Κίτρινα Ποδήλατα feat. Χάρης Κατσιμίχας – Η μπαλάντα του Φάνη | the electro project (2019)

Κίτρινα Ποδήλατα – the electro project (2019)

«Η μπαλάντα του Φάνη» - Credits

Στίχοι - μουσική: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Συμμετέχει ο Χάρης Κατσιμίχας

Διασκευή: Κίτρινα Ποδήλατα

Ενορχήστρωση: Κίτρινα Ποδήλατα

Programming - editing: Κίτρινα Ποδήλατα



Η ηχογράφηση έγινε στο studio anaδυcις από τον Θεοδόση Χαρακόπη

Η μίξη έγινε στο studio anaδυcις από τον Θεοδόση Χαρακόπη

Το mastering έγινε στο studio sweetspot από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο

Artwork: Μιχάλης Λάτσης

Video animation: Κίτρινα Ποδήλατα

Στίχοι: Η μπαλάντα του Φάνη

Δυο χρόνια είχα να σε δω
και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή.

Δεν ήσουνα φαντάρος
για να σου πω καλός πολίτης
μα ούτε και που γιόρταζες
για να σου πω χρονιά πολλά
τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
ήπια το ούζο κι είπα γειά χαρά.

Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ’ αφήσανε να πεις
μια δικαιολογία.

Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σε εποχή
που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία.

Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
κι είναι μαρτύριο τρομερό, το βίτσιο αυτό το βρωμερό
που σου `μαθε στη φυλακή εκείνος ο ψηλός απ’ τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δε φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί, κουτάλι και βελόνα.

Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που ’πεφτε σα χιόνι απ το ταβάνι
και μέχρι να σου βγεί η ψυχή δε θα ξεχάσεις μια στιγμή
κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
κι είπανε το άλλο το πρωί στο δέκα πέντε το κελί
οτι βιάσανε οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη.

Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
είπαν αυτός είναι από ώρα πια νεκρός
και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει.
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
το ξέρω σου ’λειψε η σκόνη η λευκή
και μου λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
βαρέθηκα τις νύχτες τις λευκές
σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω.

Δυο χρόνια είχα να σε δω
και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή.