Το Μοναστήρι του Μεσοποτάμου

Το Μοναστήρι του Μεσοποτάμου υψώνεται ανατολικά της Φοινίκης. Κοντά στην κώμη και ανατολικά αυτής βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, από το οποίο σώζεται το καθολικό και τμήμα ενός πύργου (καμπαναριό).
Κατά το Μυστακίδη κτίστηκε το 306 μ.Χ. από το Μεγάλο Κωνσταντίνο και ξανακτίστηκε το 1043 από τον Κωνσταντίνο το Μονομάχο.
Διακρίνεται για την αρχιτεκτονική πρωτοτυπία του. Ο κύριος ναός είναι δίκλιτος και στεγάζεται με τέσσερις τρούλους, που στηρίζονται στους εσωτερικούς τοίχους και σε ένα κεντρικό κίονα, που ήταν ανεπαρκής για να στηρίξει ένα τόσο μεγάλο βάρος και εγκλωβίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα σε ένα ογκώδη πεσσό. Ο Νάρθηκας που καλύπτεται με τρεις ημικυκλικούς θόλους και στεγάζεται με τρεις δίκλινες στέγες, χωρίζεται από τον κύριο ναό με τέσσερις κίονες. Ανατολικά προεξείχαν δύο πεντάπλευρες αψίδες- σήμερα έχουν αντικατασταθεί από μία πεντάπλευρη-ενώ στοές που δεν σώζονται, περιβάλανε το κτίριο από τρεις πλευρές. Ο ναός στα θεμέλια είναι κτισμένος με καλοπελεκημένους δόμους από την αρχαία Φοινίκη. Το πλινθοπερίκλιστο σύστημα δομής και ο πλούσιος κεραμοπλαστικός διάκοσμος των ανωτέρων τμημάτων της τοιχοδομίας, καθώς και το περίστωο θυμίζουν τη ναοδομία του Δεσποτικού της Ηπείρου, όπου οι αρχιτέκτονες
Στον Άγιο Νικόλαο έζησε για ένα διάστημα και έγινε μοναχός ο όσιος Νήφων, ο καταγόμενος από το χωριό Λούκοβο.