Ραμόνα Πουθενά - Τι και αν

Εικόνες με κόκκινη ακρυλική μπογιά και ρέπλικα ανθρώπινης καρδιάς.
Οι στίχοι έχουν ως εξής

Τι κ' αν με παρέσερνε η θάλασσα, η θάλασσα
Τι κ' αν με παρέσερνε η θάλασσα, η θάλασσα
Τι κ' αν χανόμουνα μπροστά στα μάτια του,
Τι θα άλλαζε τότε;

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα,
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα (;)
Σμίγουν-ξεσμίγουν περασμένους εαυτούς
Κι ανταπεξέρχονται ελαφρά σ' όλους τους παραλογισμούς

Τι κ' αν με παρέσερνε η θάλασσα, η θάλασσα
Τι κ' αν με έσπρωχναν τα κύματα, τα κύματα
Τι κ' αν χανόμουνα μπροστά στα μάτια του,
Τι θα άλλαζε τότε;

Μια μέρα ήρθε η απαισιοδοξία
και μου χτύπησε την πόρτα,
της είπα, Ευχαριστώ που ήρθες!
πέρνα μέσα.
Να σε πάρω στους αρμούς μου,
μήπως δω επιτέλους άσπρη μέρα;

Μήπως δω τον κόσμο μου να αλλάζει
Ερχόμενος πίσω σ' εμένα να αρπάζει ο, τι βρει
Σαν ανήσυχος καπνός που φέρνει την άνοιξη,
Θυμάσαι που κάποτε τη φέραμε μαζί;

Τι κ' αν με παρέσυρε η θάλασσα, η θάλασσα
Τι κ' αν με έσυραν τα κύματα, τα κύματα
Τι κ' αν χάθηκα μπροστά στα μάτια του,
Τίποτα δεν άλλαξε
Τίποτα δεν άλλαξε
Τίποτα δεν άλλαξε

Τι μακάβριο να είσαι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο μου.

Ευχαριστώ τον Φίλιππο για τις χορευτικές του κινήσεις που μας έβαλαν στο κλίμα και που ενσάρκωσε τον ρόλο του Παρόντος.

στίχοι-μουσική-σκηνοθεσία-μοντάζ: Ραμόνα
κάμερα: Νέστωρ
σύλληψη ιδέας: Παναγία η Φανερωμένη

[Wisterialady]

Μοναδικό μου πλάσμα, ποτέ δε σταμάτησες να με εκπλήσσεις. Είσαι απίστευτη, δηλώνω φαν🖤🖤🖤🦋

[mentibusnoctis]

Οχι δεν κλαίω εγώ, εσύ κλαις...


Πόσο ευγνώμων είμαι που γνωρίζω αυτό το πλάσμα, η καρδιά μου πονάει από θαυμασμό κι αγάπη