«Δεν κλαίνε τα Καλάβρυτα...», τσάμικο ~ Βασίλης Κολοβός |Στίχοι: Μήτσου Κατσίνη|

Δημοτικό τραγούδι σε ρυθμό τσάμικο, με αναφορά στη θλιβερή επέτειο του μαρτυρικού ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων που έγινε στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.

Δεν κλαίνε τα Καλάβρυτα οι Έλληνες δεν κλαίνε,
παλεύουν με το θάνατο και για σκλαβιά δε λένε.
Αντάρτες γιε μου σήκωσαν το κλέφτικο ντουφέκι,
στον τύραννο γινήκαν(ε) φωτιά κι αστροπελέκι.
Οι χίλιοι τόσοι που 'πεσαν δεν έφυγαν μα ζούνε,
τη λευτεριά τη μάνα μας στον ήλιο την κρατούνε.
Εσείς μωρέ Καλάβρυτα με το σταυρό στον ώμο,
ανοίξατε στον άνθρωπο καινούριο πάλι δρόμο.
Εσείς μωρέ Καλάβρυτα αιματοποτισμένα,
παντοτινά θα είσαστε στον κόσμο ξακουσμένα.

Τους στίχους έγραψε ο αείμνηστος δάσκαλος και λογοτέχνης Μήτσος Κατσίνης (1918 - 2000) από την Κερασίτσα Αρκαδίας, ο οποίος έγραψε πολλά βιβλία και πλέον των δεκαπέντε ποιητικών συλλογών με κυρίαρχο πάντα θέμα αυτό της ειρήνης.
Η ποίηση του Κατσίνη είναι μεστή, ρωμαλέα, χειμαρρώδης, με ηρωικό και ενθουσιώδη τόνο.
Στρέφεται με πάθος κατά του πολέμου και της κοινωνικής αδικίας και αντλεί θέματα και από τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο δίσκο βινυλίου με τον ομώνυμο τίτλο, (LP SPR 349 A/A 12560 - 13276-44/81) που κυκλοφόρησε το έτος 1985 από τη δισκογραφική εταιρεία ''ΟΡΦΕΑΣ''

Μουσική - Τραγούδι : Βασίλης Κολοβός

Συνοδεύουν οι μουσικοί :

Κυριάκος Κωστούλας (κλαρίνο)
Αλέκος Αραπάκης (βιολί)
Νίκος Καρατάσος (σαντούρι)
Κώστας Πίτσος & Βασίλης Κατράκος (λαούτο)
Μαθιός Μπαλαβάνης (τουμπελέκι)

[georgeskarpas]

Ο πατέρας μου ήταν από τα σκαρπεικα Καλαβρύτων η καταγωγή του και είμαι περήφανος που και εγώ έχω καταγωγή από τα περήφανα Καλάβρυτα και είναι μεγάλη μου τιμή που είμαι καλαβρυτινος που από την τιμημένη Αγία Λαύρα ξεκίνησε η επανάσταση πάντα είναι τεράστια τιμή που κρατάω από εκεί αυτό είναι η πατρίδα