filmov
tv
Shibumi Dojo - Seigan No Tachi - Shinto Ryu Kenjutsu

Показать описание
Japonya da Çıplak el teknikleri köklerini kılıçtan alır, tekniği derinlemesine anlamak için önce kılıcın anlaşılması gerekir
Daha fazla Bilgi için:
Geleneksel Kılıc okulları Eski Japonya hükümeti tarafından Japonya’da tüm savaş sanatları içinde kültürel bir hazine olarak kabul edilirdi. Eski çağlardan bu yana, bu stiller yabancılardan gizlenmiştir. Shinto Ryu Kenjutsu nesilden nesile gizlilik içinde geleneksel olarak hoca talebe ilişkisi içinde değişmeden, sağlam bir biçimde beşyüz yılı aşkın bir süredir böyle gelmiştir. Ancak son zamanlarda -yabancılara da gösterilebilir -izni çıkmıştır. Kılıcın, samurayın ruhu olduğu düşünüldüğünden, Japonlar kılıca olağanüstü değer verirlerdi. Diğer silahlar zamanla popülerliğini yitirirken kılıç yerini korumuştur. Birçok Japon tarihçisine göre Edo döneminde sadece samurayların kılıç taşımasına izin verilirdi. Öyle ki, kılıç taşımak bile bir köylüyü öldürmek için yeterli bir sebep teşkil ediyordu. Paraya ihtiyacı olan efendisiz kalmış samurayın (Ronin) kılıcını satması Japon toplumundaki onursuz durumunu daha da kötüleştirirdi. Bunu yapanlar samurayın gözünde “ruhsuz” olurdu.
Eski Japon kültürünün çoğu, kılıçlar etrafında dönüyordu. Özenle belirlenen kılıç taşıma, temizleme, muhafaza etme, keskinleştirme (ya da keskinleştirmeme) ve tutma metodları dönemden döneme gelişmiştir. Örneğin; bir başkasının evine giren bir samuray, diz çöktüğünde kılıcını nasıl yerleştirmesi gerektiğini bilmelidir. Kılıcı kolay çekebilecek şekilde yerleştirmek şüphe ya da saldırı hissi uyandırabilir. Bu sebeple, kılıcın sağda ya da solda olması ve uzağa veya bir kişiye doğru tutulmuş olması etik açıdan önemli bir noktadır. Ev sahibinin uzun kılıcı, katana-kake adı verilen bir rafta vakizaşinin üzerine yukarı doğru bükülmüş şekilde konur; omote (suka ya da kabzanın solu göstermesi) geleneklere göre bir uyarıdır. Diğer taraftan, tachi, kuşanıldığı gibi bir duruşa sahiptir, tsuka tabandaki bir oluğa yerleştirilmiştir ve yukarıyı göstermekte olan saya, keskin kısım aşağıda olacak şekilde bir girintiye yerleştirilmiştir.
Çoğu samuray kılıcını öncelikli silah olarak kullanmaz; önce yay, sonra mızrak, son olarak da kılıç kullanılır.
FacebookTwitterPaylaş
Daha fazla Bilgi için:
Geleneksel Kılıc okulları Eski Japonya hükümeti tarafından Japonya’da tüm savaş sanatları içinde kültürel bir hazine olarak kabul edilirdi. Eski çağlardan bu yana, bu stiller yabancılardan gizlenmiştir. Shinto Ryu Kenjutsu nesilden nesile gizlilik içinde geleneksel olarak hoca talebe ilişkisi içinde değişmeden, sağlam bir biçimde beşyüz yılı aşkın bir süredir böyle gelmiştir. Ancak son zamanlarda -yabancılara da gösterilebilir -izni çıkmıştır. Kılıcın, samurayın ruhu olduğu düşünüldüğünden, Japonlar kılıca olağanüstü değer verirlerdi. Diğer silahlar zamanla popülerliğini yitirirken kılıç yerini korumuştur. Birçok Japon tarihçisine göre Edo döneminde sadece samurayların kılıç taşımasına izin verilirdi. Öyle ki, kılıç taşımak bile bir köylüyü öldürmek için yeterli bir sebep teşkil ediyordu. Paraya ihtiyacı olan efendisiz kalmış samurayın (Ronin) kılıcını satması Japon toplumundaki onursuz durumunu daha da kötüleştirirdi. Bunu yapanlar samurayın gözünde “ruhsuz” olurdu.
Eski Japon kültürünün çoğu, kılıçlar etrafında dönüyordu. Özenle belirlenen kılıç taşıma, temizleme, muhafaza etme, keskinleştirme (ya da keskinleştirmeme) ve tutma metodları dönemden döneme gelişmiştir. Örneğin; bir başkasının evine giren bir samuray, diz çöktüğünde kılıcını nasıl yerleştirmesi gerektiğini bilmelidir. Kılıcı kolay çekebilecek şekilde yerleştirmek şüphe ya da saldırı hissi uyandırabilir. Bu sebeple, kılıcın sağda ya da solda olması ve uzağa veya bir kişiye doğru tutulmuş olması etik açıdan önemli bir noktadır. Ev sahibinin uzun kılıcı, katana-kake adı verilen bir rafta vakizaşinin üzerine yukarı doğru bükülmüş şekilde konur; omote (suka ya da kabzanın solu göstermesi) geleneklere göre bir uyarıdır. Diğer taraftan, tachi, kuşanıldığı gibi bir duruşa sahiptir, tsuka tabandaki bir oluğa yerleştirilmiştir ve yukarıyı göstermekte olan saya, keskin kısım aşağıda olacak şekilde bir girintiye yerleştirilmiştir.
Çoğu samuray kılıcını öncelikli silah olarak kullanmaz; önce yay, sonra mızrak, son olarak da kılıç kullanılır.
FacebookTwitterPaylaş