JE REVIENS TOUJOURS 1988

JE REVIENS TOUJOURS 1988 ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ ΧΑΡΗΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

ΞΑΝΑ ΣΑΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΠΟΥ ΠΕΤΑΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΙΣ ΒΛΑΣΤΗΜΙΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΠΟΥ ΓΕΛΑΕΙ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΩΡΗ ΒΑΠΟΡΙΟΥ ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΦΡΟΥΣ ΞΑΝΑ ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΟ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΞΕΨΥΧΑΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ’ ΩΡΑΙΕΣ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΜΕ ΠΕΤΡΕΣ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΠΙΤΙΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΓΝΩΣΤΟΥΣ JE REVIENS JE REVIENS TOUJOURS ΞΑΝΑ ΣΑΝ ΛΕΞΗ ΤΟΣΗ ΔΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΦΥΛΑΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΕ ΓΕΛΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΠΟΥ ΤΡΥΠΑΕΙ ΥΠΟΚΩΦΑ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΔΕΙΑΝΟΥΣ ΞΑΝΑ ΣΑΝ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΠΟΥ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ’ ΑΚΙΝΗΤΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΣΑΝ ΤΟ ΜΑΓΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑΕΙ ΙΣΑΜΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗ ΦΑΤΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΝΩ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΣ ΞΑΝΑ ΣΑΝ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΛΥΠΕΣ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΡΟΜΟ ΓΥΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΥΡΙΣΜΟΥΣ ΞΑΝΑ ΣΑΝ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΟΤΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΧΑΛΑΕΙ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠ’ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ ΣΤΟΥ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΤΟ ΤΡΑΒΑΕΙ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠ’ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ