filmov
tv
#WohnzimmerGedichte: 'Salgın Mevsiminde İlkyaz’a Övgü', Senem Gökel

Показать описание
“Hello everyone, I would like to share a poem that I have recently written and that I am still working on. I want to share this particular poem due to the critical time period we are passing through. It is called "Praise to Spring during the Season of Epidemic.”
Salgın Mevsiminde İlkyaz’a Övgü
Hoş bir ağaç taşıyorum sırtımda
Belki kök olacak
kendimi toprakta bulacağım
Biraz ondan, biraz bundan olacağım
Şimdi olmadığım kadar olacağım
I
Dünyanın ölüleri rüzgârla vardılar adaya
Kapılarımıza asılıyor ve
fısıldıyorlar ölümün bize de gelişini
Ne çok ibret, koridorda halılar boyu
Yavaş hareket eden bacaklarıyla,
görmüş geçirmiş ejderha
bulutların ardından hırıldıyor son bulacağını bu yangının
ama biraz kül, külden sonra tüm bunların
İşte kambur kertenkeleler,
gizlenerek izlediler yazdıkları oyunları
Kambur seni, kambur kertenkele
Ölecekmişiz, yeşertmeye ölelim
Rüzgârların hatırına
onlara sarıldıktan sonra gidelim:
Fidanlar kursun has dünyayı.
II
Tül incesi ruhlar geziyor Mesarya’da
Kara bulutlara yansıyor kırlangıçların anlık silüeti
Davullar çalıyor, yağmur gelecekmiş
Ölümle yağmur gelecekmiş
Yaşamla yağmur
Kısıldık, kaygıyla direnci merhem yapıp
kapılarımıza sürüyoruz
İncirlerin kabukları altın yaprak, soyuluyormuş
Hatırlıyorlar, sabah çanı,
eşek arılarını kaldırıyormuş çeşmelerden
Şeftali pembesi güneş, istikrarlı kopuyormuş
denizin dans eden,
yakamozlu ellerinden
Tepeleri çıkalım beraber düşlerimizde
Kapılar yeniden açılıncaya, teninde ateşi buluncaya dek
Düşlerimizde yakalım bunca mavi vızıltıyı
Baharı deli eden, merhametli meyvelerin bunca doğuşu
Portakal korusunun delikli dalları ardında
Yüzün hiç olmadı sevgilim ama
seçebiliyorum adımlayarak
ıslak toprağı öpen
çıplak ayaklarını.
---
Εγκώμιο για το πρώτο καλοκαίρι την εποχή της επιδημίας*
Κουβαλώ ένα όμορφο δέντρο στην πλάτη μου
Ίσως βγάλει ρίζες
Θα βρω τον εαυτό μου στο χώμα
Λίγο από αυτό, λίγο από εκείνο
Θα είμαι περισσότερο από όσο είμαι τώρα
I
Οι νεκροί του κόσμου έφτασαν με τον άνεμο στο νησί
Κρέμονται στις πόρτες μας
και ψιθυρίζουν σε μας τον ερχομό του θανάτου
Όσο είναι τα χαλιά στον διάδρομο
Με πόδια που μετακινούνται αργά
Ένας έμπειρος δράκος
Τα μασάει τα λόγια
Αυτή η φωτιά θα τελειώσει μετά τα σύννεφα
Όμως, λίγη τέφρα,
μετά την τέφρα όλα αυτά
Ιδού οι καμπούρικες σαύρες
Κρύφτηκαν και παρακολουθούν τα παιχνίδια που έγραψαν
Καμπούρης εσύ, καμπούρικες οι σαύρες
Αν θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε για το πράσινο
Για το χατίρι των ανέμων
Ας πάμε μετά που θα τα αγκαλιάσουμε
Αφήστε τα φυντάνια να δημιουργήσουν τον κόσμο
II
Ψυχές λεπτές σαν τούλι περιδιαβάζουν στην Μεσαορία
Στιγμιαία σιλουέτα χελιδονιών που αντανακλάται στα σύννεφα
Τα τύμπανα παίζουν, η βροχή θα έρθει
Λένε ότι η βροχή θα έρθει με τον θάνατο
Με την ζωή η βροχή
αποκλειστήκαμε, κάναμε αλοιφή
την ανησυχία και την αντοχή και την αλείφουμε στις πόρτες μας
Τα κοχύλια των σύκων που ξεφλουδίζουν είναι χρυσά φύλλα
Θυμούνται την καμπάνα το πρωί
Από σιντριβάνια που σηκώνουν σφήκες
Ο ροδακινής ήλιος που όπως λένε σπάει σταθερά,
Χορεύοντας στη θάλασσα
Φωσφορίζοντας στα χέρια τους
Ας πάρουμε τους λόφους μαζί στα όνειρα μας
Μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες ξανά, υπάρχει πυρκαγιά στο δέρμα μας
Ας καψαλίσουμε όλο τον μπλε βόμβο στα όνειρα μας
Τόσες πολλές γεννήσεις καρποφόρων δέντρων που οδηγούν στην Άνοιξη
Πίσω από τα διάτρητα κλαδιά του πορτοκαλεώνα
Το πρόσωπό σου δεν υπήρξε ποτέ, αγάπη μου,
αλλά
Μπορώ να διακρίνω τον βηματισμό
Φιλώντας υγρό χώμα
Και γυμνά πόδια
Translated by Constantia Sotiriou
*Greek translation of this poem was first published in Kathimerini of Cyprus newspaper.
---
Following the translations workshop "Crossing" with poets from Germany and Cyprus in the first quarter of 2019, we invited them approximately a year later to share one of their poems with us and to take part in our virtual #WohnzimmerGedichte (living room poems) readings.
Some of the poems were written during or right after the translation workshop; other poems were written as a reaction to or as an observation of the unprecedented situation we find ourselves in globally due to the COVID-19 epidemic.
Participating poets are: Senem Gökel, Lily Michaelides, Giorgos Moleskis, Nora Nadjarian, Achim Wagner, Marilena Zackheos.
Salgın Mevsiminde İlkyaz’a Övgü
Hoş bir ağaç taşıyorum sırtımda
Belki kök olacak
kendimi toprakta bulacağım
Biraz ondan, biraz bundan olacağım
Şimdi olmadığım kadar olacağım
I
Dünyanın ölüleri rüzgârla vardılar adaya
Kapılarımıza asılıyor ve
fısıldıyorlar ölümün bize de gelişini
Ne çok ibret, koridorda halılar boyu
Yavaş hareket eden bacaklarıyla,
görmüş geçirmiş ejderha
bulutların ardından hırıldıyor son bulacağını bu yangının
ama biraz kül, külden sonra tüm bunların
İşte kambur kertenkeleler,
gizlenerek izlediler yazdıkları oyunları
Kambur seni, kambur kertenkele
Ölecekmişiz, yeşertmeye ölelim
Rüzgârların hatırına
onlara sarıldıktan sonra gidelim:
Fidanlar kursun has dünyayı.
II
Tül incesi ruhlar geziyor Mesarya’da
Kara bulutlara yansıyor kırlangıçların anlık silüeti
Davullar çalıyor, yağmur gelecekmiş
Ölümle yağmur gelecekmiş
Yaşamla yağmur
Kısıldık, kaygıyla direnci merhem yapıp
kapılarımıza sürüyoruz
İncirlerin kabukları altın yaprak, soyuluyormuş
Hatırlıyorlar, sabah çanı,
eşek arılarını kaldırıyormuş çeşmelerden
Şeftali pembesi güneş, istikrarlı kopuyormuş
denizin dans eden,
yakamozlu ellerinden
Tepeleri çıkalım beraber düşlerimizde
Kapılar yeniden açılıncaya, teninde ateşi buluncaya dek
Düşlerimizde yakalım bunca mavi vızıltıyı
Baharı deli eden, merhametli meyvelerin bunca doğuşu
Portakal korusunun delikli dalları ardında
Yüzün hiç olmadı sevgilim ama
seçebiliyorum adımlayarak
ıslak toprağı öpen
çıplak ayaklarını.
---
Εγκώμιο για το πρώτο καλοκαίρι την εποχή της επιδημίας*
Κουβαλώ ένα όμορφο δέντρο στην πλάτη μου
Ίσως βγάλει ρίζες
Θα βρω τον εαυτό μου στο χώμα
Λίγο από αυτό, λίγο από εκείνο
Θα είμαι περισσότερο από όσο είμαι τώρα
I
Οι νεκροί του κόσμου έφτασαν με τον άνεμο στο νησί
Κρέμονται στις πόρτες μας
και ψιθυρίζουν σε μας τον ερχομό του θανάτου
Όσο είναι τα χαλιά στον διάδρομο
Με πόδια που μετακινούνται αργά
Ένας έμπειρος δράκος
Τα μασάει τα λόγια
Αυτή η φωτιά θα τελειώσει μετά τα σύννεφα
Όμως, λίγη τέφρα,
μετά την τέφρα όλα αυτά
Ιδού οι καμπούρικες σαύρες
Κρύφτηκαν και παρακολουθούν τα παιχνίδια που έγραψαν
Καμπούρης εσύ, καμπούρικες οι σαύρες
Αν θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε για το πράσινο
Για το χατίρι των ανέμων
Ας πάμε μετά που θα τα αγκαλιάσουμε
Αφήστε τα φυντάνια να δημιουργήσουν τον κόσμο
II
Ψυχές λεπτές σαν τούλι περιδιαβάζουν στην Μεσαορία
Στιγμιαία σιλουέτα χελιδονιών που αντανακλάται στα σύννεφα
Τα τύμπανα παίζουν, η βροχή θα έρθει
Λένε ότι η βροχή θα έρθει με τον θάνατο
Με την ζωή η βροχή
αποκλειστήκαμε, κάναμε αλοιφή
την ανησυχία και την αντοχή και την αλείφουμε στις πόρτες μας
Τα κοχύλια των σύκων που ξεφλουδίζουν είναι χρυσά φύλλα
Θυμούνται την καμπάνα το πρωί
Από σιντριβάνια που σηκώνουν σφήκες
Ο ροδακινής ήλιος που όπως λένε σπάει σταθερά,
Χορεύοντας στη θάλασσα
Φωσφορίζοντας στα χέρια τους
Ας πάρουμε τους λόφους μαζί στα όνειρα μας
Μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες ξανά, υπάρχει πυρκαγιά στο δέρμα μας
Ας καψαλίσουμε όλο τον μπλε βόμβο στα όνειρα μας
Τόσες πολλές γεννήσεις καρποφόρων δέντρων που οδηγούν στην Άνοιξη
Πίσω από τα διάτρητα κλαδιά του πορτοκαλεώνα
Το πρόσωπό σου δεν υπήρξε ποτέ, αγάπη μου,
αλλά
Μπορώ να διακρίνω τον βηματισμό
Φιλώντας υγρό χώμα
Και γυμνά πόδια
Translated by Constantia Sotiriou
*Greek translation of this poem was first published in Kathimerini of Cyprus newspaper.
---
Following the translations workshop "Crossing" with poets from Germany and Cyprus in the first quarter of 2019, we invited them approximately a year later to share one of their poems with us and to take part in our virtual #WohnzimmerGedichte (living room poems) readings.
Some of the poems were written during or right after the translation workshop; other poems were written as a reaction to or as an observation of the unprecedented situation we find ourselves in globally due to the COVID-19 epidemic.
Participating poets are: Senem Gökel, Lily Michaelides, Giorgos Moleskis, Nora Nadjarian, Achim Wagner, Marilena Zackheos.