Μάνα Μικρασία | Χορωδία 'Λύχνος' | 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή

Показать описание

28.10.2022
H Χορωδία "Λύχνος" παρουσιαζει

0:00 | Τροπάριο Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης

Χαίροις τὸ τηλαυγέστατον φῶς, ἐθνομαρτύρων ἱερὸν ἀκροθίνιον, Χρυσόστομε Ἱεράρχα, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, τῆς ἐν Σμύρνῃ, πάτερ, προϊστάμενος. Προβάτων κατέμπροσθεν πορευόμενος, ἅγιε, συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ σου προέκρινας ἀπειπάμενος τὴν φυγὴν ὡς καλὸς ποιμήν. Ὅθεν καὶ τὸ μαρτύριον ἀνδρείως ὑπέμεινας καὶ τοῦ στεφάνου τῆς δόξης κατηξιώθης, πανεύφημε, Καὶ νῦν τῶν ἁγίων τῷ χορῷ ηριθμημένος ἡμῶν μνημόνευε.

1:41 | Καλώς ανταμωθήκαμε
Καθιστικό τραγούδι από τον Μαρμαρά Προποντίδας.

Καλώς ανταμωθήκαμε όλα τ’ αγαπημένα
από καιρό χαρούμενα και καλοκαρδισμένα.
Βρε, το γιαλό γιαλό ψαράκια κυνηγώ.

Καλώς ήρθαν τα σύννεφα και φέραν τον αγέρα
και φέραν τους Μαρμαρινούς που λείπανε στα ξένα.
Βρε, τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πιά.

Όσοι καθόμαστ’ εδωνά, αράδα την αράδα
να μας φυλάει η Παναγιά και η Αγιά Τριάδα
Βρε, δεν τα πας καλά σ’ αυτόν το μαχαλά.

5:17 | Καραβάκι
Χαρούμενοι Αγωνιστές

Μπήκα σε ένα καραβάκι
μ' ένα τσούρμο από παιδιά,
κίνησα για την πατρίδα,
την πατρίδα την παλιά. (2)

Kαι όταν πήγαμε στην πόλη
κι αγναντεψαμέ,
ο μαρμαρωμένος ήρθε
κι ανδριέψαμε. (2)

Πήγαμε ύστερα στη Σμύρνη ΄
και φωνάξαμε:
''Γεια χαρά καημένα αδέρφια,
να που φτάσαμε''. (2)

Ταξιδέψαμε στην Κύπρο
σαν ζυγώσαμε,
τους Κυπραίους στο Καρπάσι
ανταμώσαμε. (2)

Και στο τέλος μέγα γλέντι
όλοι στήσαμε
Παναγία μου και Χριστέ μου
ενικήσαμε (2)

8:39 | Το καράβι της ελπίδας
Αίνος και Θρήνος Γεώργιου Αθανασιάδη-Νόβα

Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,
σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά,
ήρθαν από την Σμύρνη κι από τα Μουδανιά.

Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,
παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος Γραικών πολύ,
τις ρίζες της φυλής μας απ' την Ανατολή.

Μα ένα καράβι μαύρο πίσω δεν γύρισε,
ποιους κάβους αρμενίζει ποια πέλαγα περνά,
και πουθενά δεν βγαίνει, δεν φτάνει πουθενά.

Χρόνια το καρτερούμε και χρόνια πέρασαν,
δεν το είδε μήτε ναύτης, μήτε θαλασσαετός,
μήτ’ ερημίτης φάρος, μήτ’ άστρο της νυκτός.

Τάχα να ‘χει βουλιάξει, τάχα να στοίχειωσε,
δεν θα ξανά ‘ρθει τάχα στην πατρική του ακτή.
Ωιμέ κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φορτί.

Όλα τα χάσαμε όλα και μόνο φόρτωσε,
το πιο στερνό καράβι την ώρα του χαμού,
φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού.

Έλα χρυσό καράβι, έλα ξεφόρτωσε,
Δώσ’ μας το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά,
ολόισια για τη Σμύρνη και για τα Μουδανιά.

12:56 | Θα Ξαναρθώ!...
Λύχνος

Οι θύμησες πληγώνουν τη ματιά σου
που χάνεται στη θάλασσα αντικρύ,
και ψάχνεις, με καράβι την καρδιά σου,
να φτάσεις στου ονείρου μας τη γη.
Τα χρόνια λες πετρώσαν στο μουράγιο
τής Σμύρνης και σ αφήσαν μοναχή
ν αποζητάς ένα καινούργιο απάγκιο,
μα πάντα να γυρνάς στην ώρα εκεί!...
Και να, ψυχή μου, η λιτανεία αρχίζει!
Οι τάφοι τρίζουν κι αναδεύουν οι νεκροί!
Τα ματωμένα χώματα ανθίζουν,

κι ανάσταση μυρίζουν οι Σταυροί!
Πώς να στο πω;...
-Μάνα μου Μικρασία, σ αγαπώ!

Χιλιάδες μάρτυρες Ρωμιοί ξοπίσω πάνε
με βήμα αργό, ιερό, θριαμβικό.
Στα λαβωμένα χέρια τους κρατάνε
στεφάνια πού αστράφτουν ουρανό!
Αστράφτουν οι ψυχές ατσαλωμένες
σαν νιώθουν πώς χαράζει η αυγή
στης Έφεσος τα μάρμαρα στημένες
προσμένουν έναν Παύλο να φανεί.

Και να, ψυχή μου, η λιτανεία αρχίζει!
Οι τάφοι τρίζουν κι αναδεύουν οι νεκροί!
Τα ματωμένα χώματα ανθίζουν,
κι ανάσταση μυρίζουν οι Σταυροί!
Στο τραγουδώ:
-Μάνα μου Μικρασία, σ αγαπώ!
ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ!...
ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ!...