Ποίημα για τις Ευμενίδες | #ποίηση #poetry

Ποίημα για τις Ευμενίδες

Υποχθόνιες, πυριφλεγείς,
τιμωροί αιμοσταγείς.
Κρόνιες χαραγματιές.
Τ’ Ουρανού σταλαγματιές.

Της μανίας και του φθόνου,
της εκδίκησης του φόνου.
Ζουν στο έρεβος του Άδη.
Στων ψυχών μας το σκοτάδι.

Εξ όψεως φρικιαστικές
ζώων κραυγές σπαρακτικές.
Κοιμούνται στις σιωπής τους τόπους.
Στους αχανείς της αβύσσου ζώφους.

Υποφέρουν αφορισμένες
δια παντός, καταραμένες.
Άλυτες, τυμπανιαίες.
Ύδρας κεφαλές λερναίες.

Σιγοβράζουν στο ζουμί τους,
θορυβώδεις οι συριγμοί τους.
Έτσι μοιραία καταλήγουν
κύκλους αίματος να ανοίγουν.

Δράττονται της ευκαιρίας
πάσης κακοδαιμονίας,
των παθών μας η ορμή
ειν’ η μόνη τους τροφή.

Ειν’ η προίκα του Ορέστη
για την πτώση που υπέστη.
Εξ αδιαθέτου διαδοχή.
Ερήμην του αποδεκτή.

Της ζωής συνοδοιπόροι
συνειδήσεων αχθοφόροι.
Ψευδαισθήσεων οι κλέφτες.
Της αβύσσου οι καθρέφτες.

Με αστραπιαίες διώξεις
αυτόματες σαν ονειρώξεις,
οι ηδυπαθείς θωπείες
πνίγουν τις απολογίες.

Πράξη άδικη εξαρχής
το τεκμήριο ενοχής.
Άρσεις και ελαφρυντικά
είναι μη αποδεκτά.

Στερούμενες του φυσικού
ιδιότητας αυτουργού
πάγια μεθοδολογία
είν’ η έμμεση πανουργία.

Λυσσαλέο κυνηγητό
περί δικαίου αίσθημα κοινό,
κατευνάζοντας το Τέρας
που υποβόσκει ελευθέρας.

Και περήφανα κομπάζουν
πως του Ορέστη δεν του μοιάζουν,
πως δεν είναι ικανές
για ειδεχθείς λαβωματιές.

Και στης Γης τον Ομφαλό
ενεός υπό διωγμό,
κυνική ομολογία,
η, του Απόλλωνα, ευβουλία.

Τι κι αν ήταν προσταγή
θυσία τελετουργική;
Απαιτεί η Κλυταιμνήστρα
να ετοιμάσουν τη βαλλίστρα.

Νίπτων μερικώς τα χείρας
παραπέμπει εις τας Αθήνας.
Καθ’ ύλιν δικαιοδοσία.
Του Ερμή τη συνοδεία.

Όπου η Αρεία Αθηνά
σε θεμέλια καινά,
αναβαθμίζει τον θεσμό.
Της δικαιοσύνης τον σαθρό.

Μεταβιβάζει την εξουσία
στων ανθρώπων τα ηνία,
των θεών η συμβολή
πλέον επικουρική.

Κι αν προκύψει διχογνωμία;
Κι αν υπάρξει αμφιβολία;
Στο εξής μη το ξεχνάς:
Η ψήφος ειν’ της Αθηνάς.

Παρείσακτες παραληρούν
οι νέες αρχές δεν τις χωρούν.
Οι ισόβιοι δικαστές
εκτοξεύουν απειλές…

Της Καθάρσεως το πέρας…
Μετουσίωσης αέρας...
Τα παθήματα σαρώνει…
Εξευγενίζει... Αναμορφώνει…

Από στοιχεία κακοποιά
πνεύματα αγαθοποιά.
Προσαρμόζονται μετά κόπων
στις ανάγκες των ανθρώπων.

Την ευμένεια να σπείρουν
προστάτιδες να παραμείνουν.
Με σύνεση και ευσπλαχνία.
Και ευχές σε αφθονία.

Την αποδοχή ζητούσαν
μον’ που δεν το μαρτυρούσαν.
Δες του τίτλου τη λεζάντα:
Ευμενίδες δεν ήταν πάντα;

****************
Nocturne in E flat major, Op. 9 No. 2, By ihsandincer

#ποίηση #αισχύλος #ευμενίδες #ορέστεια #τραγωδία #θέατρο #ελλαδα #φιλοσοφία #poetry #philosophy #aeschylus #oresteia #greektragedy #ancientgreece #ancientgreek #justice