Poetic - Για Σένα (2016 Remix)

Παραγωγή - Στίχοι - Παρουσίαση : Poetic

ίσως μπορέσεις να καταλάβεις περισσότερα χαζεύοντας τ’ αστέρια
που η νυχτιά σκορπάει στ’ ουρανού την αγκαλιά
κι αν η σιωπή δένει και των δυο μας τα χέρια
ας’ τα να τα πει όλα μια ματιά..

με μια ματιά, τα δυο μου μάτια θλιμμένα
κλέβουν μιλιά από τα χιλιοειπωμένα
μοιάζουν θαμπά τα τοπία της καρδιάς σου
άκουσα πως το τέλος έρχεται, βιάσου!
μια ζεστασιά, που μας νοτίζει τη θέα
όλα καλά, όλα χάθηκαν μοιραία
φέρνω φωτιά για να φωτίσω την ψυχή σου
όλα όσα πέρασες, θυμήσου!
τώρα θυμήσου όλα όσα είχες μαζί σου
όλα όσα δένουν τη ριμάδα τη φωνή σου
είμαι μαζί σου! μα αν δεν αντέχεις τραβήξου
κι άσε τη θλίψη να γητέψει την ζωή σου
κρατήσου! κάλεσε μνήμες θυμήσου!
γιατί από πίσω σε ζυγώνουν οι εχθροί σου
χαρίσου! στην μπερδεμένη μορφή σου
πέσε στις φλόγες και εξαγνίσου!
μοιασίδι, μα έχεις ξεφύγει ήδη
φέρνω χώμα, νερό και της ζωής το πλαστήρι
μεστώνω! ψυχή μου σε υψώνω
παίρνω τα πάνω μου και σε ζυγώνω
ζυγώνω! τα πιο ωραία απ’ τα ωραία θέλω μόνο
παίρνω τo λόγο και τo φόβο σκοτώνω
θυμώνω! μη με αφήσεις ποτέ μόνο!
όμως να ξέρεις, αντέχω τον πόνο!

είμαι εδώ λοιπόν, και τα λέω για σένα
για σένα που δεν ζήλεψες τίποτα από ‘μένα
κι αν η τύχη κι η μοίρα όλα τα ‘χει δεμένα
την κατηφόρα της ζωής διαβαίνω χωρίς φρένα
είμαι εδώ λοιπόν, και διαλέγω για ‘σένα
για ‘μένα κράτησα μόνο τα ξεχασμένα
κι όλα όσα ήταν από πριν χρεωμένα
τα χρωστάω όλα σ’ εμένα..

παλεύοντας να κατευνάσω το πιο αλλόκοτο πάθος
προσπαθώντας ν’ αγγίξω το ανέσπερο φως
νιώθω πως κάνω χίλιες φορές το ίδιο λάθος
νιώθω ξανά στην καταιγίδα μονάχος

άρρωστες σκέψεις μου φύγετε από ‘δω
ανάθεμα σε! μυαλό μου ξεμωραμένο, δειλό!
τέλεια άρνηση, αχ! πόσο είμαι μικρός!
δεν ξέρω αν είμαι τρελός η λογικός!
αυγή μου πρώτη, θέλω να μεταμορφωθώ
να γίνω αέρας και να ξεφύγω από ‘δω
άγρια όψη μου σε αγαπώ!
θέλω υπόληψη μου, να σπιλωθώ!
όνειρο σκάρτο μου, σε βλέπω και μελαγχολώ
όπου και να κοιτάξω, μπροστά μου σε συναντώ
άσχημη γλώσσα μου, ς’ ευγνωμονώ!
γυρνώ τον κόσμο και σαν χαμένος κοιτώ
φωτιά μου, αντάμωσα το κάκιστο μου ριζικό
ότι μου άξιζε το έζησα, κάπου εδώ
δεν θέλω να σκορπίσω άλλο κακό
θέλω απλά να συνεχίσω να ζω!
όμορφα νιάτα μου για πόσο ακόμα θα ‘στε εδώ?
εσείς μπορεί να είστε, όμως θα λείπω εγώ!
νιώθω διπλάσια από το χρόνο πως γερνώ!
όμως δεν με πειράζει, γιατί την κάθε σκέψη ζω!
στιγμές χαμένες μου! ταξίδι έχω μικρό
γι’ αυτό θα πρέπει να ψάξω, κάποτε να σας βρω
ένιωσα κάποτε κι εγώ πως αγαπώ
άλλο ένα ψέμα ήταν και αυτό!