ΛΟΓΟΜΑΧΙΑ-Η ΦΥΛΑΚΗ ΜΑΣ

Показать описание

Για την ΛΟΓΟΜΑΧΙΑ εμφανίζονται οι DIAFX/ZERO

Verse 1 (ZERO)
Αναντικατάστατος ουδείς
Μα το κενό που αφήνει ο καθένας μας μοναδικό
Η προηγούμενη πράξη αληθής όχι ψευδής
Και της απώλειας το στίγμα είναι τρομακτικό

Εκκωφαντικό το σκηνικό
Γράφω και αφήνω ένα κομμάτι του εαυτού καπου εδώ
Νοιωθω πως πετώ μα ακροβατώ
Παραπατώ μα δεν πετώ συναίσθημα για ένα γαμημενο εγωισμό

Ξέρω να εμβαθύνω και να προσεγγίσω με τρόπο σωστό
Το σκεπτικό είναι καθαρά επιλεκτικό
Έχει να κάνει απολυτά με το ένστικτο
Και το συναισθηματικό σου ψυχισμό

Η έλλειψη σκυρτιματος μου βγαλε ψυχοσωματικό
Αποκλειω την ανακοχη και κάθε ειδους συμβιβασμό
Δεν κάνω εκπτώσεις σε ότι νιώσω κι ότι πω
Απέκλεισα τις μετριότητες με κάθε τρόπο

Κλείνομαι όταν ανοιγομαι και δεν ειναι αντιληπτό
Λείπω με κάθε τρόπο από σχέση που χει ακάλυπτο κενό
Δεν γεμίζει παρά μόνο με δανεικό εγωισμό
Όλα γυρνάνε γυρω από το κάρμα θα το δεις με τον καιρό (θα το δεις με τον καιρό)

Ότι έκανα χθες το βρίσκω αύριο μπροστά
Η ενέργεια που έναπωθεσα επιφυλακτικά
Γύρισε και ζήτησε τα ρέστα αφοπλιστικά
Έξοπλιστικα με θάρρος και προχώρησα

Για όλα τα λάθη μου πόνεσα και αποχώρησα
Δεν φυλάκισα τα πάθη μου και χώρεσα
Μέσα σε τόσο λάθος και ένα σωστό
Πως ότι βρήκα το εκτίμησα δεν ήθελα κάτι διαφορετικό

Ρεφραίν
Η φυλακή μου είμαι εγώ η φυλακή σου είσαι συ
Είναι οτι έχει ο καθένας μας μέσα μες στην ψυχή
Η φυλακή μου είμαι εγώ η φυλακή σου είσαι συ
Λάθη και πάθη απωθημένα που βγήκαν στην κορυφή

Verse 2 (DIAFX)
Αμαρτιες και ψέματα
Λαθος συνάντηση κέρματα
Λάθος απάντηση επέμεινα
Εφτιαξα γκρέμισα ανέτειλα
Εντυσα ψάχτηκα ξέχασα
Αλλαξα διαφώνησα μα
Δεν εφυγα σε πήρα μια βόλτα
Ξεχάστηκα σ'αγαπάω και ας βιάστηκα
Δεν με πίστεψες είχα δίκιο και λύγισες
Είμαι δίπλα σου ακούμπα με
Παμε στο μέλλον που σου πανε
Ολο για αυτό ακούγαμε
Σε μια συνάντηση φάλτσα
Σου δωσα νέα ανάσα
Πατας στον τοίχο δεν άργησα
Σε μια στιγμή σαν αυτή
Επεσα σε άλλη διάσταση
Αραξα σε ένα όνειρο ζάρωσα
Να ξεχαστεί η πληγή
Που πάνω έχει μείνει
Καρφωμένη ποτέ ο χρόνος δεν μένει
Γυρνάει απο δω κι απο κει
Στην ειμαρμένη επιμένει υπομένει
Τον κόσμο να γυρίσει να γνωρίσει
Δίπλα απ'το ψύχος το πνεύμα να ξυπνήσει
Χαράζει στην πέτρα νέο ορίζοντα
Τέφρα ξυπνάς ακόμα με νεύρα
Μπλεγμένος σε νέα ενέδρα
Κάμποσα φυλαχτά κρατάς δώρα καρδιάς
Και προχωράς και όλο πας και προχωράς και όλο πας και προχωράς

Δρόμος κενός παρέα με πεφταστέρια
Σε νέα λημέρια χειμώνες καλοκαίρια
Ταξιδευτής μεσημέρια πρωινά
Μπλέξανε τα πρόσωπα μας σε ένα για ενα καλημέρα
Φτώχια στις κόρες βλέπω μέσα μου βρίζω πεσιμισμό μυρίζω
Οτι και αν αντικρίζω να γράψω για αυτα η να τα αφήσω?
Στο παρελθόν πίσω ιστορίες με προορισμό το τίποτα
Μα κάτι μυρίζω θυμίζει ελπίδα της είχα μιλήσει κάποτε
Σε μία στιγμή κάπου άκυρα την βρήκα την ρώτησα
Γιατί την θυμούνται τελευταία μου πε οτι ο σκοπός της
Είναι αυτός να εκτιμήσεις κάθε ακτίνα φωτός που
Μοιράζει και όποιος την βρήκε μια φορά στο φόβο δεν πλαγιάζει
Κουρνιάζει παρέα με την ευτυχία την χαρά την αγάπη και τους αγγέλους
Απ τις σκιές των ανθρώπων που δεν θυμούνται είναι η τελευταία μου πε
Η τελευταία οσο γλυκοχαράζει,όσο στην πόλη μου κοιμούνται
Οσοι οι υπόλοιποι κοιμούνται

ΛΟΓΟΜΑΧΙΑ 2017
℗+© 2017 All rights reserved.