Γιάννης Μαρκόπουλος | Γιώργος Σκούρτης • Μετανάστες [1974]

🔔 Subscribe for more music

🎧Tracklist:

🔸Κύκλος τραγουδιών (1974) σε στίχους του Γιώργου Σκούρτη
🔸Τραγουδούν: Βίκυ Μοσχολιού | Λάκης Χαλκιάς
🔸Θέμα: Κύκλος τραγουδιών, πικρό αφιέρωμα του συνθέτη, στους ανθρώπους, κυρίως των περιφερειών, που άφησαν την πατρίδα τους για να βρουν μια καλύτερη ζωή, και έγιναν εργάτες στα ξένα βιομηχανικά κέντρα των προηγμένων χωρών του κόσμου.

▷Α’ Πλευρά
01. Οι Οχτώ Χωριάτες - Βίκυ Μοσχολιού [0:00]
02. Η Μπαλλάντα Του Μετανάστη - Λάκης Χαλκιάς [2:39]
03. Η Αντάρα, Το Λενάκι Κι Η Ρηνιώ - Βίκυ Μοσχολιού [7:01]
04. Η Φάμπρικα - Λάκης Χαλκιάς [10:37]
05. Είπες Απρίλη Πως Θαρθείς - Βίκυ Μοσχολιού | Λάκης Χαλκιάς [14:53]

▷B’ Πλευρά
06. Μιλώ Για Τα Παιδιά Μου - Βίκυ Μοσχολιού [18:06]
07. Εδώ Στην Ξένη Χώρα - Λάκης Χαλκιάς [20:56]
08. Κλείσε Την Πόρτα - Βίκυ Μοσχολιού [23:51]
09. Ο Ρόκο Και Οι Άλλοι - Λάκης Χαλκιάς [26:45]
10. Μη Μου Μιλήσεις Πάλι Για Ταξίδια - Βίκυ Μοσχολιού [32:29]

🔺Σημείωμα Στον Δίσκο: Στα σχόλια....

————————————————————————————————————————————

Credits:
Σύνθεση, διδασκαλία των ερμηνευτών, ενορχήστρωση και διεύθυνση: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ορχήστρα:
Πιάνο: Χάρης Καλέας
Σαντούρι: Αριστείδης Μόσχος
Μπουζούκι: Κώστας Παπαδόπουλος
Κιθάρα: Μάριος Κώστογλου
Μπάσο: Νίκος Κεχαγιάς
Κρουστά: Σπύρος Λιβιεράτος
Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Μακράκης
Ηχογράφηση: Studio Columbia [Μάιος - Ιούνιος 1974]
Μίξη ήχου: Γιώργος Κωνσταντόπουλος
Σχεδίαση εξωφύλλου πρώτης έκδοσης: Θόδωρος Καλούμενος
Photography By : Γιώργος Πασκιάς, Κώστας Παπακωσταντίνου
Πρώτη έκδοση δίσκου: 1974
===========================================================================

[rythmography]

🔸ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ ΦΥΣΗ
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ κυκλοφόρησαν μετά τη ΘΗΤΕΙΑ, στα τέλη του 1974. Ήταν μια στροφή αναπάντεχη για το κοινό του συνθέτη, όχι όμως για τον ίδιο, αφού είχε τη δική του λογική για τη χρησιμότητα της εκάστοτε εργασίας και την αναγκαιότητά της. Η επιτυχία που σημείωσαν οι ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ δικαίωσαν αυτήν την κίνηση, η οποία μπορεί, κατ αρχήν, να μπέρδεψε τον πυρήνα των ακροατών του, έφερε όμως καινούργιους μέχρι να γίνει το έργο, τελικά, αποδεκτό από όλους.
Η σχέση του συνθέτη με τυπικά μοντέλα του λαϊκού μας τραγουδιού υπήρξε πάντα ουσιαστική. Στη δική του περίπτωση το ζεϊμπέκικο, δεν λειτουργεί ως «κατάθεση καημού», ούτε ως εκδήλωση προσωπικού πόνου, αλλά ως ένα άλμα προς το φως. Ο χορευτής δεν αναμετριέται με τον εαυτό του αλλά καθοδηγεί το σύνολο. Ο χορός δεν αποτελεί το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η ακρόαση και η ένωση των ακροατών σε ένα κοινό αίσθημα. Η μουσική της Φάμπρικας λειτουργεί, ανυψωτικά και όχι ως μέσο έκφρασης μιας άδικης μοίρας.
Έτσι οι ‘ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ είναι ένα απόλυτα δυναμικό, ανυψωτικό έργο που δεν σκοπεύει μόνο στην κατάδειξη μιας κοινωνικής πραγματικότητας και στα προβλήματα ενός ξεριζωμένου κόσμου, αλλά στη καταγραφή μιας αιώνιας ελληνικής φύσης, ανυποχώρητης μέχρι την τελική επιβολή της. Είναι βέβαιο πως όσοι αληθινοί μετανάστες άκουσαν αυτό το έργο, θα κοίταζαν στη συνέχεια, ας πούμε τους Γερμανούς, με τελείως διαφορετικό μάτι, και θα ένιωθαν πολύ πιο κοντά και ουσιαστικά με την ίδια τους τη χώρα, που τους έστειλε αυτό το
μήνυμα.
Εκτός από την Φάμπρικα, που αποτελεί την πιο πυκνή πηγή ενέργειας του έργου, το Μιλώ για τα παιδιά μου θα έλεγα ότι έχει εδώ τη θέση ενός ύμνου. Οι στίχοι του Γιώργου Σκούρτη μιλούν για μια συγκεκριμένη ψυχική κατάσταση αγωνίας, όμως η μουσική έχει καθαρά λυτρωτικό χαρακτήρα, εξ ου και η αποδοχή του έργου, από έναν κόσμο που μπορεί να μην ένιωσε ποτέ την αγριότητα ενός αποχωρισμού από αγαπημένα πρόσωπα. Είναι ένας ύμνος γύρω από τις πρωταρχικές αδιάρρηκτες και αδιατάραχτες σχέσεις των ανθρώπων, είτε οικογενειακές είτε κοινωνικές. Στο κομμάτι Ο Ρόκο και οι άλλοι ο ρυθμός σκάβει κυριολεκτικά στο υπέδαφος. Στη διωδία Είπες Απρίλη πως θαρθεις τόσο ο διάλογος των φωνών όσο και η κίνηση και το ξεδίπλωμα της μελωδικής γραμμής, ξυπνάει μνήμη εκκλησίας που λειτουργεί σταθερά στο γονίδιο μας.
Το Κλείσε την πόρτα είναι ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έγραψε ο συνθέτης, του οποίου η μελωδική δύναμη και το συνολικό ύφος της μελωδίας, το οδηγεί πέραν του λαϊκού στοιχείου και το τοποθετεί στο κέντρο της τέχνης του δημιουργού. Το ίδιο ισχύει και για το Μη μου μιλήσεις πάλι για ταξίδια. Και εδώ, είναι η μελωδία που παίζει τον κυρίαρχο ρόλο. Από όποια περιοχή και να περάσει, σε όποια γραμμή κι αν κινηθεί, είναι το μεγάλο όπλο του συνθέτη και κείνο που καθορίζει όλα του τα έργα. Τέλος, σε ότι αφορά το συνολικό νόημα της εργασίας, είναι το στοιχείο της επιστροφής που βάζει την τελική σφραγίδα. Η άξια του ταξιδιού, αλλά και η ακόμη μεγαλύτερη αξία της επιστροφής, είναι ένα θέμα που το συναντάμε συχνά στα έργα του συνθέτη. Η επιστροφή περικλείει την έννοια της δικαίωσης και της αγάπης, και έχει μεγίστη σημασία για τους Έλληνες, σ' όλες τις εποχές.
Η Βίκυ Μοσχολιού και ο Λάκης Χαλκιάς στάθηκαν ιδανικοί ερμηνευτές αυτού του έργου. Η Μοσχολιού στην ωριμότητά της μας αποκάλυψε μια άλλη πτυχή, που ολοκλήρωσε και πήγε πιο πέρα την ήδη, τότε, κερδισμένη πορεία της, ενώ ο Χαλκιάς είναι ο καλύτερος Χαλκιάς που έχει ακουστεί στα έργα του συνθέτη. Με την απόδοση του εδώ, τοποθετήθηκε ως κεντρικός ερμηνευτής στα επόμενα έργα του συνθέτη, του καιρού εκείνου, μεσ' την καρδιά της δεκαετίας του 70.
Στη συνέχεια ο Μαρκόπουλος μας «ξέφυγε» πάλι, κάνοντας τον ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΚΥΚΛΟ.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Γιώργος Νοταράς
Δημοσιογράφος / συγγραφέας 11.12.06