Τρικυμία εν Κρανίω - Για όσους φταίνε (PROD. BY GXBEATSS)

Показать описание

• Στίχοι

Η ζωή μου, μουσική μου, λούπα μου που πέφτω μέσα.
Το σώμα μου πονά γιατί δεν βγήκε από τη πρέσα.
Το καλοκαίρι τρέξιμο μα το χειμώνα μέσα.
Ανοίξαμε στα σώματα μας δρόμους μιας και οι άλλοι 'πέσαν.
Αφού η κοινωνία κόβει τα ρόδα από τη ρίζα, για κάθε φασίστα θα στήνω ποντικπαγίδα.
Λες να φταίνε οι άλλοι για όλα, ίσως να φταίμε.
Εμείς είμαστε όλοι οι άλλοι
Πες μου δεν στο' παν
Είδαν αλλιώτικα τα παιδικά μου μάτια, παλάτια μου εχτιζαν είδα μόνο τα ντουβάρια
Στη θάλασσα κλωτσητσα κάτι χωματενια κάστρα και τους ήρωες μου ειδα να πέφτουν απ' τη ταράτσα.
Τα χέρια μου ματώσαν και γύρισαν τα μάτια
Μου είπες πως φοβάσαι για αυτό αδειάζεις τα κουτάκια
Είμαι καλή στις συμβουλές, μα πίνω μόνη μου τα βράδια
Όποιοι σε φοβιζουν θα τους πάρω τα κεφάλια.
Οι μέρες μου κενές μα τις γεμίζω με στιχάκια
Για σένα να γράφω τη μία την άλλη για σημάδια, στο σώμα μου πάνω και με πονάνε τα ρημάδια
Οι κρίσεις πανικού πάλι με ζώσανε στο αμάξι, τροφή όσο τους δίνω, δεν με αφήσανε τα άγχη
Περιδέραιο στο λαιμό τα φορώ
Περιμένω να 'ρθει, με ένα χαμόγελο των μιζερων τη πόλη για να σκιαξει
Ψάχνει κάτι το μυαλό μου πάει να σπάσει
Ψάχνω κάτι το μυαλό μου για να πάψει
Δεν παλεύεται ματιά μου του κόσμου αυτή η νάρκη
Βουλιάζουμε σε μονοπάτια ψάχνοντας για αγάπη
Ψάχνεις κάτι;

Αυτό το σπίτι έχει πάντα επισκέπτες
Ηχεία ανοιχτά και βιντεοκασέτες
Κρύβουνε έρωτες που φύγαν σαν δραπέτες
Γίνανε σκιές συντροφικές στους πρωινούς καφέδες

Σε αυτό το σπίτι που ξυπνώ στο χάρτινο κρεβάτι
Τυλίγομαι να ζεσταθώ αλλά δε κλείνω μάτι
Αφού καίγεται το μέσα μου και όλο το παλάτι
Να πνιγούν απ’ το μελάνι όλοι φόβοι κι ολα τα άγχη

Πόσο συνήθισα να χάνω κάθε μάχη
πως να αποδεχτώ πως είμαι το παιδί που δε θα μάθει ;
Με τα μούτρα θα βουτάει σα να δίψασε για λάθη
Να πνιγούν οι πεταλούδες που κολυμπάν στο στομάχι

Σκότωσέ τες
Έτσι σε μάθανε οι ψεύτες
Άλλη μια προδοσία που ψάχνεις να βρεις τους φταίχτες
Και βαθειά σκάβεις τα μέσα σου για του σκοινιού την άκρη
Στη διαδρομή τα παρατάς και θαυμάζεις τα άνθη
Γιατί το παιδί τη γλύτωσε αφού έμαθε να γράφει
Κι όσα έπαθε ξερίζωσε και φύτεψε αγαπη
Το κορίτσι που όσο κι αν φοβάται στα είκοσι και κάτι
Τόσο νιώθει δύνατη όταν στο τετράδιο πλάθει ιστορίες
Κι αφού ντεμοντέ σας φαίνονται όλα τα ποιητικά
Κι αφού δεν σας παν’ τα μεταφορικά
Αφού τα απλά τα θεωρείται πάντα πιο αληθινά
Που και που θα σας τα γράφω πιο ωμά μα δε θα νιώθετε

Μέσα στους στίχους πάλι βρήκα τον μπαμπά
Όσους κοιτάζανε με μίσος τα αλλιώτικα παιδιά
Τόσος θυμός και τόση αστάθεια σε χρόνια εφηβικά
Με προφυλάσσει από τα τέρατα η χάρτινη φωλιά

Γιατί ο στόχος μου είναι να είμαι μια μέρα καλά
Μα δε μου αρκεί να είμαι απλά καλά
Χάνω τον ύπνο μου
Τα μάτσο αγόρια που με κράζουν για το στίχο μου
Τραβάν μυτιές τα βράδια από τα γιασεμιά στο κήπο μου

• GXBEATSS:

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
• Αν το μιούζικ τέιστ σου είναι πιο μπερδεμένο κι απ'το κεφάλι σου, καλώς ήρθες.🖤
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
• Instagram: @trikumia_en_kraniw

:)