TNT - Μακροβούτι (Prod by Unwound818)

preview_player
Показать описание
Subscribe Here:

Produced by: UNWOUND818
Lyrics: TNT

TNT

UNWOUND818

RATIONALISTAS

Mixed & Mastered : Incognito M. at Pineline Music Lab

Artwork : Τάσος Αναστασιάδης

Layout Design by Ήρωας

TNT - Μαρκοβούτι
TNT - Makrovouti

2021 Rationalistas ©+℗
#Rationalistas #TNT #ANAPNEYSTIRAS
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ | ΤΝΤ - ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΗΡΑΣ | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 02/06/2024 ΣΤΟ WE

Πώς να το συνηθίσω ρε το ξυπνητήρι ;
Ένα καφές κι ένα ένα τσιγάρο ξεροσφύρι
Στον καθρέφτη μου χαμένος πλένω μούτρα και γυαλίζω ευλαβικά το γρανάζι που όλο μας φθείρει
Δε συμβιβάστηκα αληθινά ποτέ
Φόραγα το χαμόγελο ταξίδευα και γύρναγα
Να βρω κοινά σημεία με οποίον μίλαγα
Μα δε μιλάς πολύ και όλο χάνομαι στο τίποτα
Σε έχω ανάγκη όπως μ’ έχεις
Να σου θυμίζω να σηκώνεσαι όταν πέφτεις
Να μου θυμίζεις πως δε το ‘χασα
Πώς σκέφτομαι ανθρώπινα γι'αυτό πότε στο κόσμο αυτό δε χώρεσα
Ζωγραφισμένες καταθλίψεις όλο χρώματα
Καλύπτουμε τη νέκρα αυτού του τόπου με αρώματα
Κι ο ζωντανός μας εαυτός μένει στα γόνατα
χτυπάει με κρίσεις πανικού κάτω απ' τα παπλώματα
Από παιδί νιώθω πως πνίγομαι
Δεν έμαθα νωρίς να το εκφράζω κι όλο αμύνομαι
Μανούλα μην ανησυχείς δε φταις εσύ
Όταν μπορέσω να σου πω πως σ' αγαπώ όλα θα γίνονται

Εμεις θα ζήσουμε φτωχά όσα χρήματα και να βγάλουμε
θα μας γεμίζει πάντα μια αγκαλιά
Ξαπλώνοντας στη γη θα λερωνόμαστε όπως άλλοτε
όπως όταν ήμασταν παιδιά
Θα βλέπουμε τα ηλιοβασιλέματα να χάνονται
μαζί με τα όνειρα μας στη δουλειά
θα θέλουμε να γίνουμε πιο δυνατοί όπως κάποτε
όπως όταν ήμασταν παιδιά

Ένα βιβλίο η ζωή μας
Γυρνάμε πίσω τις σελίδες να κατανοήσουμε
Μετά διαβάζουμε επόμενες αχόρταγα
Γινόμαστε παιδιά που θέλουνε να εξερευνήσουνε
Απ' το προνήπιο αρχίζει η πειθαρχία
Η στοίχιση σε ουρές τα πρώτα ‘’μη’’ όταν χαζεύουμε
Κάπου εκεί διακόπτεται η ελευθερία
Κι ως ενήλικες δεν ξέρουμε να δραπετεύουμε
Επινοήσαμε ιδέες μεγαλείου
Να κάνουν τον αναπνευστηρα μέσα στο δωμάτιο
Μα σαν παλίρροια η κατάθλιψη φουσκώνει
Και κάνουμε μακροβούτια μπας και βρούμε το παράθυρο
Αν έστω λίγο σε ακουμπάει αγκάλιασε το
Κι άρχισε από σήμερα να μην τα αφήνεις για αύριο
Γίνε ο άνθρωπος που θες
αν ζεις των άλλων τις ζωές
στο τέλος καταλήγει πάντα να ναι μάταιο

Εμεις θα ζήσουμε φτωχά όσα χρήματα και να βγάλουμε
θα μας γεμίζει πάντα μια αγκαλιά
Ξαπλώνοντας στη γη θα λερωνόμαστε όπως άλλοτε
όπως όταν ήμασταν παιδιά
Θα βλέπουμε τα ηλιοβασιλέματα να χάνονται
μαζί με τα όνειρα μας στη δουλειά
θα θέλουμε να γίνουμε πιο δυνατοί όπως κάποτε
όπως όταν ήμασταν παιδιά

rationalistas