαι σιωπηρά,
στον δείπνο Σου τον μυστικό μιλώ εκ των ενόντων,
Με βήματα ψυχής αγγίζω νοερά,
το όραμα της μέθεξης που ζω σε Χώρα Ζώντων.

[Verse]
Το τρίτο μου το κάλεσμα νεκρώνει το Εγώ,
Αγάπη, θείο έρωτα προσμένει στον Σταυρό.
Μύηση, συναισθηματική απομυθοποίηση,
κι αντί για υλοποίηση, ύλης αντιποίηση.

Το δάκρυ απ'το συναίσθημα λυτρώνει το Εγώ,
μα μόνο δεν αρκεί, να αλλάξει τον σφυγμό.
Το δάκρυ της ταπείνωσης έχω για πλοηγό,
την σκέψη κάνω βίωμα, ξορκίζω τον καιρό.

[Chorus]
Ένας άγγελος μου είπε, άκου τι να ξέρεις.
Ποτέ να μην πιστεύει το Εγώ σου ότι διαφέρεις.
Με αγάπη να μπορείς τ'όνομά σου να προφέρεις.
Τον εαυτό σου για να βρεις, πρέπει να τον προσφέρεις.

Με άλματα συνείδησης κινούμαι σιωπηρά,
στον δείπνο Σου τον μυστικό μιλώ εκ των ενόντων,
Με βήματα ψυχής αγγίζω νοερά,
το όραμα της μέθεξης που ζω σε Χώρα Ζώντων.