filmov
tv
Οι Ελληνικές βιομηχανίες που έβαλαν λουκέτο

Показать описание
ΟΛΕΣ οι Ελληνικές βιομηχανίες και επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο
Η μακρά και πικρή ιστορία των «λουκέτων» στην ελληνική βιομηχανία
Πολλές πικρές βιομηχανικές ιστορίες γράφτηκαν και για άλλες ιστορικές επιχειρήσεις, όπως για την «Πειραϊκή – Πατραϊκή» (4.000 εργαζόμενοι), τη χαρτοβιομηχανία «Λαδόπουλου» (1.200 εργαζόμενοι), την «Ελλάς Α.Ε.» (120 εργαζόμενοι) που είχαν την ίδια τύχη. Επίσης σφραγίστηκαν εταιρείες όπως η καλτσοβιομηχανία «Μάντισον» (250 εργαζόμενοι), η οινοποιία «ΒΕΣΟ» (300 εργαζόμενοι), η «Ντρέσκο» (200 εργαζόμενοι) , η «Χαρτοποιία Αιγίου» (550 εργαζόμενοι), η μονάδα ενδυμάτων «Ρετσίνα» (300 εργαζόμενοι).Την αλυσίδα των λουκέτων στην ελληνική βιομηχανία τη δεκαετία του ’80 άνοιξε η Τεοκάρ και στη συνέχεια ακολούθησαν επιχειρήσεις όπως τα Κλωστήρια Φιλιατών, η εταιρεία Ρόκα, η πώληση των Τσιμέντων Χαλκίδας, αλλά και των μεταλλείων πρώην Σκαλιστήρη, το κλείσιμο των Μεταλλείων Φωκίδας, τα Φωσφορικά Λιπάσματα, το λουκέτο στα Πλαστικά Καβάλας, και των Μεταλλείων Χαλκιδικής, το κλείσιμο των γραμμών παραγωγής της Βιαμύλ.
Τη δεκαετία του 1990 είχαμε τα λουκέτα στη Διεθνή Βιομηχανία Ενδυμάτων στην Καλαμάτα, στη Λαυρεωτική, στην ακτοπλοϊκή εταιρεία ΔΑΝΕ. Επίσης είχε ξεκινήσει η κατάρρευση της ιστορικής καπνοβιομηχανίας Κεράνης, ενώ οι όμιλοι Λαναρά – Αργυρού ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους γράφοντας ουσιαστικά τον επίλογο της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας.
Τα τελευταία 14 χρόνια που συμπίπτουν με την παρουσία της χώρας μας στο ευρώ χρεοκόπησαν οι παραγωγικές εταιρείες του ομίλου Πετζετάκη, της σιδηρουργίας Δάριγκ, της εταιρείας Ξιφίας, ενώ ένα βήμα πριν από το κλείσιμο είναι και η ιστορική βιομηχανία ξύλου Shelman.
Το γεγονός ότι όλο και περισσότερες βιομηχανίες αποφασίζουν ή εξετάζουν την πιθανότητα να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό θα έπρεπε επίσης να χτυπήσει καμπανάκι κινδύνου στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Οι ελληνικές βιομηχανίες που επιβιώνουν σε συνθήκες μεγάλης ύφεσης και υψηλού ενεργειακού κόστους είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές, καθώς αντιμετωπίζουν στις αγορές γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές επιχειρήσεις που δεν έχουν τα αντικίνητρα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις. Πόσο μπορούν να αντέξουν ακόμη οι εγχώριες ενεργοβόρες βιομηχανίες με κόστος ρεύματος 80 ευρώ η μεγαβατώρα και φυσικού αερίου 47 ευρώ η μεγαβατώρα και να ανταγωνιστούν τους ευρωπαϊκούς ανταγωνιστές τους που πληρώνουν κατά μέσο όρο 30-35 ευρώ τη μεγαβατώρα;
Η μακρά και πικρή ιστορία των «λουκέτων» στην ελληνική βιομηχανία
Πολλές πικρές βιομηχανικές ιστορίες γράφτηκαν και για άλλες ιστορικές επιχειρήσεις, όπως για την «Πειραϊκή – Πατραϊκή» (4.000 εργαζόμενοι), τη χαρτοβιομηχανία «Λαδόπουλου» (1.200 εργαζόμενοι), την «Ελλάς Α.Ε.» (120 εργαζόμενοι) που είχαν την ίδια τύχη. Επίσης σφραγίστηκαν εταιρείες όπως η καλτσοβιομηχανία «Μάντισον» (250 εργαζόμενοι), η οινοποιία «ΒΕΣΟ» (300 εργαζόμενοι), η «Ντρέσκο» (200 εργαζόμενοι) , η «Χαρτοποιία Αιγίου» (550 εργαζόμενοι), η μονάδα ενδυμάτων «Ρετσίνα» (300 εργαζόμενοι).Την αλυσίδα των λουκέτων στην ελληνική βιομηχανία τη δεκαετία του ’80 άνοιξε η Τεοκάρ και στη συνέχεια ακολούθησαν επιχειρήσεις όπως τα Κλωστήρια Φιλιατών, η εταιρεία Ρόκα, η πώληση των Τσιμέντων Χαλκίδας, αλλά και των μεταλλείων πρώην Σκαλιστήρη, το κλείσιμο των Μεταλλείων Φωκίδας, τα Φωσφορικά Λιπάσματα, το λουκέτο στα Πλαστικά Καβάλας, και των Μεταλλείων Χαλκιδικής, το κλείσιμο των γραμμών παραγωγής της Βιαμύλ.
Τη δεκαετία του 1990 είχαμε τα λουκέτα στη Διεθνή Βιομηχανία Ενδυμάτων στην Καλαμάτα, στη Λαυρεωτική, στην ακτοπλοϊκή εταιρεία ΔΑΝΕ. Επίσης είχε ξεκινήσει η κατάρρευση της ιστορικής καπνοβιομηχανίας Κεράνης, ενώ οι όμιλοι Λαναρά – Αργυρού ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους γράφοντας ουσιαστικά τον επίλογο της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας.
Τα τελευταία 14 χρόνια που συμπίπτουν με την παρουσία της χώρας μας στο ευρώ χρεοκόπησαν οι παραγωγικές εταιρείες του ομίλου Πετζετάκη, της σιδηρουργίας Δάριγκ, της εταιρείας Ξιφίας, ενώ ένα βήμα πριν από το κλείσιμο είναι και η ιστορική βιομηχανία ξύλου Shelman.
Το γεγονός ότι όλο και περισσότερες βιομηχανίες αποφασίζουν ή εξετάζουν την πιθανότητα να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό θα έπρεπε επίσης να χτυπήσει καμπανάκι κινδύνου στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Οι ελληνικές βιομηχανίες που επιβιώνουν σε συνθήκες μεγάλης ύφεσης και υψηλού ενεργειακού κόστους είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές, καθώς αντιμετωπίζουν στις αγορές γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές επιχειρήσεις που δεν έχουν τα αντικίνητρα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις. Πόσο μπορούν να αντέξουν ακόμη οι εγχώριες ενεργοβόρες βιομηχανίες με κόστος ρεύματος 80 ευρώ η μεγαβατώρα και φυσικού αερίου 47 ευρώ η μεγαβατώρα και να ανταγωνιστούν τους ευρωπαϊκούς ανταγωνιστές τους που πληρώνουν κατά μέσο όρο 30-35 ευρώ τη μεγαβατώρα;
Комментарии