Ο ύμνος των νεκρών

Показать описание

Ποίηση: Μάριος Καρακατσάνης
Απαγγελία: Εύα Παυλίδου

Ο ύμνος των νεκρών

Κραυγές από τους τάφους ουρλιάζουν για τα χαμένα όνειρα που αγκάλιασε τόσο μεγαλόκαρδα η σήψη.
Άνθρωποι, ω άνθρωποι που κλαίτε για εμάς και την μάταιη ζωή μας!
Μα στα αλήθεια πιστέψατε ότι χαθήκαμε στην άβυσσο του χρόνου;
Ότι μερικά σάπια τριαντάφυλλα μαζί με τα δάκρυα σας ήταν αρκετά για να μη μας λησμονήσετε;
Σιωπή, εκκωφαντική σιωπή δημιουργεί θαμπά άστρα μέσα από τα ψεύτικα χαμόγελα σας.
Και εσείς... Εσείς ζείτε σε έναν πεθαμένο κόσμο γεμάτο ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.
Όχι αγαπημένοι μου... Όχι... εμείς δεν σβήσαμε, το χώμα δεν μας έκανε την χάρη να μας ταξιδέψει μέσα στις αβυσσαλέες σκουληκότρυπες του.
Μέσα στην νύχτα δημιουργούμε ψιθύρους για να θάψουμε την δική σας σιωπή.
Μέσα από χιλιάδες τραγούδια οι σκιές μας χορεύουν μαζί με τις δικές σας.
Και μόλις χαράξει θα σηκωθείτε από τους δικούς σας τάφους για να αντικρίσετε την αυταπάτη της ζωής.
Όχι δεν είναι ο ύμνος των νεκρών...
Είναι η μοναξιά των ζωντανών.