Βασιλικό Εμβατήριο (Marcha Real) - Ο Εθνικός Ύμνος της Ισπανίας

Показать описание

Βασιλικό Εμβατήριο (Marcha Real) - Ο Εθνικός Ύμνος της Ισπανίας

Ό ύμνος αυτός εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε βιβλίο στρατιωτικών σαλπισμάτων που χρονολογείται από το 1761, γνωστός τότε με το όνομα Εμβατήριο των Γρεναδιέρων*.

Το 1770 ο Βασιλιάς Κάρολος ο Γ' κήρυξε τον ύμνο ως ''Εμβατήριο Τιμής'' και το εν λόγω έργο παιζόταν σε εκδηλώσεις στις οποίες παραβρισκόταν η βασιλική οικογένεια. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο ύμνος να μετονομαστεί σε ''Βασιλικό Εμβατήριο''.

Η προέλευση της μουσικής μέχρι σήμερα αμφισβητείται. Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν πως η μουσική του ύμνου προέρχεται από άλλα μέρη της Ευρώπης καθώς δεν μοιάζει με τυπική ισπανική μελωδία.

Το 1870 διεξήχθη διαγωνισμός για νέο εθνικό ύμνο της χώρας ωστόσο λόγω της μη ύπαρξης νικητή, το Μάρτσα Ρεάλ παρέμεινε ως εθνικός ύμνος της Ισπανίας.

Οι Ρεπουμπλικανικές δυνάμεις της Ισπανίας κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο αντικατέστησαν τον εθνικό ύμνο με τον ''Ύμνο προς τον Ριέγκο''. Παρ'όλ' αυτά, με την επικράτηση των μοναρχικών, ο Φράνκο με διάταγμα του το 1942 επανέφερε το ''Βασιλικό Εμβατήριο.

Μετά τον θάνατο του Φράνκο, το 1975, το όνομα του ύμνου άλλαξε παίρνοντας τον απλοϊκό τίτλο ''Εθνικός Ύμνος της Ισπανίας''. Με αυτόν τον τρόπο, ο ύμνος πλέον είχε έναν καθολικό χαρακτήρα για το έθνος της Ισπανίας και όχι μόνο για τον Βασιλιά.

Το 1997, η βασιλική οικογένεια της Ισπανίας εξέδωσε διάταγμα με το οποίο επισημοποίησε την χρήση του εν λόγω εθνικού ύμνου. Ένα σπάνιο χαρακτηριστικό του ύμνου σε σχέση με άλλους εθνικούς ύμνους είναι η έλλειψη στίχων.

Κατά το παρελθόν, στην εποχή της βασιλείας του Αλφόνσο ΙΓ΄ της Ισπανίας και της δικτατορίας του Φράνκο, διάφοροι στίχοι είχαν προσαρμοστεί με τη μελωδία του ύμνου. Εντούτοις, κανένας από αυτούς τους στίχους δεν διατηρήθηκε λόγω της σύνδεσης τους με δικτατορικά καθεστώτα.

*Γρεναδιέροι ονομάζονταν οι στρατιώτες του πεζικού του 17ου και 18ου αιώνα, οι οποίοι εκτελούσαν ιδιαίτερες αποστολές. Αρχικά, οι Γρεναδιέροι ήταν οπλισμένοι με γρανάτες (πρόγονοι των σημερινών χειροβομβίδων) και αργότερα συγκροτούσαν επίλεκτα σώματα του στρατού.