Σκοπός Καθιστικός Κτήμα ές αιεί Τα Χαψία

Κλασσική Ποντιακή Μουσική Classical Pontic Music of the Empire of Trebizond

Χορωδιακό
Σολίστ:
Τραγωδία: Φύκον τη Γιάννε Καλλιφατίδης
Λύρα-Τραγωδία: Γώγον τη Σταύρη Πετρίδης-ο Πατέρας της Κλασσικής Μουσικής της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος.

Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να γράψω στα 5000 γράμματα της περιγραφής, που μου επιτρέπεται, αυτού του ατόφιου και ανυπέρβλητου δείγματος, αυτού το masterpiece, της Κλασσικής μας Μουσικής.

Και πραγματικά, δεν βρίσκω λόγια. Τι να πεις...το μνημειώδες αυτό ές αιεί κτήμα, στην παρούσα εκτέλεση, τα λέει όλα, από μόνο του, μουσικά τε και ποιητικά. Προσωπικά δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει ποτέ έως τα τώρα καλύτερη ή έστω εφάμιλλη ερμηνεία του. Σίγουρα, όχι όταν επιταχύνεται ο ρυθμός ενός Καθιστικού Σκοπού και μετατρέπεται σε Όρχηση Τικ. Και όχι μόνο τα Χαψία αλλά πληθώρα Καθιστικών Σκοπών μας, που έχουν μια εσωτερική ρυθμική αγωγή που ταυτίζεται με αυτήν της Ορχήσεως Τικ, δίχως βέβαια να χορεύονται, κάποιοι εκ των οποίων κατά καιρούς πειράχτηκαν επιταχυνόμενοι. Πολύ φοβάμαι ότι δύσκολα θα υπάρξει και στο μέλλον τέτοια ερμηνεία. Οψόμεθα.

Η ερμηνεία του Φύκου, του Γώγου και της Παρέας τους είναι ανεκτίμητη και για έναν ακόμα λόγο. Το τραγούδι εδώ ξεφεύγει από τις αδιαμφισβήτητες αρετές και των δυο Σολίστ της Κλασσικής μας Μουσικής, που έχουν περιγραφεί εκτενώς και αναλυτικά προηγούμενα. Και οι οποίες αρετές είναι και εδώ αταλάντευτα και αδιάλειπτα παρούσες, μέχρις τελευταίας ρανίδος των προδιαγραφών της Κλασσικής Φόρμας.

Η τραγωδία εδώ είναι συναρπαστική και γίνεται μαζική, λαϊκή, συμμετοχική, ου μην αλλά και Κλασσική! Κάθε στιγμή στο ρεφραίν όλοι μαζί, δεν αφήνουν στον ακροατή το παραμικρό περιθώριο. Τον παίρνουν μαζί τους, σ' ένα ιλιγγιώδες σπιράλ από τα κατάβαθα της Μαύρης Θάλασσας μέχρι το απόγειο της τέχνης τους και της Κλασσικής μας Μουσικής. Και ξανά πίσω! Και πάλι απ'την αρχή! Όσες φορές και να το ξανακούσει κανείς δεν επέρχεται κορεσμός. Εμβαθύνει, εμβαπτίζεται στην Κλασσική Φόρμα, βάφεται το ατσάλι και σκληραίνει και παράλληλα σμιλεύεται δεξιοτεχνικά από τον Φύκον τη Γιάννε τον Καλλικέλαδο και τον Γώγον τη Σταύρη τον Χρυσοδάκτυλο. Γίνεται μύστης ο ακροατής, βιώνει Πόντο, θάλασσα, αλμύρα, βιοπάλη. Και παράλληλα θωρακίζεται και χαλυβδώνεται το μυημένο κράμα ενάντια σε κάθε ξένη πρόσμιξη. Όποιος μεταλάβει Γώγο και Φύκο δύσκολα αποπλανάται. Κι επορούν να γαντουρεύν ατόν με τα μουσικοχορευτικά μασάλια. Έτσι, είναι και ορίζεται το Μουχαμπέτι. Και χαλαστής και πλάστης!

Σίγουρα δεν θα βρει ποτέ κανείς ούτε καν ψήγμα των ανωτέρω, στα αποστειρωμένα αστικά περιβάλλοντα των κάθε λογής Χορευτικών τους Ομίλων, Κέντρων Μελέτης των Παραδοσιακών Χορών τους, Καλλιτεχνικών Χορευτικών τους Ομίλων και κατ' ευφημισμό Πυρριχιστών, Πρότυπων Καλλιτεχνικών Ομάδων Χορού, Κέντρων Έρευνας και Προσβολής Εθνικής τους Μουσικής, Εργαστηρίων Σπουδής Παραδοσιακού τους Τραγουδιού, Ενδυματολογικών τους Συμβούλων, Χοροδιδασκάλων σε εταιρείες Συλλόγων, Διαχειριστών Λαογραφικών Εταιριών Έρευνας & Διάσωσης της Ελληνικής τους Παράδοσης, και λοιπών ομοίων... "Παχεία επικρατεί αμάθεια εκεί, και αγροικότης ηθών και βίος ατέραμνος. Η δε αναγωγία των ελληνοφώνων τους απαντάται μέχρις ηλιθιότητος και η αγροικότης μέχρις αναισθησίας" υπό Περικλέους Τριανταφυλλίδου..Άλλη δουλειά κάνουν οι άνθρωποι εκεί, άλλους σκοπούς και συμφέρονται εξυπηρετούν. Ένα απροσδιόριστο Τουρκοκαππαδοκογύφτικο συνονθύλευμα καλλιεργείται και παρουσιάζεται. Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει και Μαυροθαλασσίτικο με την ευρεία έννοια. Μεντρεσές των Μαυροθαλασσιτών ίσως;! Ας αποφασίσουν οι ενδιαφερόμενοι. Επ’ουδενί πάντως Ποντιακό και ούτε κατά διάνοια περί της Κλασσικής Μουσικής της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος! Δεν είναι άλλωστε διόλου τυχαίο, ότι πρωτεργάτες, αλλά και συνεχιστές αυτών από Χοροθέατρα ξεκίνησαν (π.χ. Δώρα Στράτου) και Lyceum Clubs (π.χ. Λύκειο των Ελληνίδων), 1953 και 1911 αντίστοιχα..μιλάμε δηλαδή για μειράκια στον ιστορικό χρόνο. Όπου με μεγάλη ευχέρεια άλλαζαν στολές πλείστων περιοχών, σαν τα πουκάμισα (κυριολεκτικά εδώ!), στα παρασκήνια, προκειμένου να χορέψουν και περί τους 700! χορούς (βάσει λεγομένων τους)..ήμαρτα!! Χωρίς να χορεύουν (και δίχως να παραδίδουν μουσικά, ποιητικά) τίποτε το συγκεκριμένο!!! Παραμορφώνοντας βέβαια και κάθε τι που έπιαναν στα πόδια τους! Η ανθυπομετριότητα της υποκουλτούρας. For the folklore and the festivals..Ολούθε και ερήμην. Ορυμαγδός. Θα επανέλθουμε όμως σ'αυτά και στα περί εμπορευματοποίησης της λαϊκής τέχνης από την λούμπεν "πνευματική τάξη" και του κεφαλαιουχικού μοντέλου ανάπτυξης (ατέρμον κύκλος νέων προϊόντων-χορών) και επέκτασης των αγορών (ιμπεριαλισμός σε συνορεύουσες κουλτούρες) που απαιτείται με στόχο το κέρδος των μη κερδοσκοπικών οργανισμών. Οξύμωρα αλλά αληθινά...ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα.

Αφήνω λοιπόν τον ογκόλιθο χαράκτη Τάσσο να συνοδέψει την λαϊκή μούσα του κόσμου του μόχθου, της εργατιάς, της εμπειρίας και του γνήσιου.

Φατέστε σκύλ παιδία! Γιατί τι άλλο εκτός από αποστροφή του λόγου των λιμενεργατών και αλιέων στις ιχθυόσκαλες του Ευξείνου Πόντου είναι αυτό!:)