Ευλογητάρια Μ Παρασκευής 1967 Ο ήρωας Αρχ Χρυσόστομος λίγο πριν απαχθεί από τον Παττακό ΠΕΡΙΣΤΕΡ

ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΕΜΕΙΝΕ ΤΟΥΡΚΟΣ (Β΄ΜΕΡΟΣ)
«Το ίδιο Σάββατο 27 Αυγούστου του 1922 (9 Σεπτεμβρίου με το Νέο Ημερολόγιο), αφηγείται ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Χατζησταύρου, μέχρι το βράδυ συνέβησαν τα ακόλουθα γεγονότα: Διενεργήθηκαν σφαγές, αρπαγές και ατιμώσεις με ανήκουστο σκληρότητα, στα προάστια της Σμύρνης όπου οι κατορθώσαντες να διασωθούν πληθυσμοί κατέφυγαν ημίγυμνοι εκεί. Στο Βουρνόβα και Βουτζά, όπου οι θυριωδίες των Τούρκων εξίκοντο στο κατακόρυφο, δεν εφείσθησαν οι κακούργοι και αυτών των ξένων υπηκόων, κυρίως Άγγλων, κατά των οποίων το μίσος εξεδηλούτο ποικιλοτρόπως. Υπέστησαν, την ίδια μέρα, μαρτυρικό θάνατο οι διακεκριμένοι κληρικοί, ο αρχιερατικός Επίτροπος εκ Βουτζά αείμνηστος αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Αρχατζικάκης, σφαγείς εν τω επιτροπικώ του ιερού ναού του Αγίου Ιωάννου και ο προϊστάμενος της κάτω συνοικίας του αυτού προαστίου αοίδιμος αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Νικολόπουλος, τον οποίον οι τούρκοι κακούργοι πετάλωσαν ζώντα εις τους πόδας, εις το στήθος και κατόπιν κατέσφαξαν. Εφείσθησαν μόνον του εφημερίου αρχιμανδρίτου Νήφωνος, ο οποίος όμως, όπως πληροφορήθηκα, μετά από δύο μέρες πέθανε από συγκοπή καρδίας. Την ίδια μέρα διενεργήθησαν σφαγές και ατιμώσεις και καταστροφές σε μεγάλη κλίμακα στην αρμενική συνοικία Σμύρνης όπου είχαν καταφύγει και πολλοί ομογενείς από την επαρχία Φιλαδελφείας. Πολλοί πυροβολισμοί και εκρήξεις χειροβομβίδων ακούγονταν καθ΄όλη την ημέρα, όμιλοι δε γυναικοπαίδων ομογενών και αρμενίων κατέφευγαν πανικόβλητοι και ημίγυμνοι προς την Μητρόπολη των καθολικών, όπου κληρικοί της τους οδηγούσαν σε διάφορα καθολικά ιδρύματα.
Την ίδια μέρα στις 2 το απόγευμα πήγε στην Μητρόπολη Σμύρνης Τούρκος αστυνόμος και διέταξε τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο να πάει στον Φρούραρχο Συνταγματάρχη Σαλίχ Ζεκή, για να του ανακοινώσει κάποιες διαταγές. Ο αείμνηστος Χρυσόστομος πήγε με άμαξα στο Διοικητήριο, όπου ο Φρούραρχος τον διέταξε να εκδώσει εγκύκλιο που να καλεί τους Χριστιανούς και τους κρυμμένους Έλληνες στρατιώτες να παραδώσουν τα όπλα. Επέστρεψε στην Μητρόπολη με αυτοκίνητο που του παραχώρησες Αμερικανός αξιωματικός του Ναυτικού και αφού συνέταξε και αντέγραψε πολλά αντίγραφα της εγκυκλίου, σύμφωνα με τη διαταγή που του είχε δοθεί, τα έδωσε στον υπηρέτη του και τα τοιχοκόλλησε στα κεντρικότερα μέρη της Σμύρνης. Κατάκοπος και ταλαιπωρημένος από τα όσα είχαν προηγηθεί κλείσθηκε στο γραφείο του και αφού πήρε στα χέρια του την Αγία Γραφή γεμάτος από λύπη και οδύνη άρχισε να μελετά. Κατά τις 7 η ώρα σταμάτησε μπροστά από τη Μητρόπολη αυτοκίνητο στρατιωτικό συνοδευόμενο από δύο λογχοφόρους Τούρκους ιππείς. Ο αστυνόμος κατέβηκε από το αυτοκίνητο και ανέβηκε στο γραφείο του Μητροπολίτου όπου του ανακοίνωσε διαταγή για να πάει στο Φρουραρχείο μαζί με δύο ή τρεις από τους προκρίτους. Ευρεθείς προ της τοιαύτης αξιώσεως ο αείμνηστος κάλεσε από τους Δημογέροντες τους αγαπητούς από τους Τούρκους, όπως υπέθετε, Νικόλαο Τσουρουκτσόγλου και Δ. Κλιμάνογλου μαζί με τους οποίους, και με τη συνοδεία του αστυνόμου, πήγε στο Διοικητήριο. Το τι έγινε στο Διοικητήριο κανένας μέχρι σήμερα έμαθε. Οι ευρισκόμενοι στην Μητρόπολη ανέμεναν με μεγάλη ανησυχία την επάνοδο του Μητροπολίτου τους. Στις 10 και 30΄μ.μ πήραν σημείωμά του, που είχε αποσταλεί από τον αστυνόμο, και που απευθυνόταν προς τον αδελφό του Ευγένιο. Το σημείωμα έγραφε: Αδελφέ Ευγένιε, εκρατήθημεν εγώ μεν ως πρόεδρος οι δε λοιποί ως μέλη της Αμύνης. Ειδοποιήσατε τας οικογενείας αυτών.
Τούτο υπήρξε και το τελευταίο ίχνος της ζωής του αξιομακαρίστου τούτου Ιεράρχου!!!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.