filmov
tv
#MIGAWKA DWORZEC WROCŁAW NADODRZE dron i montaż Piotr Czyszkowski
Показать описание
Był nazywany pierwszym polskim dworcem w powojennym Wrocławiu. To właśnie tutaj zatrzymywały się pociągi przywożące tzw. wrocławskich pionierów, a później przesiedleńców ze wschodu, którzy od połowy 1945 roku zasiedlali stolicę Dolnego Śląska. Historia Dworca Nadodrze jest ściśle związana z dziejami Przedmieścia Odrzańskiego.
28 maja 1868 roku Towarzystwo Kolei Prawego Brzegu Odry, które obsługiwało ruch pociągów pomiędzy Dolnym a Górnym Śląskiem, uruchomiło nowy dworzec – Dworzec Bramę Kolei Prawego Brzegu Odry (Rechte-Oder-Ufer-Thorbahnhof). Jego projektantem był Hermann Grapow, brat Królewskiego Architekta Kolei Górnośląskich – Wilhelma Grapowa, który zaprojektował budynek wrocławskiego Dworca Głównego. Nowy nadodrzański terminal wybudowano w modnej wówczas stylistyce historyzmu. Mimo nawiązań do architektury średniowiecza był on wówczas obiektem niezwykle nowoczesnym. Oprócz dworcowej pełnił też funkcje administracyjno-biznesowe. Budowla wyposażona była w centralne ogrzewanie i wodę. Była też wygodna poczekalnia, toalety punkt gastronomiczny i kiosk. Obok dworca wzniesiono budynki pomocnicze, rampy przeładunkowe i magazyny, a sama stacja wyposażona była w rozbudowany system torowy umożliwiający obsługę bocznic kolejowych fabryk umiejscowionych w północno-wschodniej części Wrocławia. W ten sposób stworzono istotny węzeł komunikacyjno-towarowy, który wspierała znajdująca się w pobliżu stacja Wrocławsko–Trzebnicko–Prusickiej Kolei Wąskotorowej. Dworzec bez większych zniszczeń przetrwał zarówno I, jak i II wojnę światową. W czasach PRL wraz z umiejscowionym na placu obok dworcem autobusowym był jednym z kluczowych centrów komunikacyjnych Wrocławia.
28 maja 1868 roku Towarzystwo Kolei Prawego Brzegu Odry, które obsługiwało ruch pociągów pomiędzy Dolnym a Górnym Śląskiem, uruchomiło nowy dworzec – Dworzec Bramę Kolei Prawego Brzegu Odry (Rechte-Oder-Ufer-Thorbahnhof). Jego projektantem był Hermann Grapow, brat Królewskiego Architekta Kolei Górnośląskich – Wilhelma Grapowa, który zaprojektował budynek wrocławskiego Dworca Głównego. Nowy nadodrzański terminal wybudowano w modnej wówczas stylistyce historyzmu. Mimo nawiązań do architektury średniowiecza był on wówczas obiektem niezwykle nowoczesnym. Oprócz dworcowej pełnił też funkcje administracyjno-biznesowe. Budowla wyposażona była w centralne ogrzewanie i wodę. Była też wygodna poczekalnia, toalety punkt gastronomiczny i kiosk. Obok dworca wzniesiono budynki pomocnicze, rampy przeładunkowe i magazyny, a sama stacja wyposażona była w rozbudowany system torowy umożliwiający obsługę bocznic kolejowych fabryk umiejscowionych w północno-wschodniej części Wrocławia. W ten sposób stworzono istotny węzeł komunikacyjno-towarowy, który wspierała znajdująca się w pobliżu stacja Wrocławsko–Trzebnicko–Prusickiej Kolei Wąskotorowej. Dworzec bez większych zniszczeń przetrwał zarówno I, jak i II wojnę światową. W czasach PRL wraz z umiejscowionym na placu obok dworcem autobusowym był jednym z kluczowych centrów komunikacyjnych Wrocławia.
Комментарии