Αντιφώνηση Άννας Μαραγκού

Σας ευχαριστώ «από ψυχής» για την αποψινή τιμή. Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη γιατί το βραβείο Πολιτιστικής Προσφοράς Τεύκρος Ανθίας και Θοδόσης Πιερίδης έχει πολύτιμη σημασία και αποκτά ακόμη περισσότερη βαρύτητα στους σημερινούς δύσκολους και σύνθετους καιρούς. Τόσο ο Πανίκος Χρυσάνθου, όσο και εγώ, πιστεύω ότι πορευόμαστε στις λεωφόρους που οι Τεύκρος Ανθίας και Θοδόσης Πιερίδης πρώτοι χάραξαν, και αντιπροσωπεύουμε αμφότεροι αυτό που με απλά λόγια λέγεται «φωνή πατρίδας». Η δουλειά μας αντανακλά στην ευθύνη που έχουμε, ως άτομα, να παραδώσουμε τον τόπο μας ολόκληρο και στην αλήθεια του στις επόμενες γενιές.

Η ευθύνη αυτή όμως δεν είναι μόνον δική μας. Έχουμε αναμφίβολο και σημαντικό μερίδιο. Η ευθύνη ανήκει κυρίως στο κράτος και τις δομές του, στο σύστημα παιδείας, σε καθοριστικές πολιτικές αποφάσεις και στη διαχείριση του περιβάλλοντος χώρου. Είναι τεράστια και πολυεπίπεδη ευθύνη γιατί το αντικείμενό της είναι μοναδικό, πολύτιμο και ανεπανάληπτο και αφορά ακριβώς στη ροή του αδιάληπτου πολιτισμού του νησιού από τον 16ο αιώνα π.Χ., μέχρι και τον 21o αιώνα.

Το κράτος μας έχει την ευθύνη διατήρησης της συνέχειας του πολιτισμού ολάκερου του νησιού, όχι μόνον του μισού. Η παράνομη τουρκική κατοχή δεν είναι δικαιολογία, είναι πρόσκαιρος εφησυχασμός και αδιανόητος, ιδιαίτερα όταν το κράτος και η παιδεία αρκούνται στο πρωθύστερο λεκτικό «Δεν ξεχνώ, Αγωνίζομαι και Διεκδικώ», πλάθοντας έτσι μια νέα γενιά η οποία ουσιαστικά αγνοεί ίσως το μεγαλύτερο μέρος του πολιτισμού μας, και αυτό όχι από δική της υπαιτιότητα. Έχω μεγάλη αγωνία για την κατάσταση αυτή που παγιώνεται δυστυχώς στη συλλογική συνείδηση. Αποτελεί για μένα προτεραιότητα η αφύπνιση της νέας γενιάς. Έγιναν σημαντικά βήματα, αποκτήσαμε Υφυπουργείο Πολιτισμού του οποίου όμως ο προϋπολογισμός ανέρχεται μόλις στο 0,57% του συνολικού κρατικού Προϋπολογισμού για το 2025. Έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε.

Κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων πενήντα χρόνων πολλοί από μας καταφέραμε και υπερβήκαμε τα εμπόδια που όντως θέτει η παράνομη κατοχή (σκέφτομαι για παράδειγμα το έργο της Σούλας Χατζήκυριάκου), και μέσα από νηφάλιο διάλογο, εμπιστοσύνη και φιλία χτίσαμε γέφυρες, δουλέψαμε με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους για το «κοινό καλό». Η υπέρβαση αυτή δεν συνιστά αποδοχή της κατοχής, αλλά υπό τις περιστάσεις, τη μόνη διέξοδο από το συνεχιζόμενο αδιέξοδο. Η υπέρβαση αυτή αποτυπώνεται σε πρωτοβουλίες, δράσεις, έργα και εμπειρίες ζωής από την Καρπασία μέχρι τον Ακάμα, περνώντας από τη Σαλαμίνα, την Παναγία της Λύσης, το Βουνί, τους Σόλους. Ανάμεσά μας απόψε είναι ο συμπατριώτης και πολύτιμος συνεργάτης και φίλος Orhan Tolun. Εδώ και δώδεκα χρόνια δουλεύουμε σιωπηρά μαζί για την επανένωση της πατρίδας μας και οφείλω να ομολογήσω και να ευχαριστήσω τον Άστρα γιατί στάθηκε η αφορμή για τη γνωριμία και τη φιλία ανάμεσά μας.

Σε αυτό το πλαίσιο, χαιρετίζω τη συνεχή στήριξη, προβολή και προώθηση της κυπριακής πολιτιστικής δημιουργίας από το ΑΚΕΛ, η συμβολή του οποίου παραμένει καθοριστική τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Ο πολιτισμός αγαπητοί φίλοι είναι όπως το «προζύμι». Είναι η ζωντανή δύναμη που φτιάχνε το καλό ψωμί. Για να γίνει αυτό χρειάζεται φροντίδα, ειδική περιποίηση, έγνοια, ανατζαίνισμα το λέμε στη δική μας αρχαία και πάγκαλη γλώσσα. Και έτσι όπως ανατζαινίζουμε με αγάπη και προσοχή το προζύμι αυτό αναπαράγεται και παραμένει ζωντανό.
Σας ευχαριστώ