filmov
tv
IZOLACJA Anna Kaleta Przemyśl 2020
Показать описание
IZOLACJA
Seria zdjęć powstawała w czasie trwania pandemii koronawirusa COVID-19, która zmieniła życie całego świata.
Cykl ten jest odzwierciedleniem emocji oraz rozważań towarzyszących autorce w tym czasie.
Izolacja stała się czymś tak normalnym i codziennym jak sen. Sen izoluje od rzeczywistości, przenosi w inny wymiar, do innego świata, tego wewnętrznego, osobistego i dostępnego tylko dla naszej świadomości. Nie istnieje tam materia ani czas. Obecność podczas snu jest nierzeczywista. Izolacja spowodowana wprowadzeniem stanu pandemii jest niczym sen. Przywołuje skojarzenia oderwania od rzeczywistości, doświadczenie nowej teraźniejszości, zatrzymania się. Poddania się emocji obawy jaką dzisiaj ma cały świat w związku z sytuacją zupełnie nieznaną. Związane z pandemią zakazy i nakazy, które pozbawiają podstawowych warunków i praw do wolności człowieka odrealniają od doczesności jaką znaliśmy do tej pory.
Prace są monochromatyczne, tak jak świat który stracił kolory życia na rzecz ciemnych barw przywołujących niepokój.
Obrazy śpiącego dziecka, gdzie usuwane są przedmioty jednoznacznie kojarzące się ze snem, tj. łóżko, poduszka czy kołdra. Tożsame jest to ze społeczeństwem któremu wskutek wprowadzanych obostrzeń odbierane są kolejne prawa do normalnego funkcjonowania, a w ich miejsce narastają obawy. Strach przed tym co przyniesie przyszłość i jak zmieni się nasza rzeczywistość, symbolizuje czarne tło.
Dziecko jest najbardziej niewinną istotą a jednocześnie w czasach, które nastały zagraża i może najbardziej narazić na utratę życia osoby starsze. Świadomość izolacji w takim przypadku jest tym większa.
Doczesność oraz przyszłość nieodwracalnie obarczona jest wieloma tragediami i bólem spowodowanym konsekwencjami pojawienia się wirusa. Świadomość bezradności w sytuacji zupełnie od nas niezależnej, wzmaga poczucie niepewności o przyszłość naszą i naszych dzieci.
Seria zdjęć powstawała w czasie trwania pandemii koronawirusa COVID-19, która zmieniła życie całego świata.
Cykl ten jest odzwierciedleniem emocji oraz rozważań towarzyszących autorce w tym czasie.
Izolacja stała się czymś tak normalnym i codziennym jak sen. Sen izoluje od rzeczywistości, przenosi w inny wymiar, do innego świata, tego wewnętrznego, osobistego i dostępnego tylko dla naszej świadomości. Nie istnieje tam materia ani czas. Obecność podczas snu jest nierzeczywista. Izolacja spowodowana wprowadzeniem stanu pandemii jest niczym sen. Przywołuje skojarzenia oderwania od rzeczywistości, doświadczenie nowej teraźniejszości, zatrzymania się. Poddania się emocji obawy jaką dzisiaj ma cały świat w związku z sytuacją zupełnie nieznaną. Związane z pandemią zakazy i nakazy, które pozbawiają podstawowych warunków i praw do wolności człowieka odrealniają od doczesności jaką znaliśmy do tej pory.
Prace są monochromatyczne, tak jak świat który stracił kolory życia na rzecz ciemnych barw przywołujących niepokój.
Obrazy śpiącego dziecka, gdzie usuwane są przedmioty jednoznacznie kojarzące się ze snem, tj. łóżko, poduszka czy kołdra. Tożsame jest to ze społeczeństwem któremu wskutek wprowadzanych obostrzeń odbierane są kolejne prawa do normalnego funkcjonowania, a w ich miejsce narastają obawy. Strach przed tym co przyniesie przyszłość i jak zmieni się nasza rzeczywistość, symbolizuje czarne tło.
Dziecko jest najbardziej niewinną istotą a jednocześnie w czasach, które nastały zagraża i może najbardziej narazić na utratę życia osoby starsze. Świadomość izolacji w takim przypadku jest tym większa.
Doczesność oraz przyszłość nieodwracalnie obarczona jest wieloma tragediami i bólem spowodowanym konsekwencjami pojawienia się wirusa. Świadomość bezradności w sytuacji zupełnie od nas niezależnej, wzmaga poczucie niepewności o przyszłość naszą i naszych dzieci.
0:08:08
0:13:41
0:01:37