07. Kultura postmodernizmu – kiedy nic już nie ma sensu

07. Kultura postmodernizmu – kiedy nic już nie ma sensu
Dwie wojny światowe oraz totalitaryzmy, powstałe po wojnie dyktatury polityczne spotęgowały kryzys zaufania do wszelkiego rodzaj instytucji. Wszystko, co ma posmak monolityczności albo przemawia jednym głosem w imię jednej prawdy (w tym chrześcijaństwo) jest podejrzane jako przejaw działania przemocowego. W zamian kultura ponowoczesna uprzywilejowuje tolerancję, wielość i otwartość. Jak odnaleźć się w świecie, w którym sens nie tyle jest, co się go wytwarza?

CYKL: PATRZĄC NA AREOPAG
Dziś coraz częściej słyszy, że dokonuje się zmierzch kultury chrześcijańskiej a wraz z nią Kościoła. Czy można jednak w ogóle utożsamić kulturę z chrześcijaństwem? Jak wyglądała relacja kultury na przestrzeni wieków z chrześcijaństwem i jakie wydarzenia cywilizacyjne miały na nią wpływ? Jak tamte wydarzenia rezonują w kulturze współczesnej? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w cyklu spotkań "Patrząc na Areopag”.

Adam Regiewicz – (ur. 1972) z wykształcenia filolog, z zamiłowania kulturoznawca i filmoznawca, profesor nauk humanistycznych, pracujący na Uniwersytecie im. Jana Długosza w Częstochowie, gdzie obejmuje funkcję Dyrektora Instytutu Literaturoznawstwa. Od lat zajmuje się kulturą współczesną badaną w perspektywie chrześcijaństwa jako paradygmatu kulturowego Europy i jego kryzysu w dobie sekularyzmu. Żonaty, czworo dzieci, mieszka w Zabrzu.