filmov
tv
'22 ετών κι ομοφυλόφιλος, Coming out κι ενοχές' Vlog 8/5/19

Показать описание
Απάντηση στην ακόλουθη επιστολή:
"Κυρία Πετρίδου καλησπέρα σας. Είμαι 22 ετών και ομοφυλόφιλος. Από πολύ νωρίς ζω μόνος μου σε μια μεγαλούπολη της Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι έχω την ελευθερία μου και κανένα έλεγχο από τον οποιονδήποτε, δεν τόλμησα ποτέ να κάνω κάποια σχέση, ούτε καν ερωτική. Ο φόβος ότι με κάποιο τρόπο μπορεί να μαθευτεί στον περίγυρο μου και στην συνέχεια να το μάθουν οι γονείς μου με αποτρέπει. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα, ούτε σκέφτομαι να κάνω σχέση με κάποια κοπέλα. Είτε για να δώσω μια ψεύτικη χαρά στους γονείς μου, είτε για να είμαι αποδεκτός κοινωνικά. Όμως, παρά το γεγονός ότι είμαι αποφασισμένος ότι θέλω να ζήσω κανονικά τη ζωή μου, ως έναν ομοφυλόφιλος άντρας και να κάνω και εγώ τις σχέσεις μου, φοβάμαι την «μπόρα» που θα ξεσπάσει και κατά κάποιον τρόπο έχω βολευτεί στην μοναχικότητα μου και δεν κάνω καμία κίνηση. Είμαι δειλός και δεν έχω μιλήσει σε κανένα.
Ξέρω πολύ καλά ότι αν δεν αποδεχτώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου, δεν πρόκειται να με αποδεχτεί κανείς άλλος. Ξέρω επίσης ότι δεν ευθύνομαι εγώ για την ομοφυλοφιλία μου. Είναι κάτι που έφερα μαζί μου από τη γέννησή μου και οι γονείς μου είναι «υποχρεωμένοι» να με αποδεχτούν. Και αν δεν το κάνουν μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς εκείνους στο πλευρό μου.
Οι γονείς μου είναι μεγαλωμένοι με πολύ συγκεκριμένες αρχές και σκέψεις γύρω από την ομοφυλοφιλία. Έτσι, όσον και αν προσπαθήσουν να με στηρίξουν, η στεναχώρια για τους ίδιους θα είναι πολύ μεγάλη. Δηλαδή, σκέφτομαι ότι αν τους μιλήσω το πιθανότερο σενάριο είναι ότι θα μείνουν στο πλευρό μου (μετά τα ξεσπάσματα των πρώτων ημερών), αλλά η πίκρα που θα πάρουν θα είναι μεγάλη και θα τους συνοδέψει για υπόλοιπο της ζωής τους. Ειδικά για τον μπαμπά μου και δεν θέλω να τον στεναχωρήσω. Αν και ξέρω πως δεν ευθύνομαι εγώ για αυτή την κατάσταση, αφού απλά έτσι είναι η φύση μου. Απλά μπαίνω (ή παραμπαίνω) στα παπούτσια τους...
Όμως σε καμία περίπτωση δεν σκέφτομαι να κάνω μια ψεύτικη ζωή, σύμφωνα τα κοινωνικά αποδεκτά πρότυπα και αυτός είναι ο λόγος που σας γράφω αυτό το μαιλ. Πως μπορώ να εγκαταλείψω τις ενοχές που νιώθω για την πικρία που θα δώσω στους γονείς μου και το άγχος για τους φίλους μου; Πως μπορώ να διώξω το κόμπλεξ που νιώθω για αυτό που είμαι και να ξεκινήσω και εγώ την ερωτική μου ζωή;
Θα χαρώ πολύ να ακούσω τη γνώμη σας σε κάποια vlog. Ευχαριστώ πολύ."
"Κυρία Πετρίδου καλησπέρα σας. Είμαι 22 ετών και ομοφυλόφιλος. Από πολύ νωρίς ζω μόνος μου σε μια μεγαλούπολη της Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι έχω την ελευθερία μου και κανένα έλεγχο από τον οποιονδήποτε, δεν τόλμησα ποτέ να κάνω κάποια σχέση, ούτε καν ερωτική. Ο φόβος ότι με κάποιο τρόπο μπορεί να μαθευτεί στον περίγυρο μου και στην συνέχεια να το μάθουν οι γονείς μου με αποτρέπει. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα, ούτε σκέφτομαι να κάνω σχέση με κάποια κοπέλα. Είτε για να δώσω μια ψεύτικη χαρά στους γονείς μου, είτε για να είμαι αποδεκτός κοινωνικά. Όμως, παρά το γεγονός ότι είμαι αποφασισμένος ότι θέλω να ζήσω κανονικά τη ζωή μου, ως έναν ομοφυλόφιλος άντρας και να κάνω και εγώ τις σχέσεις μου, φοβάμαι την «μπόρα» που θα ξεσπάσει και κατά κάποιον τρόπο έχω βολευτεί στην μοναχικότητα μου και δεν κάνω καμία κίνηση. Είμαι δειλός και δεν έχω μιλήσει σε κανένα.
Ξέρω πολύ καλά ότι αν δεν αποδεχτώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου, δεν πρόκειται να με αποδεχτεί κανείς άλλος. Ξέρω επίσης ότι δεν ευθύνομαι εγώ για την ομοφυλοφιλία μου. Είναι κάτι που έφερα μαζί μου από τη γέννησή μου και οι γονείς μου είναι «υποχρεωμένοι» να με αποδεχτούν. Και αν δεν το κάνουν μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς εκείνους στο πλευρό μου.
Οι γονείς μου είναι μεγαλωμένοι με πολύ συγκεκριμένες αρχές και σκέψεις γύρω από την ομοφυλοφιλία. Έτσι, όσον και αν προσπαθήσουν να με στηρίξουν, η στεναχώρια για τους ίδιους θα είναι πολύ μεγάλη. Δηλαδή, σκέφτομαι ότι αν τους μιλήσω το πιθανότερο σενάριο είναι ότι θα μείνουν στο πλευρό μου (μετά τα ξεσπάσματα των πρώτων ημερών), αλλά η πίκρα που θα πάρουν θα είναι μεγάλη και θα τους συνοδέψει για υπόλοιπο της ζωής τους. Ειδικά για τον μπαμπά μου και δεν θέλω να τον στεναχωρήσω. Αν και ξέρω πως δεν ευθύνομαι εγώ για αυτή την κατάσταση, αφού απλά έτσι είναι η φύση μου. Απλά μπαίνω (ή παραμπαίνω) στα παπούτσια τους...
Όμως σε καμία περίπτωση δεν σκέφτομαι να κάνω μια ψεύτικη ζωή, σύμφωνα τα κοινωνικά αποδεκτά πρότυπα και αυτός είναι ο λόγος που σας γράφω αυτό το μαιλ. Πως μπορώ να εγκαταλείψω τις ενοχές που νιώθω για την πικρία που θα δώσω στους γονείς μου και το άγχος για τους φίλους μου; Πως μπορώ να διώξω το κόμπλεξ που νιώθω για αυτό που είμαι και να ξεκινήσω και εγώ την ερωτική μου ζωή;
Θα χαρώ πολύ να ακούσω τη γνώμη σας σε κάποια vlog. Ευχαριστώ πολύ."
Комментарии